maandag 17 augustus 2015

Spaghetti alla puttanesca

"Wat eten jullie vanavond?"
"Spaghetti alla puttanesca"
"Spaghetti hoe?"
"Puttanesca."
"Dat betekent toch ....."
"Uhu inderdaad"

Niks zeggen en toch allebei weten waar je het over hebt. Dat is best knap.

Een tot de verbeelding sprekende naam voor een recept. De eenvoudige en razendsnel klare saus van tomaten, ansjovis,knoflook,  peper en kappertjes vindt zijn oorsprong in Napels.
Over de opmerkelijke naam doen verschillende verhalen de ronde. De dames van lichte zeden zouden zo weinig tijd hebben voor andere dingen dan mannen in hun bed lokken dat ook eventjes naar de markt lopen voor verse ingrediënten onhaalbaar was.
Daarom namen zij hun toevlucht tot lang houdbaar spul.
Andere versies zijn dat de sterke geur van de saus de mannen naar de bordelen lokten en ook een leuke dat ze om het wachten te veraangenamen een bordje van deze heerlijke pasta voorgeschoteld kregen.

Hoe het ook zij, het is een verrukkelijke saus. Ideaal voor drukke dagen want het staat in een wip op tafel.  Een andere wip jongens, een andere wip.




Je hebt nodig:

400 gram spaghetti - 3 teentjes knoflook - 3 gedroogde pepertjes - 100 gram pitloze olijven - blikje ansjovis - 2 blikken tomatenstukjes - 2 el kappertjes - 1 tl gedroogde oregano - zout en peper - verse basilicum - scheutje olijfolie

Zo maak je het:

Kook de spaghetti beetgaar.

Hak intussen de knoflook fijn en verkruimel de pepers. Voor een mildere versie haal je een stukje van de peper af en schud je de zaden eruit. Aangezien ik gedroogde santakapepers heb die behoorlijk vurig zijn gebruik ik 2 pepers zonder en 1 met zaadjes. Ik wil nog wel graag proeven wat ik eet namelijk.

Verwarm een scheutje olijfolie en bak hierin een minuut of drie zachtjes knoflook, pepers en gedroogde oregano. Zorg ervoor dat de knoflook niet bruin wordt.
Voeg de tomatenstukjes toe, schep alles door en laat aan de kook komen.

Snij de ansjovis in stukjes en voeg het samen met de olijven en kappertjes toe aan de saus.
Laat nu 10 à 15 minuten zachtjes pruttelen.

Schep de uitgelekte spaghetti erdoor. Verdeel over voorverwarmde borden, geef het nog een draai peper, bestrooi met gescheurde basilicum,  een drizzeltje olijfolie en smullen maar.

vrijdag 14 augustus 2015

Salade Farandole

Salade Farandole. Het deed mij denken aan dansen op het dorpsplein, zwierende rokken, wapperende linten. Slierten mensen hupsen tussen de in lange rijen opgestelde tafels door.
Tafels met karaffen wijn, hier en daar een omgevallen glas, borden met resten kip. Geschater weerklinkt.

Mooie beelden ware het niet dat farandole niets anders betekent dan mengelmoes  Oftewel mik er maar in wat de koelkast en voorraadkast je biedt.
Deze versie vond ik in een oud kookboekje; 'Salades et hors-d'oeuvre des pays du soleil'. Heel lang geleden eens op de kop getikt. Volgens mij ergens in de Gers maar het kan ook in de Cevennen geweest zijn. Ik weet het niet meer.
Is verder ook niet belangrijk, de salade mag in ieder geval blijven.



Je hebt nodig:

2 Granny Smith - 6 zoute ansjovisfilets (blikje) - kilo krieltjes - paar handjes rucola -300 gram haricots verts - stuk of 20 roze cocktailgarnalen (gekookt) - 2 el pijnboompitten - 1/2 el citroensap - 4 cornichons (kleine zure augurkjes) - 3 hardgekookte eieren - 1 el kappertjes -1 koffielepel pittige mosterd (dijon) -  3 el zure room - 1 el witte wijnazijn - 100 ml olijfolie - zout en peper

Zo maak je het:

Schrob de aardappeltjes eventueel schoon en kook ze in de schil gaar. Dit moet in 10 á 15 minuten gepiept zijn. Laat beetje afkoelen of tot je vast kunt pakken en trek de schil eraf.

