Granita van aardbei grapefruit en Jacob's Creek Moscato Rosé

Ruim honderdzestig jaar geleden plantte de Duitse immigrant Johann Gramp de eerste wijnstokken aan op de oevers van Jacob's Creek op Rowland Flat in de Barossa Vallei. Een tien jaar eerder zette hij zijn eerste stappen op Australische bodem. Zonder wijn en dat gemis viel niet goed te maken door de producten van zijn nieuwe land. De aarde omarmde de met zorg gekweekte stokken liefdevol en zo groeide het  met de jaren uit tot wat het nu is. Een over de hele wereld bekend wijnmerk. Een andere Duitser, namelijk Johannes Menge, was degene die al in 1839 de wijnpotentie van dit gebied ontdekte. Maar Johann en later zijn zoon Gustav plus ook weer zijn zonen maakten Orlando Wines tot het paradepaardje van Australië.

Uit deze wijngaard komen de twee Jacob's Creekwijnen die ik mocht proeven. Moscato Rosé en een witte variant, beiden uit 2012. Fris, licht sprankelend, wat fruit als aardbei, peer, meloen, een hint van wat kruiderijen. Geen complexe wijnen wel fijn gezelschap op zonnige dagen. Waar ik bij dit soort  wijnen vaak bang voor ben is dat het smaakt naar veredeld zuurtjesnat, fijngemalen winegums. Dat is hier gelukkig niet het geval al tref je wel wat zoet aan. Met een alcoholgehalte van 8% hoef je niet bang te zijn voor zware benen nadat je een glas (of twee) op het terras of balkon tot je hebt genomen.

Stop een fles in je picknickmand, zoek een lommerrijk plekje, zijg neder in het gras en ga op zoek naar klavertjes vier. Er zijn vervelendere tijdsbestedingen denkbaar. Vergeet ook niet een bakje aardbeien mee te nemen want daar past deze wijn namelijk heel goed bij.

Om het zomerse gevoel in optima forma over je heen te laten komen maak dan ook deze granita eens. Met aardbeien, grapefruit, wat limoen en moscato rosé. Die kunnen het goed met elkaar vinden merkten wij.
Erbij drink je natuurlijk een glas van dezelfde wijn.

Granita is kinderlijk eenvoudig te maken. Je hebt er zelfs geen ijsmachine voor nodig. Wel een beetje geduld en toewijding, er moet nogal wat geroerd worden maar de beloning is zoet.

Je hebt nodig:

165 ml water - 165 gram fijne tafelsuiker - 300 gram aardbeien - 2 grapefruits - 1 limoen - 325 ml Jacobs Creek Moscato rosé.

Zo maak je het:

Vermeng water en suiker in een pannetje. Laat het op matig vuur al roerende warm worden. Blijf roeren tot de suiker is opgelost. De vloeistof is dan weer glashelder. Breng het vervolgens aan de kook en laat 3 minuten borrelen en bruisen. Zet je hittebron uit en laat de suikersiroop vervolgens helemaal afkoelen.
Zodra de grootste hitte eraf is, kun je het het beste in de koelkast zetten zodat het goed koud wordt. Dit duurt 45 à 60 minuten.

Pureer de aardbeien in de blender. Met de staafmixer gaat ook. Misschien moet je een klein beetje vocht toevoegen om de boel aan de gang te krijgen. Doe dat met een scheutje Moscato.

Pers de grapefruits en de limoen uit. Meng het sap samen met de wijn door de aardbeienpuree. Roer de suikersiroop erdoor. Hevel alles over in een metalen of glazen bak, dek het af  en zet het in de vriezer.
Nu begint het grote roerwerk.
Zodra de ijsvorming aan de zijkanten van de bak begint schraap je dat met een vork naar beneden en roer je het door de rest van de massa.
Na een half uurtje ga je weer even kijken. Met een vork alles doorroeren. Zo blijf je dat doen tot je een slush puppy- achtige substantie hebt. Nog 1x roeren en dan mag je eindelijk blijven zitten.

Maak het jezelf gemakkelijk en maak de granita al een dag of twee van tevoren.
Bestrooi schoongemaakte en in plakjes gesneden aardbeien met wat fijne suiker, twee eetlepels moscato erover en een uurtje laten staan. Vul glazen met de aardbeien en geef ze een mooie hoed granita.

Beide wijnen zijn verkrijgbaar bij Albert Heijn voor 6,59.

Bron: http://jacobscreek.com/about/history

Beide wijnen zijn mij ter beschikking gesteld om te proeven. Dit heeft geen invloed op mijn mening.

Winterwalk 2014 op landgoed De Utrecht en uitrusten 'In den Bockenreyder'

Op een klein kwartiertje rijden van ons stulpje ligt Landgoed 'De Utrecht' . een gebied van zo'n 2500 hectare waar het heerlijk wandelen en fietsen is. In 1898 begon levensverzekeringsmaatschappij Utrecht met het ontginnen van de heidevelden. Zo ontstond er 1800 hectare bos en 600 hectare landbouwgrond. Daarnaast bleef er 400 hectare van het oorspronkelijke natuurgebied behouden.
Dit maakt De Utrecht heel divers. Zo loop je langs weilanden, dan door het dennenbos, doen je voeten beukenbladeren ritselen, spring je over een slootje omdat het pad toch anders loopt dan je in gedachte had, prut je door de modder en geniet je van uitbundige kleuren van de rhododendrons. Vogelgeluiden lokken je naar het ven en De Herdgang waar de Reusel meandert is immer van een sprookjesachtige pracht.
In welk seizoen je hier ook je kilometers maakt, het is altijd de moeite waard.

En aan het eind van je tocht wacht 'In den Bockenreyder' , een herberg gelegen in buurtschap Dun.
Beroemd in Tilburg en omstreken vanwege zijn flink uit de kluiten gewassen uitsmijters. Hierna hoef je voorlopig  niets meer te eten. Het bestaat al ruim tachtig jaar maar eigenlijk al veel en veel langer. Al wilde je er toen niet gezien worden, het werd bevolkt door duistere lieden, de bokkenrijders. Een stelletje boeven die misbruik maakten van de goedgelovigheid van de mensen in die tijd. Het volksgeloof wilde dat bokkenrijders geesten waren die op bokken door de lucht reden.
Tegenwoordig is er geen bok meer te bekennen, wel ezel Dries. En zeker op zondag zit het stampvol mensen. Op het grote terras is vaak geen plekje meer vrij maar gelukkig bieden staantafels uitkomst en anders zoek je maar een plekje op een boomstam of iets dergelijks. Gemoedelijk en gastvrij dat zijn ze hier. Het is net of een glas Leffe hier beter smaakt als elders.

Hier waren wij afgelopen zaterdag te vinden. Tien vrienden en vriendinnen die ieder jaar na de feestdagen een dag bij elkaar komen om te wandelen dus en natuurlijk samen te eten. Dit jaar was het weer in huize Eetlust te doen. Nadat een ieder zijn meegebrachte etenswaar op de daarvoor bestemde plekken had neergezet, er een bakske leut was gedronken vertrokken we Landgoed Utrecht waarts voor een fijne wandeling vol gebabbel en geklets.
De inspanning werd beloond met de genoemde Leffe om vervolgens weer naar Tilburg te vertrekken waar we de dag verder luister bijzetten met een glas bubbels en een rondje amuse op basis van makreel en gerookte kip van M&M. Altijd leuk om vrienden samen te zien keutelen in de keuken. Voortreffelijke combi trouwens makreel en doperwtenpuree met munt. Wat dat betreft heb ik voorlopig weer wat receptjes om hier neer te zetten.
De afdeling Houten schotelde ons een Ottolenghi creatie voor. Venkeltaart met parmezaan en kruimeldeeg. Goddelijk! Onze in België woonachtige vrienden verrasten ons met een witte gazpacho. Deze koude soep met amandelen en witte druiven straalde je zomers tegemoet.
Onze bijdrage was het stoofpotje met paprika en chorizo samen met wat rijst en een salade met rode kool, appel, wortel en nog zo wat.
Om voorts in stijl af te sluiten met waanzinnig lekker home made koffieijs en sorbet van fruit uit eigen tuin van F&J.
Wat een genot om vrienden te hebben die ook houden van koken en eten haha! Een heerlijke dag was het weer. Moe maar zeer voldaan rolden we ons bedje in.
Volgend jaar naar Waalre!

En nu willen jullie graag foto's zien he van al dat gefrats? Voor aardige plaatjes moeten we maar gaan zomerwalken, is er tenminste fatsoenlijk licht tot onze beschikking. Nu doet het alle met liefde bereidde creaties geen recht en dat vind ik ook weer zonde.

Ben je in de buurt? Houd je van wandelen?
Ga dan zeker eens naar:

'In den Bockenreyder'
Dunsedijk 3
5085 ND Esbeek

Landgoed De Utrecht

Kruidige Stoofpeertjes in Port zoals ik ze altijd maak

December, drukke feestmaand met winkelstress en ellenlange lijstjes, rijen voor de kassa en bij de lokale middenstand. Voeten warm stampend bij de kramen op de markt. Koortsig bladeren in kookboeken en magazines. Wanneer halen we de kerstboom? Niet te lang wachten, tegenwoordig verschijnen de eerste exemplaren al op de dag nadat de goede Sint weer is uitgevaren en voor je het weet grijp je achter het net of keer je huiswaarts met een zielig exemplaar. Zo één die niemand wil.
Over versiering hoeven we niet te denken, wij doen niet aan trends. Getooid met zilveren ballen en een kleine verzameling kerstmannetjes staat het straks weer te pronken in zijn oude vertrouwde hoekje. Zilver schijnt in te zijn dit jaar, boffen wij even, toch helemaal hip.
Op cadeautjesjacht, gewapend met meestal te laat ingeleverde lijstjes met soms onvindbare wensen. Omringd door kerstklanken, door Wham en Jingle Bells al dan niet vertolkt door het draaiorgel voor de HEMA. Met verstand op nul en blik op oneindig sla ik me dapper door de mensenmassa heen. Van crisis weinig te merken deze maand.

Opgelucht weer thuis, ook weer overleefd. Gordijnen dicht, kaarsjes aan, de rust in het hoofd wedergekeerd.
Kunnen we eindelijk relaxed gaan koken. Marineren, stoven, hakken en fröbelen meestal bijgestaan door zoonlief die met deze dagen het ouderlijk huis opzoekt. Voorproevers zijn altijd nodig niet waar.
Wat we ook eten met de Kerst, op moment van schrijven heb ik werkelijk nog geen flauw idee, één ding zal nooit ontbreken. Wilder Giesemannen, gestoofd in port met sinaasappel, citroenschil, kaneel en kruidnagel.
Als bijgerecht of als onderdeel van het dessert. Het maakt ze hier niet uit, als ze maar op tafel komen.

Een mooie gelegenheid om het recept te delen. Maak ze een dag van tevoren, de smaken trekken er dan nog beter in.

Ik gebruik:

8 Wilder Gieseman peren - 350 ml rode port (Ruby) - 100 ml water - 1 onbespoten sinaasappel - stuk sinaasappelschil van ongeveer 15 cm - 1 citroenschil van ongeveer 10 cm van een uiteraard onbespoten exemplaar - 2 kaneelstokjes (Ceylon) - 6 kruidnagels - 2 el suiker

Zo maak je ze:

Schil de peertjes maar laat het steeltje er aan zitten. Zet ze tegen elkaar aan in een pan. Probeer de sinaasappel en citroen zo dun mogelijk te schillen met zo min mogelijk wit, dat is nogal bitter. Pers de sinaasappel uit.
Meng de port met het water en sap. Giet dat bij de peren. De helft van de sinaasappel- en citroenschil erbij, de rest wordt niet gebruikt.
Kruidnagels erin, samen met de kaneelstokjes en suiker. Zachtjes aan de kook brengen, vervolgens je hittebron zo laag mogelijk zetten en de peertjes net zo lang laten stoven tot ze gaar zijn. Zet er als het mogelijk is een plaatje onder.
Kijk eens naar die kleur, is het niet prachtig!

Laat de peertjes afkoelen in het vocht. Vis ze er daarna uit, zeef het stoofvocht en kook het vervolgens in tot de gewenste dikte. De smaken versterken zich en het wordt uiteraard zoeter en krachtiger. 

We hebben nog wel eens wat over, dat is geen ramp, ze worden de volgende dag opgesnoept maar je kunt er ook andere dingen mee doen. Wat? Dat vertel ik de komende weken.

Broodbakje met peer, geitenkaas en walnoten

De combinatie van pittige kaas met iets van fruit en noten vind ik zo lekker he. En helemaal als tosti of panini, hartig taartje. Kom maar op, schotel het me maar voor, ik hap graag toe.
Peer, blauwe kaas, honing, tijm, wat noten, het is een klassieker te noemen.
Geen blauwe kaas maar een Franse Chèvre Blanc deze keer, de smeuïge witschimmel geitenkaas met pit. Verstopt onder een laagje peer. Geen bladerdeeg, geen korstdeeg maar gewoon een uitgerolde boterham waarmee je een ramequin bekleedt. Simpeler kan echt bijna niet.

 Je hebt per persoon nodig:

1 boterham - 1/2 peer die niet overrijp moet zijn - ongeveer 25 gram Chèvre Blanc - wat blaadjes tijm, liefst vers - 1/2 el honing - paar walnoten - zout - chilivlokken - beetje boter - ovenvast potje (ramequin)

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Vet het potje in met een beetje boter.
Snij de korsten van de boterham en rol het plat. Ga niet te onstuimig te werk, het moet wel heel blijven.
Druk het nu voorzichtig in het potje en vorm een bakje.
Leg op de bodem de kaas en bestrooi met wat tijmblaadjes.
Verdeel de halve geschilde en van klokhuis ontdane peer in vieren en leg op de kaas. Misschien moet je de peer beetje bijsnijden om het passend te maken.
Hierop gaan weer war blaadjes tijm, een stuk of 5 in stukjes gebroken walnoten. Giet er de honing over.
Bestrooi met pietsje zout en chilivlokken. Het geeft net dat beetje extra aan de honing en algehele smaak.