Snij de uiteindjes van de haricots verts. Blancheer de boontjes beetgaar. Hevel ze over in een vergiet of zeef, laat er koud water over stromen zodat de boontjes niet verder garen en laat ze vervolgens uitlekken.
Rooster de pijnboompitjes in een droge koekenpan lichtbruin.

De garnalen kun je natuurlijk al gekookt kopen maar je kunt ook diepvries gebruiken. Zelf heb ik altijd een zak met rauwe garnalen liggen, wel zo handig. Ontdooi de hoeveelheid die je nodig hebt, dep droog  en kook ze in wat water tot ze roze zijn. Ook deze mogen in een vergiet of zeef en net als bij de boontjes laat je er koud water over stromen. Wederom uitlekken. Doe ze in een kommetje, besprenkel met citroensap en maak op smaak met wat zout en peper.

De appels schillen en in dunne partjes snijden.
De ansjovisjes fijnsnijden
Vermeng appel en ansjovis met de aardappels, haricots verts en garnalen.
Scheur de rucola in stukken en voeg het eveneens toe.

Nu de eieren pellen en ragfijn hakken. Je kunt ze ook door een zeef wrijven. Vermeng met de mosterd, witte wijnazijn, kappertjes en fijngesneden cornichons. Klop het op met de olijfolie die je er in dunne straaltjes bijgiet. Tot slot de zure room erdoor roeren.

Dit mengsel voorzichtig door de salade scheppen. Bestrooien met de pijnboompitjes.

Zie hier uw frivole salade farandole.

Bron: Pierette Chalendar - Salades et hors- d'oeuvre des pays du soleil.

dinsdag 28 juli 2015

Quiche met artisjokkenhartjes en ham

Tijdens de vakantie kan ik het niet nalaten om wat tijdschriften aan te schaffen voor thuis. Je herkent het misschien wel. Wat nieuwe inspiratie is altijd mooi meegenomen.
Manlief weet dat en wacht geduldig, althans dat denk ik, tot ik de hele riedel door mijn handen heb laten gaan. Vaak liggen er ook pakketjes met tijdschriften.  Van een paar jaar geleden die ze over hebben en uiteindelijk maar met drie of vier stuks in folie duwen onder het mom van 'Er is altijd wel een gek die het koopt'.
Juist, zo'n gek ben ik.  Drie stuks voor 4,95 en kan mij het schelen dat er iets uit 2013 of 2012 bij zit. De kans dat ik een exemplaar al heb is hartstikke klein.

Me al verkneukelend duwde ik ook nog zo'n pakketje in mijn tas.
Eenmaal weer bij onze gîte installeerde ik me in de schaduw met mijn aanwinsten. Jammer dat we hier geen oven hebben bedacht ik me. Al die verrukkelijke quiches en hartige taarten. Net weer een slagje anders dan ik meestal verzin. Tegelijkertijd schoot me heel praktisch door het hoofd dat gezien de tropische temperaturen, het was slechts een graad of veertig, die oven van ze lang zal ze leven niet opgestookt werd. Bewaren voor Nederland dan maar.

Tijdschrift nummer 2, de middelste van het pakketje, haalde ik tevoorschijn. Ook al allemaal zo lekker. Maar verrek dat ene dessert komt wel erg bekend voor en dat voorgerecht ook...
Mijn door de smeltende hitte enigszins verweekte hersenen draaiden plotsklaps een toertje sneller.
Ja hoor laat ik die net het jaar ervoor te hebben gekocht. Hoe is het mogelijk.
Gelukkig kon ik buurman Chiel verblijden met mijn dubbele exemplaar.