Zet 15 - 20 minuten in de oven. Vervolgens het bakje uit het potje halen, op een bordje zetten en rap opeten!
Ook erg lekker met wat salade. Geef het eens als voorgerecht of als dessert. Weer eens wat anders.

Flensjes voor kleine en grote mensjes

Zodra de kinderen er lucht van kregen dat er 's avonds pannenkoeken op tafel stonden was het feest. Het gebeurde namelijk niet zo vaak aangezien ik na het bakken meestal geen pannenkoek meer kon zien. Begrijp me niet verkeerd, ik vind pannenkoeken op zijn tijd ook lekker maar dat bakken... het is niet mijn hobby.

In Frankrijk waar we in de zomer meestal vertoeven, lonkten ze regelmatig opzichtig naar een crêperie. Plotsklaps begonnen magen te knorren en waren ze wel erg moe van het lopen. Jaja..
Om gejengel en gezeur voor te zijn, wij hebben ook vakantie niet waar, zegen we ooit neder op het terras van een dergelijk etablissement.
Ieder pannenkoekenhuis ziet het volgens mij als uitdaging een menukaart van hier tot Tokio samen te stellen. Je hebt net zoveel tijd nodig om je keus te bepalen als zij nodig hebben om een stapel te prepareren en serveren.
Dochterlief waagde zich ooit aan de banaan met chocolade, een traktatie voor velen, op vijf of zesjarige leeftijd vond ze dat helemaal niks. Na twee happen verdween het richting vader die het eigenlijk ook niks vond.
Hun wensen waren  eenvoudig, gewoon lekker au sucre of met wat confiture.

Het gewenste arriveerde, de kinders veerden op, gezichtjes glommen van plezier en alras verdwenen de eerste happen. Ze waren het er samen over eens, dit waren de aller-aller-allerlekkerste pannenkoekjes ooit. Echt waar mama! De bordjes waren bijna leeg maar papa en mama moesten zeker even een hapje proeven. We hapten een stukje van de uitgestoken vorken. Buiten kijf, heerlijk. Maar toch was er iets. Husband en ik keken elkaar eens aan. Proef jij wat ik proef?
We pakten de kaart er nog eens bij en staarden naar de flensjes voor grote mensjes...
Als we het niet dachten, zoon en dochter smulden van een heerlijke crèpe met Grand Marnier! In de keuken hadden ze beslag uit de verkeerde kom geschept...
Het bleef een vrolijke middag...

Ook flensjes bakken? Deze hoeveelheid is voldoende voor 12-14 stuks.

Zeef boven een kom 250 gram meel.
Breek er 3 eieren boven en mix het goed door elkaar. Voeg vervolgens scheutje voor scheutje 500 mililiter volle melk toe evenals een eetlepel olie, een eetlepel water en een snuf zout.
Een aantal minuten goed roeren of gebruik de mixer. Het beslag moet klontvrij zijn.
Nu zet je het minimaal 1 uur weg

Voordat je gaat bakken smelt je wat boter. Hiermee vet je iedere keer je pan lichtjes in.
Schep er een dun laagje beslag in, draai de pan rond zodat de hele bodem bedekt is. Bovenkant droog? Omdraaien en andere kant nog even kort bakken. Hoe dunner de flens hoe beter.

Aan het beslag kun je dus gemakkelijk een smaakje toevoegen, wat vanille bijvoorbeeld of oranjebloesemwater en voor volwassenen een scheutje Grand Marnier, likeur of wat je maar lekker vindt.
Eet ze met suiker, schep er wat van je home made jam op of compote, gebakken appeltjes en ze zijn natuurlijk ook te gebruiken voor de Crêpes Suzette . Vervang voor de kinderen de drank door sinaasappelsap

In Frankrijk eet men crêpes met alles wat je onder de zoete kant van het smakenpalet kunt scharen. Een galette, gemaakt van boekweitmeel, valt onder de hartige kant. Ik ben meer van de galettes vooral die met ham en een spiegelei bovenop maar daar heb ik het een andere keer nog wel eens over.

Frans Pruimentaartje

Daar ben ik weer! Terug van een paar heerlijke weken Frankrijk. In de buurt van Moulins zaten we en dat is in de Auvergne.
Een huis te midden van een boomgaard. Appels, peren, perziken, kersen, kweeperen en pruimen dus.
Jantje zag eens pruimen hangen of in dit geval Elsje... sjongejonge wat was die boom zwaar beladen. De schapen in het weiland naast het huis zijn er dol op, net als op de appels.

Daar zit je dan als bloggertje vakantie te vieren tussen de fruitbomen en je verzint wilde ideeën waarvan de helft niet uitvoerbaar is omdat je een oven hebt met alleen onderwarmte. Het was verder een prima huis, helemaal niks te klagen maar een oven met alleen onderwarmte??? Vreemd...
Daarnaast vond manlief het ook wel erg plezierig tijd met zijn vrouw buitenshuis te spenderen waar ik me ook wel weer iets bij voor kan stellen dus het vlijtig roeren in pannen met jam, chutney en aanverwante artikelen heb ik maar gelaten voor het was.
Al is heus wel wat van het aanwezige fruit in onze buikjes verdwenen. Recht van de boom, of door een salade, pruimen  stoven op de bbq en opeten met wat blauwe kaas.

De dag voor vertrek nog maar even wat pruimen geplukt om mee te nemen naar Nederland plus een aantal kweeperen, hier komt over een tijdje nog een post over, wat  gigantische moesappels en kleine stoofpeertjes.

Met de pruimen heb ik een taartje gebakken. Dochter en partner vierden vakantie in Portugal en kwamen gisteravond gezellig eten zodat we alle vakantieverhalen konden delen. En omdat het erg fijn is elkaar weer te zien hoorde daar voor de gelegenheid dit taartje bij.
Zoals gewoonlijk nam ik een aantal tijdschriften mee terug, altijd fijn ter inspiratie.

In 'Saveurs' , echt één van mijn favorieten, stond het recept voor dit custardtaartje maar dan met appels. Het leuke van dit recept is dat er allerlei soorten fruit gebruikt kunnen worden. Pruimen dus maar ook perziken of peer, vijgen, abrikoos, afijn een enorm handig basisrecept dus!

Voldoende voor 6 à 8 stukken

Je hebt nodig:

Een stuk of 15 blauwe pruimen - 3 grote eieren - 110 gram poedersuiker - 125 gram tarwebloem - 500 ml volle melk - 20 gram roomboter - 2 el kristalsuiker - een niet te hoge ovenschaal

Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 180 graden ( 160 hetelucht)

Halveer de pruimen en ontpit ze. Smelt de boter in een koekenpan en roer vervolgens 1 el suiker erdoor.. Leg er de pruimen in en laat een minuut of 2 zachtjes sudderen. Schep het vervolgens voorzichtig om en sudder nog een minuut of 2.

Klop de eieren los met de poedersuiker. Kloppen tot het een mooi geheel is. Zeef de bloem erboven en roer het er goed doorheen. Dan mag de melk erbij. Blijven roeren onder het toevoegen. Je kunt ook een mixer gebruiken als je dat gemakkelijker vindt..

Vet een ovenschaal lichtjes in met wat boter. Giet het beslag in de schaal en verdeel de pruimen erover. Sprenkel er ongeveer een halve eetlepel van het boter/suikermengsel uit de pan over.
Schuif in de oven tot het beslag gaar en compleet gestold is. Het is afhankelijk van je oven wanneer dat precies  is. Bij mij duurde het 55 minuten terwijl in het recept 45 minuten aangegeven stond.

Het geheel blijft wat 'wobbelig' maar dat komt tijdens het afkoelen helemaal goed.
Strooi zodra de taart bijna klaar is er nog 1 el suiker over en zet 10 minuten terug in de oven.
Haal het eruit, laat afkoelen en vervolgens koud worden in de koelkast.
Snij in vierkantjes of rechthoeken, leg op een bordje en serveer met wat slagroom.

Prima als dessert maar ook bij een kopje koffie of thee.

Bron van inspiratie: Saveurs september 2013

Winters Feest

Krakende sneeuw onder de voeten, ijzige wind, rode wangen, druipende neuzen, haren bedekt met een laagje sneeuwvlokken, het is januari 2013. Eenentwintig jaar geleden werd onze zoon geboren, ook op een winterse dag, dat verander je nu eenmaal niet maar wel zonnig en geen sneeuw. Hoe anders is het dit jaar.

Zo'n mijlpaal roept om een feestje. Het nadeel van feestjes in januari , in december is er zoveel gefeest  met bijbehorende lekkernijen dat zoals een vriendin het uitdrukte de olijven en aanverwante artikelen wel een beetje je neus uitkomen. Voedsel om de handen en voeten weer te verwarmen, dat moet er op tafel komen. En wat smaakt met zulke temperaturen nu beter dan stamppot? Snert wellicht, het flitste door mijn hoofd maar viel om praktische redenen af.
Drie stamppotten, afgelopen vrijdag heb ik meer aardappelen geschild dan normaal in twee maanden geloof ik.
Eenvoudige Nederlandse stampen, zuurkool en boerenkool plus een exotischere variant met uitgebakken chorizo, paprika, rode ui, mais en champignons. Deze laatste werd gemaakt door het feestvarken, als iemand aanbiedt te helpen dan heb ik nog wel eens de neiging te zeggen dat het niet nodig is maar om op schema te blijven moet je af en toe over jezelf heen stappen :)
Rookworsten erbij, een pan tot de rand toe gevuld met gehaktballen, heb je meteen een lekkere jus!
Grove mosterd, Dijonmosterd, het feestmaal was compleet.

O nee nog niet helemaal, hoe kan ik de taart vergeten. In plaats van alle kookboeken uit de kast te trekken maakte ik twee taarten die ook op dit blog te vinden zijn, frisse appel-citroentaart en het ananastaartje met blauwe kaas en walnoten. Voor chocoladetaart laten de meesten graag een gaatje vrij. Het blijven altijd bommetjes maar door er stijfgeklopte eiwitten doorheen te spatelen is de structuur in ieder geval al luchtig!

Luchtige smeuïge chocoladetaart

Verwarm de oven voor op 180 graden.
Smelt 200 gram roomboter met 200 gram chocolade van goede kwaliteit en minimaal 70% cacao au bain- marie of in de magnetron. Roer er daarna 250 gram suiker doorheen en laat beetje afkoelen.
Splits 5 eieren. Roer de dooiers er één voor één doorheen.
Voeg 2 el bloem toe.
Sla de eiwitten stijf met een snufje zout in een vetvrije en brandschone kom. Spatel ze vervolgens door de chocolademassa.
Giet het in een licht ingevette springvorm van 24 cm doorsnede en bak ongeveer 35- 40 minuten.
Laat vervolgens afkoelen en bestrijk eventueel nog met een topping. Zo'n simpel recept maar zo lekker!
Heerlijk met kaneelroom wat niets anders is dan lobbig geslagen slagroom met wat kaneel erdoor.

Drie grote pannen met stamppot, de zuurkool schepte ik over in een grote ovenschaal, alufolie erover en weer opwarmen in een oven van 175 graden. Het laatste half uur de folie eraf en wat klontjes boter erover verdelen. Kon die pan mooi weer gebruikt worden voor het verwarmen der worsten. Het begon een beetje naar de HEMA te ruiken daar. De andere twee met een plaatje eronder op het allerlaagste vuur en regelmatig omscheppen.
Een uurtje hebben ze zeker wel nodig hoor. Kijk, aan pannen hebben we hier geen gebrek maar aangezien ik geen 12 kinderen heb zijn het geen formaten gaarkeuken. Beetje improviseren dus.

Gisteren nog een beetje zuurkool en boerenkool gegeten. De taarten waren op, de ballen verdwenen in ieders maag en ook de chorizovariant was schoon op. Ik had nog wel een rookworst achter gehouden :)

En vanaf vandaag ben ik moeder van twee kinderen die de titel 'volwassen' mogen dragen, het is me wat.

Lemon Tiramisu Brenda Style

Eerste Kerstdag zorgde ik voor het dessert, eentje die ik al een tijdje in mijn achterhoofd had en gezien bij Brendakookt, een voor mij heerlijke combinatie van citroen, lemoncurd, mascarpone en roomkaas met lange vingers gedrenkt in  limoncello. Heaven!
De extra roomkaas heb ik vervangen door slagroom. In plaats van beschaafd  in een glaasje fabriceerde ik een hele schaal vol voor de dessertminnende familie en geloof me hier kan 12 tot 14 man van eten. Zitten er minder mensen aan tafel en heb je nog wat over? Geen ramp, lekker de volgende dag op smikkelen.

Je hebt nodig:
2 pakken lange vingers (ongeveer 60 stuks) - 500 gram mascarpone - 500 ml slagroom - 1 el suiker -sap van 2 citroenen en  1 limoen - 3/4 potje lemon curd - sinaasappelrasp - citroenrasp - limoenrasp. - limoncello

Zo maak je het:

• Klop de slagroom stijf met wat suiker.
• Mix de mascarpone romig met het het sap en de lemoncurd.
• Vermeng met de slagroom.
• Drenk de langevingers in limoncello. Volgens dochterlief met wie ik dit maakte zijn lange vingers zuipschuiten dat u het maar weet.
• Leg een laagje lange vingers in een schaal, bedek met een laag mascarponeroom en rasp er wat sinaasappelschil over plus limoenschil plus citroenschil. Een zesteur is hier erg handig voor.
• Dek af met laag in limoncello gedrenkte lange vingers, bedek met mascarponeroom, rasp er weer de diverse schilletjes over.
• Nog een laagje lange vingers in limoncello, room en rasp. 
• Zet tot gebruik in de koelkast, minimaal anderhalf uur.