Gisteren maakte ik deze quiche met artisjokkenhartjes en rauwe ham. Het leuke van dit recept vond ik de kruiden die je door het deeg kneedt. Peterselie en bieslook, altijd goed.
Houd er rekening mee dat het deeg minimaal een half uur in de koelkast moet rusten voor je het uitrolt.  Langer is echter beter daarom maak ik het vaak al 's ochtends of aan het begin van de middag. Werkt prima.
Als het te zacht is wordt het namelijk een plakkerige boel en volstrekt onhandelbaar.

Je hebt nodig: 

Voor het deeg: 250 gram tarwebloem - 125 gram zeer koude roomboter - 2 el gehakte peterselie - 2 el fijn geknipte bieslook - 1 ei - 25 à 30 ml water - 1/2 tl zout

Voor de vulling: Blik artisjokkenhartjes van 420 gram - 3 eieren - 225 ml slagroom - 150 gram geraspte emmentaler - 100 gram rauwe ham naar keuze ( laat het wel wat dikker snijden) - zout en peper. Quichevorm of lage taartvorm van 26 cm doorsnede

Zo maak je het:

Vermeng in een kom de bloem met de kruiden en het zout.
Snij de roomboter in kleine blokjes en werk dat met je vingertoppen even kort door de bloem.
Voeg een losgeklopt ei toe.
Hup alle vingertoppen erin en hussel het goed door elkaar. Niet kneden!
Stort de boel op een schoon werkblad en veeg het met je handen bij elkaar. Giet er een klein scheutje water bij.
Druk zachtjes het deeg tot een bal maar doe het snel. Blijft het te droog dan nog een beetje water. Gebruik iedere keer hele kleine beetjes.
Zodra je een homogeen geheel hebt stop je de bal in een zakje of wikkelt het in huishoudfolie. Leg het nu minimaal een half uur in de koelkast. Langer is beter.

Verwarm de oven voor op 175 graden hetelucht en anders op 200 graden.

Vet een quichevorm goed in.
Laat de artisjokkenhartjes uitlekken en halveer ze
Snij de ham in stukjes.
Klop de eieren los met de slagroom. Meng de geraspte kaas erdoor. Breng verder op smaak met zout en peper.

Haal het deeg uit de koelkast. Strooi bloem op je werkblad en over het deeg. Rol het nu uit tot een lap van ongeveer 3 mm dik.
Rol het om je deegroller en laat voorzichtig op de vorm zakken.
Duw het aan en snij overtollig deeg. want dat heb je, weg.
Psst... van dit deeg kun je nog lekkere hartige koekjes bakken. Gewoon even snel weer doorkneden met wat geraspte kaas ;-)
Prik met een vork wat gaatjes in de bodem.

Giet het roommengsel erin. Verdeel de artisjokkenhartjes erover en stop de ham ertussen.
Bak het 35 à 45 minuten in de oven.
Check het na 30 minuutjes even want zoals je weet is iedere oven anders.

Een knapperige salade smaakt er altijd prima bij.

Bron van inspiratie: Cuisine, recettes pratique


donderdag 23 juli 2015

Geitenkaas met basilicum, komkommer en wilde perzik

Onderweg van la douce France naar ons eigen land lassen we natuurlijk zo af en toe een stop in. Even de benen strekken, plasje plegen en wat eten. Over dat laatste doen we niet al te moeilijk Gewoon even zo'n voorverpakte sandwich. Ja, zo'n meestal vrij klef geval. Stiekem zijn ze best lekker en op de één of andere manier hoort dat bij ons geraas over de snelweg.
Laten we het gemakshalve een vakantietraditie noemen.
Net als de boterhammen met gebakken ei die we jaren en jaren op de heenweg meenamen.

Dit jaar zag ik iets nieuws in het schap. Minder vet pretendeerden ze, nog verser en biologisch. Nou nou nou wat een verwennerij. En dan ook nog met zachte geitenkaas, pesto en komkommer. Als dat geen feest werd.
Aan het brood maak ik verder geen woorden vuil, gewone tarwebammen waren het. Maar wat erop zat was inderdaad lekker fris en smaakvol.
En zo maakte ik eenmaal thuis mijn eigen versie. Zonder pesto wel met verse basilicum.