Het ziet er meteen lekker winters uit en de rasp geeft kleur en meteen een leuk effect.Natuurlijk smaakt dit in alle seizoenen heerlijk, ook verrukkelijk om er verse frambozen (alleen in het seizoen!) tussen te stoppen of bessen, een mengsel van divers zomerfruit om de mogelijkheden maar even kenbaar te maken. Verminder dan wel de hoeveelheid mascarpone en room met een  kwart.

Creamy No Mess Mango

Een variatie op de beroemde Eton Mess maar dan wat minder messy. Een toetje in laagjes met sappige rijpe mango, zo eentje waar je vingers heerlijk van plakken na het schillen, met room en meringuekruimels, een topping van mangoroom met daarop weer verse mango. Een luchtig en fris dessert als afsluiter van een mooie maaltijd. Maak het van tevoren en zet koel weg maar je kunt het ook meteen serveren, net wat je lekker vindt.

Voor 6 personen heb je nodig:
2 rijpe mango's - 2 flinke meringues - 500 ml slagroom - schepje suiker - 4 el sinaasappelsap - 6 niet te grote wijnglazen

Zo maak je het:

• Schil de mango's. Snij een  mango in kleine stukjes en zet apart. Snij de andere mango eveneens in stukjes en doe in de blender . Blend en voeg 2 el sinaasappelsap en 2 el room toe. Nog niet romig genoeg? Voeg dan nog 2 el room en 2 el sinaasappelsap toe.
• Klop de rest van de room stijf met suiker naar smaak.
• Verkruimel de meringues en schep door de slagroom
• Verdeel de helft van de fijngesneden mango over de glazen, daar bovenop een schep slagroom met de meringue, dan een schep mangoroom om te eindigen met nog wat verse mango plus wat meringuekruimels die ongetwijfeld nog op je bord liggen van het verkruimelen.

Ananastaartje met blauwe kaas en gekarameliseerde walnoten

Het taartje wat mijn oven uitgeschoven kwam verbaasde mij zelfs. De friszoete, sappige ananas in een mengsel van roomkaas en blauwe kaas met daar bovenop een laagje gekarameliseerde walnoten met rozemarijn. Fantastische combinatie, heerlijk als lunch met wat salade of zelfs als dessert. Weer eens wat anders en het samenspel van ananas met een vleugje blauwe kaas misstaat werkelijk niet.  Lang leve de restjes in de koelkast! Houd je niet van blauwe kaas gebruik dan een zachte maar wel wat rijpere geitenkaas.

Je hebt nodig:
200 gram verse ananas - 2 eieren - 4 plakjes roomboterbladerdeeg - 150 gram roomkaas ( Heb Philadelphia gebruikt) - ongeveer 75 gram blauwe kaas ( had nog danish blue) - 50 gram walnoten - 2 el honing - paar naaldjes rozemarijn - springvorm of quichevorm van 24 cm doorsnede

Zo maak je het:

• Laat de bladerdeeg ontdooien
• Verwarm de oven voor op 185 graden
• Snijd de ananas in kleine stukjes
• Klop de eieren los en vermeng met de roomkaas en blauwe kaas. Mengen tot het homogeen is. Door de kaas zal het niet helemaal glad worden maar dat hoeft ook niet.
• Rol het bladerdeeg uit tot een ronde lap. Het taartje wordt uiteindelijk zo hoog als de helft van de hoogte van je vorm. Rol het dus uit op ongeveer die grootte. Een quichevorm is al lager dus dat komt prima uit.
• Leg het bladerdeeg in een licht ingevette vorm.
• Verdeel de helft van het roomkaasmengsel over de bodem.
• Verdeel hier de ananas over en giet de rest van het roomkaasmengsel erover.
• Schuif in de voorverwarmde oven en laat 30-35 minuten bakken.
• Hak in de tussentijd de walnoten grof. Verwarm in een pannetje 2 el honing, hussel de noten erdoor en zorg dat ze goed omhuld zijn met honing. Strooi er fijngeknipte rozemarijn bij, hussel nog even. Zorg ervoor dat de boel niet aanbrandt.
• Haal de taart uit de oven, verdeel het notenmengsel erover. Leg er eventueel nog wat plukjes blauwe kaas bij.
• Schuif terug in de oven en bak nog 10 minuten.
• Laat klein beetje afkoelen en verdeel het taartje in punten. Het is genoeg voor 10 puntjes. Of je verdeelt het in 8, 4...

Zachte limoen cheesecake met frambozen

Bij een etentje hoort een toetje, een dessert van formaat maar ik ben niet zo van de zoete toeten Wel van limoen en citroen zoals  velen van jullie inmiddels wel weten.
Deze zachte cheesecake hoef je niet te bakken en je hoeft er niet uren voor in de keuken te staan wat met het oog op andere gangen best fijn is. De cheesecake serveerde ik in een glaasje wat volgens mij ook de beste manier is. De try-out ging in een kleine springvorm maar dat was niet zo'n succes en met even nadenken had ik dat van tevoren ook kunnen bedenken. Zonder eieren en gelatine blijft het natuurlijk enigszins zacht, de smaak was overigens heerlijk en met iets minder slagroom en de handige glaasjes kwam er een goed geslaagde friszure toet tevoorschijn die ondanks de roomkaas niet zwaar op de maag ligt, alweer dankzij de kleine glaasjes :)

Op de foto links zien jullie een tartelette met lemoncurd en kleine aardbeitjes. Dat recept krijgen jullie uiteraard ook maar dat doe ik even in een apart berichtje.En wel hier

Je hebt nodig voor 6 glaasjes:

6 digestives (San francisco) - 1 biologische limoen -  4 el gesmolten boter - 1 pakje roomkaas (philadelphia bijv.) - 125 ml room - 1 bakje frambozen -  100 gram suiker. - 1 el vanillesuiker

Zo maak je het:

• Verkruimel de koekjes, dat kan in de keukenmachine met de pulseknop, je kunt ze ook in een plastic zakje stoppen en er met de deegroller overheen gaan of doe ze in een kom en verkruimel het met de onderkant van een schaaltje. Dat laatste gaat ook prima vooral omdat het niet overdreven veel koekjes zijn.
• Vermeng de koekkruimels met de gesmolten boter en verdeel het over de glaasjes, druk lichtjes aan om een bodem te creëren.
• Rasp de schil van de limoen en vermeng het goed met de suiker. De suiker moet een beetje gaan glanzen.
• Roer de roomkaas plus 2 el limoensap plus de room en plus de vaillesuiker erdoor en mix het glad en luchtig.
• Vul ieder glaasje tot net onder de helft, leg er wat frambozen op, verdeel de rest van het roommengsel erover en garneer met de overige frambozen.
• Dek af met huishoudfolie en zet minstens 3 uur in de koelkast.

Aardbeientrifle met aardbeienmunt

Dit recept is niet geschikt voor calorieën tellende mensen laat ik dat voorop stellen want het is een bommetje vol met mascarpone én slagroom. Maar af en toe moet dat toch kunnen, las je de volgende dag gewoon een balansdag in. Ik maak dit al heel wat jaren, meestal een grote schaal vol, geschikt voor 12 mensen en ook al zitten we met tien man aan tafel, de schaal is meestal na afloop geheel leeg.

Een tijdje geleden vertelde ik al dat ik aardbeienmunt ontdekte bij de kweker, iets waar ik echt nog nooit van gehoord had. Dacht ik eerst weer behoorlijk achter te lopen met mijn productkennis al gauw kwam ik er achter bepaald niet de enige te zijn. Gelukkig...

Het kleine plantje van toen voelt zich blijkbaar op zijn, of is het haar, gemak in onze tuin, het groeit welig. Tijd voor een eerste experiment, te beginnen met thee. Lekker hoor, maar waar is dat veelbelovende aardbeiensmaakje gebleven? De jonge blaadjes ruiken en smaken naar snoepjes, eenmaal getrokken in heet water kon ik het niet meer ontdekken, ja ergens heel ver weg op de achtergrond. Een volgende keer maar meer blaadjes erin mikken. Vond ik nu nog wat zonde, het plantje is dan wel gegroeid, nog niet dusdanig dat je eens lekker handenvol gaat oogsten. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen. 

Maar... ik heb het wel gebruikt in dit recept.

Je hebt nodig voor 6 à 8 personen:

500 gram aardbeien - 250 gram mascarpone - 250 ml slagroom - 2 à 3 el aardbeienjam - 24 lange vingers - scheutje limoncello of aardbeienlikeur of verdunde citroensiroop- paar takjes aardbeienmunt - klein schepje suiker.- een middelgrote langwerpige schaal

Zo maak je het:

•  Ontdoe de aardbeien van hun kroontjes en snijd 3/4 in plakjes. Bewaar wat plakjes aardbei plus een stuk of 10 tot 12 hele aardbeien, afhankelijk van de grootte.
• Klop de slagroom met een beetje suiker stijf.
• Roer de mascarpone los met om te beginnen 2 el aardbeienjam en spatel het door de slagroom. Proef of je het zoet genoeg vindt, voeg anders nog 1 el jam toe.
• Besprenkel de lange vingers met één van de smaakjes en leg er 12 op de bodem van de schaal.
• Verdeel er 1/3 van het roommengsel over en beleg met aardbeienplakjes. Knip hier wat aardbeienmunt over.
• Verdeel er weer 1/3 van het roommengsel over en bedek met de overige lange vingers die je ook weer besprenkelt.
• Versieren met de achtergehouden aardbeien, nog wat aardbeienmunt er over knippen en een uurtje of twee afgedekt in de koelkast zetten.

Vervolgens in stukken snijden en smullen zonder aan de calorietjes te denken!

Dit recept heb ik ingestuurd voor het Foodblog Event, een maandelijkse receptenwedstrijd onder foodbloggers met als inzet Eeuwige Roem. De winnaar valt de eer te beurt het volgende event te organiseren en het thema te bepalen. De winnares van de maand april was Caroline van Carolines Blog, een blog dat zeker de moeite waard is om te bezoeken. Het thema dat zij koos voor het Foodblog Event van de maand mei was...3x raden... aardbeien.

Semifreddo met mango en meringue

 Vandaag zoals beloofd de toet die ik gemaakt heb voor onze jaarlijkse 'Winterwalk'. We hebben weer heerlijk gewandeld, bijgekletst, veel gelachen en gegeten. Deze wandeling is ooit ontstaan met als uitgangspunt een extra frisse neus te halen tussen Kerst en Oud en Nieuw waarbij meteen wat verworven calorietjes weggewerkt konden worden. Niet dat dat erg veel zoden aan de dijk zet als je daarna weer aan een 5-gangenmenu zit. Het was zo'n succes dat het inmiddels een traditie is geworden, alleen wandelen we niet meer tussen Kerst en Oud en Nieuw maar wat later in het jaar, rond deze koers dus.

Beginnen met een glas champagne en vervolgen met paté uit Houten, mosterdsoep met gerookte zalm uit Waalre, Chinees georiënteerde gerechtjes uit Tilburg en de semifreddo uit Tilburg leverde weer een heerlijke maaltijd op. En dan is het altijd erg jammer als 2 mensen er niet bij kunnen zijn door die vermaledijde griep die momenteel veel huishoudens in zijn greep heeft. We halen de schade gewoon snel in!

Nog even over de semifreddo, je kunt het gemakkelijk een dag van tevoren maken, haal het dan een half uur voor het serveren uit de vriezer en zet het in de koelkast. Je kunt er 10 plakken van snijden, een ideaal dessert als je meerdere eters hebt.

Je hebt nodig:
3 eiwitten - 400 ml slagroom - 180 gram suiker - 80 ml water - snufje zout -- 3 mango's - 3 meringues - borrelglaasje limoncello - 3 meringues - bakje (bevroren) frambozen - 1 el suiker.- Mikadokoekjes of iets dergelijks  voor de versiering plus 3 el mangoblokjes - cakeblik met een inhoud van 1 1/2 liter.

Zo maak je het:

•  Bekleed het cakeblik met royaal huishoudfolie Laat de folie over de randen hangen.
• Snijd 5 plakken mango af en leg het op de bodem van het cakeblik, snijd de rest in blokjes en zet apart. Doe sowieso 3 el mangoblokjes in een apart bakje of schaaltje, dat heb je nog nodig voor de opmaak.
• Kook 180 gram suiker zachtjes in 80 ml water tot de suiker is opgelost.
• Klop de eiwitten met een snufje zout in een brandschone kom met de mixer stijf.
• Schenk al roerende de suikersiroop bij de eiwitten en laat het afkoelen.
• Klop de slagroom met de limoncello half stijf en schep het luchtig door het eiwitmengsel.
• Schep nu de mangoblokjes erdoor en verkruimel er 2 meringues boven. Schep ook dit erdoor.
• Verdeel de inhoud over het cakeblik en vouw de folie er overheen. Zet minimaal 5 uur in de vriezer.
• Voor de frambozencoulis wrijf je de frambozen met de bolle kant van een lepel door een zeef. Je kunt de frambozen ook zachtjes verwarmen in een steelpannetje, eventueel een schepje suiker toevoegen tot ze zacht zijn en vervolgens door de zeef wrijven.
• De opmaak: Snijd de semifreddo in 10 plakken, verdeel over ieder bordje wat frambozencoulis, leg er een plak semifreddo op of naast, verdeel nog wat mangostukjes over de bordjes, leg er een koekje op, verkruimel 1 meringue en strooi dat over de semifreddo. 

Neven en nichten op culireis; Griekse walnotentaart (karythopitta)

Een paar keer per jaar hebben wij ons neven -en nichtendiner. De taken worden keurig verdeeld, de gastheer en gastvrouw zorgen voor het hoofdgerecht en de vloeibare zaken, de andere koppels voor de overige gangen. In het begin, jaren en jaren geleden, maakte iedereen gewoon wat hij/zij lekker vond en dat was meestal een beproefd recept. Je zou verwachten dat je dan een vreemde mix van smaken op je bord krijgt maar dat viel altijd reuze mee.