Je hebt nodig:

100 gram zachte geitenkaas ( Bettine Blanc of iets vergelijkbaars) - stukje komkommer van een centimeter of 5 - 15 blaadjes basilicum - 2 rijpe wilde perziken ( of gewone of nectarine) - 1/2 el extra vergine olijfolie - peper.

Zo maak je het:

Verkruimel de geitenkaas. Snij de komkommer in piepkleine stukjes.Hak de basilicum fijn.
Vermeng het losjes met de geitenkaas. Maak er geen prutje van. Hussel een scheutje olijfolie erdoor en breng verder op smaak met wat gemalen zwarte peper.
Ontpit de perziken, trek hun jasje uit en snij in dunne plakjes

Neem brood naar keuze, verdeel het geitenkaasmengsel erover en maak af met stukjes perzik.


vrijdag 17 juli 2015

Het paradijsje dat Ducel heet

Tot ons kroost besloot dat er betere opties waren dan vakantie vieren met pa en ma vermaakten we ons op campings. Ideale setting voor kinderen daar blijven we bij. Genoeg leeftijdsgenoten om je heen om ieder jaar bij thuiskomst te verzuchten dat het de beste vakantie ever was.
Missie geslaagd. Het jonge spul blij, wij blij.
Toch vonden wij het uiteindelijk wel welletjes. Iets meer luxe of beter gezegd comfort lonkte. We zwaaiden het fenomeen camping gedag en stapten over naar de huizen, de gîtes.
Heerlijk, alle ruimte voor jezelf, vaak met een reusachtige lap grond erbij en ja in ons geval ook regelmatig in the middle of nowhere. Soms zo nowhere dat we bij een bezoek aan een of ander provinciestadje met ternauwernood tienduizend inwoners bijna schichtig 'al' dat verkeer aanschouwden.
En dan woon je in een stad met 200.000 inwoners. Het kan verkeren....

Een paar weken geleden zakten we weer af naar het door ons zo geliefde Franse land. Einddoel; Birac - sur - trec in de Lot-et-Garonne, op zo'n 65 kilometer van Bergerac.
Na een overnachting in hetzelfde kasteel als vorig jaar dat door ons 'Fawlty Towers' werd gedoopt en waar we ook dit jaar weer voor verrassingen kwamen te staan was het eigenlijk nog maar een kippeneindje naar de gîte  'Ducel'. Haasten tijdens je vakantie is nergens voor nodig en zo kronkelden we langs binnenweggetjes en bekende plekjes Ducelwaarts.
Bij de grote plataan omhoog stond in de routebeschrijving. Die plataan viel ook werkelijk niet te missen. Wat een joekel. Knerpend kwamen we tot stilstand, een deur zwaaide open en daar stond huiseigenaar Chiel en tevens onze buurman voor twee weken.






Na een allerhartelijkste begroeting, ook door puberhond Heros,  en het gebruikelijk inleidende gebabbel gingen we de boel eens bekijken. Even checken of het allemaal wel klopt met de beschrijving. Nou dat deed het hoor, hadden ook niet anders verwacht.
 In de woonkeuken stond een vrolijke bos bloemen uit eigen tuin ons toe te knikken, lonkte een fles wijn en omdat we net de kersenoogst hadden gemist zorgde Chiel voor een potje home made kersenconfiture. "Zo hebben jullie er toch nog wat aan" Vanwege ons mailcontact en het persoonlijke belletje wist hij dat ik van kruiden en specerijen houd en zo vond ik ook nog verse munt. Als je je dan nog niet helemaal welkom voelt dan weet ik het ook niet meer.

Boven bevinden zich de woonkamer met prachtig uitzicht over de tuin en de velden, slaapkamer en badkamer. Via de slaapkamer kun je binnendoor naar de serre. Een paar flinke treden naar beneden dat wel. Wie last heeft van stijve gewrichten kan misschien beter even omlopen :-) Via de tuin kun je namelijk ook naar binnen. Hier zal het ongetwijfeld heerlijk zitten zijn tijdens wat koelere dagen. Aangezien wij het genoegen hadden om een graad of veertig voor de kiezen te krijgen dan snappen jullie dat wij daar niet gezeten hebben.
De woonkeuken bleek een heerlijk koel toevluchtsoord.




We genoten er van het weidse uitzicht en ik wil nu ook kardoen in de tuin! Al zou ik niet weten waar ik deze giganten kwijt kan. Ook aas ik nu op een kappertjesplant. Ik zie in gedachte al een rijtje met potjes zelf ingemaakte kappertjes staan. Dat het wel even duurt voor je dat bereikt daar denken we voor het gemak maar even niet aan.
En zochten verkoeling in het zwembadje want o jongens het was heet! Net als in Nederland begreep ik maar dan ben ik toch blij dat ik daar zat en niet in de benauwde stad.



Toerden natuurlijk door de omgeving. Naar Duras, u weet wel van de wijnen. Er staat ook een kasteel dat zeker een bezoekje waard is. Verwacht geen pronkzalen, het is nagenoeg leeg.
Een must see is de waterleliekwekerij Latour-Marliac in Le Temple-sur-Lot. De prachtigste soorten vind je daar. Joseph Latour-Marliac vond een manier om  waterlelies te kruisen en zo tot nieuwe soorten te komen. Dat procedé is tot op de dag van vandaag een heel goed bewaard geheim. Iedereen kent wel de schilderijen met waterlelies  van Claude Monet . Monet was zo enthousiast over al dit schoons en raakte zo geïnspireerd dat hij hier de waterlelies bestelde voor  Giverny.



Een hernieuwde kennismaking met Bergerac. Is het heel bijzonder? Niet echt maar wel een gezellig stadje om een paar uurtjes te vertoeven. Je vindt er tal van terrasjes en restaurants. Heel fijn om het verhitte hoofd even tot rust te laten komen. Het was die dag namelijk vrij tropisch zal ik maar zeggen. In het hoogseizoen zal het waarschijnlijk erg druk zijn. Maar ja waar niet?

Boodschappen deden we in de supermarkt en op de markt in Marmande, een klein en gezellig stadje op zo'n 10 kilometer

Wat wij zeer de moeite waard vonden was  Saint-Macaire, een dorpje met zo'n 2000 inwoners. Wie geïnteresseerd is in fresco's kan niet om een bezoekje aan  Église Saint-Sauveur et Saint-Martin heen.  Wandel daarna op je gemak door dit oude vestingstadje, ontdek de muren en plaatsen waar ooit huizen stonden.  Doe je ogen dicht en stap terug in de tijd. Totaal niet toeristisch en dat vinden wij fijn.



En natuurlijk verwenden we ook de inwendige mens. Jullie verwachten niet anders. Van salade de gésiers tot salade met restjes kip, koude paprikasoep met feta in Jouy- le- Potier en chocodessert tot
....


Ooit pauweneieren op? Wij niet maar op Ducel zorgen twee pauwendames blijkbaar voor regelmatige aanvoer. Chiel bracht ons twee bakjes met crème anglaise en frambozen . Mét pauwenei gemaakt dus.  Ik was natuurlijk reuze benieuwd of dat anders zou smaken dan kippenei maar dat heb ik niet kunnen ontdekken. Terwijl ei van een eend wel wezenlijk anders smaakt. Afijn... pauwenei... check.

Op de laatste avond verwende hij ons met courgettetaart, zelf gepekelde eendenborst, tonijnmousse met kappers uit eigen tuin dus en meer lekkers. We ontkurkten een flesje of wat, babbelden de avond in en door. Het werd een latertje...

Wie er niet zo op zit te wachten om directe buren te hebben tijdens de vakantie, geen paniek. De ruimte rondom de gite en het hoofdhuis is zo enorm dat je elkaar niet tegen hoeft te komen. Daarnaast is Chiel  een verhuurder die de privacy van zijn gasten respecteert.

Een ideale plek voor mensen die van ruimte en rust houden!

Wie meer foto's wil zien of graag een kijkje neemt op Ducel kan hier rond gaan neuzen. Doen want er staan prachtige plaatjes op.
En besluit je een keer de gîte te huren? Doe Chiel dan heel veel groeten van ons.