Toch besloten we op een gegeven moment iets anders te verzinnen. Een reis om de wereld hebben we altijd al willen maken, om te beginnen dan maar vanuit de keuken.
Ons gezelschap bestaat uit 10 personen en iedereen schrijft na afloop van het diner een land op, die papiertjes gaan in een bakje en degene die de volgende keer de hele bubs over de vloer krijgt mag een land eruit trekken. Je krijgt er iedere keer een beetje een Sinterklaasgevoel van.
Zelf schep ik er een groot behagen in om landen te verzinnen waarvan ik weet dat de recepten niet voor het oprapen liggen. Helaas worden ze niet altijd getrokken. Al was Ethiopië wel een leuke :) Onder ons gezegd en gezwegen hebben we daar wel een beetje vals mee gespeeld. Schoonzus en zwager zaten in het complot, dus tja...

Gisteren zijn we culinair gezien naar Griekenland geweest en ik mocht voor de toet zorgen; deze heerlijke walnotentaart . Ik was bang dat het een hele zoete bedoening zou worden door de siroop die je er nog overheen moet schenken, viel dat even mee. In het kleine glaasje op de foto zit Griekse yoghurt met wat honing, muntblaadjes en natuurlijk een walnootje.  Enjoy!

 

 Je hebt nodig:

300 g grof gehakte walnoten - 115 gram suiker - 4 eieren - 4 el cognac - 1 el citroensap - 1 tl kaneel - 150 gram  roomboter - 150 gram zelfrijzend bakmeel - 2 tl bakpoeder - zout. - extra walnoten om te garneren - rechthoekige bakvorm

Voor het siroopje:

250 gram poedersuiker - 2 el cognac - 2 sinaasappelschilletjes - 1 el citroensap -2 kaneelstokjes

Zo maak je het:

1. Verwarm de over voor op 190 graden
2. Vet een rechthoekige bakvorm van 23 bij 35 cm in
3. Klop de boter zacht in een grote kom
4. Voeg de suiker toe en blijf kloppen tot het mengsel licht en luchtig is.
5. Splits de eieren en voeg de eidooiers één voor één toe. Goed mengen
6. Roer de cognac en de kaneel erdoor
7. Voeg de gehakte walnoten toe en roer het erdoor. Ik doe zoiets meestal in een afsluitbaar plastic zakje en hamer er een aantal keren op met de deegroller :)
8. Zelfrijzend bakmeel en het bakpoeder zeven boven een kom
9. Voeg een snufje zout toe aan de eiwitten en klop ze stijf
10. Schep dit afgewisseld met het meel door het notenmengsel
11. Vervolgens in het bakblik scheppen en goed verdelen
12. Zet het 35 à 40 minuten in de oven. Als je er met een satéprikker in prikt en et komt er schoon uit is het klaar.
13. Uit de oven halen maar wel in de vorm laten zitten.

We gaan de siroop maken:

1. Giet in een steelpannetje 3 dl water en voeg de poedersuiker toe
2. Zet het op laag vuur en verwarm het al roerende tot de suiker is opgelost.
3. Breng het aan de kook en zet daarna het vuur lager.
4. Voeg de cognac, sinaasappelschil enkaneelstokjes toe.
5. Laat 10 minuten trekken op een heel laag vuurtje, het mag niet gaan koken.
6. Prik met een satéprikker gaatjes in de taart
7. Garneer met de walnoten
8. Schenk de siroop over de taart en laat de siroop intrekken.

Ik heb de taart een halve dag van tevoren gemaakt, wat een lekker ding is het toch.
Voor wie zich afvraagt waar de nieuwe culinaire reis naartoe  gaat... in april gaan we Albanië ontdekken en ja dat lootje was van mij...

De tag NNOC staat voor Neven en Nichten op Culireis, zo kunnen ze hun recepten gemakkelijker terugvinden. Want o jee, wat hebben zij gisteren ook weer heerlijk gekookt. Recepten volgen spoedig, de foto's heb ik al.

Mascarpone Frambozen Trifle

Een aantal weken geleden kwam ik de Mascarpone Frambozen Trifle tegen op de site van De Glazen Vork en wist: Dit ga ik maken met Kerst. Gelukkig wist ik ook 10 mensen bij wie het wel in de smaak zou vallen. Het is een heerlijk fris dessert, ondanks de mascarpone en de lading slagroom die er in is verwerkt. In plaats van sherry, wat het oorspronkelijke recept voorschrijft maar ook door De Glazen Vork werd aangepast, heb ik limoncello gebruikt. Nou ja, laten we eerlijk zijn, waar smaakt limoncello nu niet bij.
Deze toet heb ik een dag van tevoren gemaakt en een nacht in de koelkast laten opstijven. Omdat ik niet helemaal zeker was of de trifle na het storten op een schaal niet in elkaar zou zakken, heb ik het even in de vriezer gezet. Zoals ik al eens eerder schreef, in toetjes ben ik echt niet zo'n held! Hopelijk zijn jullie het me eens: het resultaat mag er zijn.

Je hebt nodig:
300 gram frambozen, vers of uit de diepvries, dan wel eerst laten ontdooien - 2 blaadjes gelatine - 600 ml slagroom op kamertemperatuur - 250 gram mascarpone op kamertemperatuur - 1 vanillepeul - 75 gram gezeefde poedersuiker - 150 ml limoncello - 12 lange vingers - geroosterd amandelschaafsel om te decoreren - eetbare zilveren balletjes om te decoreren - cakeblik van ongeveer 21 cm lang - bakpapier.

Zo maak je het:

1. Was het cakeblik met koud water en leg hierin bakpapier. Probeer het zo recht mogelijk tegen de kanten te krijgen. Met wat vouwwerk lukt dat prima. Laat een deel erbuiten hangen want dat moet er straks weer overheen geklapt worden.
2. Week de gelatineblaadjes 5 minuten in koud water.
3. Prak de helft van de frambozen met de bolle kant van een lepel door een zeef. Gooi zaadjes die overblijven weg.
4. Vanillepeul doorsnijden.
5. Klop 450 ml slagroom tot stijve pieken; als je de klopper erui haalt, blijft de slagroom omhoog staan.
6. Klop de mascarpone los met de poedersuiker en de vanillezaadjes die je uit de vanillepeul schraapt en een extra scheutje limoncello.
7. Vouw de mascarpone door de slagroom heen tot het helemaal glad is.
8. Knijp de gelatineblaadjes uit en los het op in water dat net van de kook af is. Roer 2 tl door de frambozenpuree, roer de rest door het mascarpone/slagroommengsel.
9. Schep wat room in het cakeblik en maak een laagje van ongeveer 1/2 cm.
10. Verspreid daar weer 1/3 van de frambozenpuree overheen.
11. Doop 6 lange vingers in de limoncello, en leg er 2 aan de ene lange kant, 2 in het midden en 2 aan de andere lange kant.
12. Verdeel er opnieuw room overheen, duw de helft van de frambozen erin. Verdeel weer 1/3 van de puree eroverheen.
13. Herhaal stap 11 met de lange vingers en stap 12.
14. Vouw het overhangende bakpapier er overheen en laat minimaal 4 uur in de koelkast opstijven. beter is om het gewoon een dag van tevoren te maken.
15. Om te serveren klop je de overige slagroom wederom tot stijve pieken. Haal het overhangende bakpapier weg. Leg een schaal op het bakblik en draai het om. Verwijder het bakpapier. En decoreer met de slagroom, amandelschaafsel, de zilveren balletjes en/of andere lekkere bosvruchten, gebruik je fantasie zou ik zo zeggen.

Chocoladetaart met chocokruidnotencrunch

Net uit de oven

Het is bijna weer tijd voor het heerlijke avondje met of zonder wind door de bomen en hoor wie klopt daar kind'ren. Aangezien we tegenwoordig al vanaf september getrakteerd worden op chocoletters, marsepein, taaitaai, peper- en kruidnoten is de kans in december best aanwezig dat het al mijlenver je strot uitkomt. Maar....chocoladetaart is altijd lekker! Om toch in Sintse sferen te blijven strooien we er chocoladekruidnootjes overheen. Mocht je nu in de surprise- en gedichtenstress zitten, maak dan toch even tijd voor dit taartje, het komt binnen een half uur uit de oven!

Je hebt nodig:
200 gram pure chocolade (70%) - 200 gram roomboter - 250 gram suiker - 5 eieren - 1 eetlepel bloem- eventueel een borrelglaasje licor 43 of cointreau of wat je maar lekker vindt - slagroom - handje chocoladekruidnoten

Zo maak je het:

Verwarm de over voor op 190 graden
Breek de chocolade in stukjes boven een kom. Doe de boter erbij en verwarm het geheel heel zachtjes of au bain-marie of in de magnetron. Dat laatste heb ik gedaan. Regelmatig even kijken en omroeren tot uiteindelijk de chocolade en de boter gesmolten zijn en je een mooie massa hebt gekregen. Beetje af laten koelen en vervolgens de suiker er doorheen roeren. Goed mengen.
De eieren er één voor één goed doorheen mengen, er mag geen eigeel meer te zien zijn. De eventuele borrel erbij doen en wederom mengen.Tot slot een eetlepel bloem met een zeefje er op schudden en ook weer vermengen tot het mooi glad is.

Taartvorm lichtjes invetten, ik heb een taartvorm van 26 cm doorsnede gebruikt. Giet de chocomassa in de taartvorm en zet in de oven. Geniet alvast van de heerlijke geur die vrijkomt en haal na 25 minuten de taart eruit. Als het goed is, is het van binnen nog lekker smeuïg. Denk je dat het nog té zacht is, zet het dan nog even terug. Daarna af laten koelen.

Een handje chocoladekruidnoten in een plastic zakje doen, die hersluitbare zijn erg handig, met de deegroller een paar keer erop meppen en heen en weer rollen. Slagroom kloppen, taart in punten snijden, slagroom erop spuiten en wat crunch erover strooien.

Mocht je de taart eten als dessert zoals wij hebben gedaan dan is het meer dan voldoende voor 10-12 personen; denk aan het bommetjeseffect. Aan de andere kant... als de chocoladebehoefte erg groot is... be my guest!

Chocotaart met chocokruidnotencrunch

Panna cotta met Stoofpeertjes

Het afgelopen weekend rook het in onze keuken al een beetje naar Kerstmis. Stoofperen in port met sinaasappel- en citroenschil, kaneel en kruidnagel horen voor ons bij Kerst. Flauwekul eigenlijk want je kunt stoofperen eten zolang er stoofperen zijn. Daarom komen er de komende maanden meer stoofpeertjes op tafel in huize 'Eetlust'. Te beginnen met panna cotta, een stroopje van stoofperenportsap en... ja heel origineel een stoofpeer.

Mensen die mij in real life kennen, weten dat ik niet zo van de toeten ben, in restaurants ga ik meestal voor de kaas terwijl tafelgenoten de grand desserts wegwerken. Nu valt er over die kaasplanken  ook nog wel het één en ander te zeggen want uitblinken in originaliteit doen ze meestal  niet en dat terwijl Nederland  rijk is aan de meest fantastische kazen, jammer hoor. Oude kaas met stoofpeertjeschutney... mmm... daar gaan we eens mee experimenteren. Goed woord voor galgje trouwens.

Dit dessert is voor 6 personen.
Voor de stoofpeertjes heb je nodig:
8 Gieser Wildemannen stoofperen, 4 dl rode port, 1 kaneelstokje, 3 kruidnagels, stukje citroen - en sinaasappelschil, eventueel 2 el suiker.

Je kunt het al een dag van te voren maken. Stoofpeertjes schillen, steeltje eraan laten zitten.  Port met kaneelstokje, kruidnagels en een slingertje sinaasappel/citroenschil verwarmen. Peertjes erbij en zachtjes laten stoven, een uurtje of 2 1/2 duurt het wel. Mocht je het nog wat zoeter willen hebben dan kun je nog wat suiker toevoegen tijdens het stoven. Zodra de peren zacht zijn kan het vuur uit. Ik laat ze altijd er lekker in liggen tot gebruik.

Voor de panna cotta heb je nodig:
150 ml melk, 150 ml slagroom, 50 gram basterdsuiker, vanillestokje, 2 blaadjes gelatine.

Dit kun je het beste maken op de dag zelf.
Gelatine weken in bakje met koud water. Melk en slagroom met opengesneden vanillestokje en de suiker verwarmen, een minuutje of 5 tegen de kook aan houden. Gelatine uitknijpen en oplossen in het melk/roommengsel. Verdelen over 6 kleine glaasjes of bakjes en minstens 2 uur in de koelkast zetten.
Een kind kan de was doen zullen we maar zeggen.

Voor het stroopje laat je 2 dl van het stoofvocht tot bijna de helft inkoken en vervolgens afkoelen. Kook het niet te ver in, het moet nog wel vloeibaar zijn. Door het afkoelen wordt het ook nog dikker.

De opmaak:
Haal de panna cotta's uit de koelkast. Snijd 2 stoofpeertjes klein en verdeel over de glaasjes/bakjes, strooi er wat geroosterd amandelschaafsel overheen. Trek een streep stroop over het bord. Zet er een glaasje op, leg er een stoofpeer naast. Eventueel nog wat lobbig geslagen room .

Je kunt ook, zoals ik gisteren gedaan heb, de panna cotta's storten op een bord. Dan is het wellicht wel wat gemakkelijk om plastic bekertjes te gebruiken die je open kunt knippen want zonder slag of stoot ging het niet...Krijg je met niet-zo-toeterige mensen die ineens desserts gaan maken...

(10.12.11) En wellicht nog handiger... bekleed je vormpjes met vershoudfolie ... jaja we leren bij...