Al snuffelend bij Tomatenzaden ontdekte ik ze. Nieuw in het assortiment. Hebben!
De naam tomatillo doet vermoeden dat het een tomatensoort is maar dat is niet zo. De Physalis philadelphica, want zo heet ie officieel, komt net als de tomaat wel uit de nachtschadefamilie. Hier in Nederland is de lampionplant een bekende physalissoort. En wat te denken van de kaapse bes, die oranje vruchtjes die jarenlang bij ieder dessert het bord sierden. Die clan dus.
Waarschijnlijk komt deze eenjarige plant oorspronkelijk uit het hoogland van Mexico en Guatamala. Tegenwoordig worden ze zowel in de VS, Midden-Amerika, Azië, Zuid-Afrika en Australië gekweekt. Het zijn dankbare planten. Als ze het naar hun zin hebben, word je per plant beloond met tientallen vruchten.
De zaadjes werden plantjes en groeiden binnenshuis uit tot slungels die al snel een satéprikker nodig hadden om stevig met de voeten in de aarde te kunnen blijven staan. Een beetje balans in je jonge tomatilloleven is nooit weg. Stabiliteit hebben we allemaal nodig, de tomatillo dus ook.
Lengende dagen, krachtigere zon. De jonge spruiten kregen een groter huis, verhuisden nogmaals om uiteindelijk in een flink formaat pot liefdevol op het terras geschoven te worden.
En nu zijn ze zo'n 180 cm hoog, met allerlei uitwaaiende armen. Wild type, dat kun je wel zeggen. Na een explosie van gele bloemetjes zitten ze nu bomvol perkamentachtige lampionnetjes. Daarin groeien de tomatillos. Vorige week toen de snelle Jelles bijna uit hun jas knapten, plukte ik de eerste zes.
Jasje uit en daar lagen ze te stralen, mijn groene vriendjes. Plakkerige groene vriendjes. Want dat doen ze! Even goed wassen voor je ze gebruikt.
En hoe smaken ze ?
Rauw vind ik de vergelijking met een lichtzure appel aardig in de buurt komen, wel minder sappig. Dat worden ze door ze te roosteren waarna de smaak in mijn beleving een beetje richting gele pruim gaat. Zo eentje die nog net niet helemaal rijp is en er altijd een zuurtje doorheen glimmert.
Wat doen we ermee?
Om te beginnen salsaaaaa! Het zijn weer van die momenten dat ik het bijna jammer vind dat ik verse koriander niet te pruimen vind. Want tja, the original mag ik het dan niet noemen. Verde is verde, groen is groen, peterselie gaat erin.
De zes tomatillos heb ik even in een koesterend warm waterbadje gelegd.
Uit de tuin haalde ik een sweet serrano. Da's een peper en daar vertel ik binnenkort weer van alles over. Een pittig peperig blogje wordt dat want echt, de pepers vliegen ons hier straks om de oren.
Men neme:
6 tomatillos - 2 groene jalapeño pepers of 1 jalapeno en 1 sweet serrano - 2 tenen knoflook - 1 limoen - 1/2 ui - 3 el gehakte peterselie of koriander
Ja ik weet het op de foto liggen meer pepers en extra knoflooktenen maar dat was een beetje teveel dus heb ik uiteindelijk de aangegeven hoeveelheid gebruikt.
De oven voorverwarmen op 220 graden. De tomatillos legde ik met de sweet serranopeper, een groene jalapeño en twee tenen knoflook in een bakblik. Wat olijfolie erdoor husselen en vervolgens 10-15 minuten roosteren in de oven.
Zodra de tomatillos zacht zijn de bak eruit halen, afdekken met alufolie en af laten koelen.
Snipper een halve ui en hak een half bosje peterselie of koriander tot je ongeveer 3 el hebt. Hoeft niet fijn aangezien het toch verpletterd wordt door de blender.
Trek de schil van de pepers. Halveer de pepers en verwijder het zaad grotendeels. Proef even een klein stukje van de peper om de pittigheid te testen. Bepaal aan de hand daarvan hoeveel zaadjes je extra in de salsa wil. Dit is echt zo persoonlijk. Kan er niets anders van maken dan 'Proef!'
Snijd de tomatillos in vieren en doe ze samen met de pepers in de blender. Knijp er de geroosterde teentjes knoflook boven uit. Giet er een eetlepel limoensap bij en zet de blender aan. Even kort blenderen om dan de ui en peterselie bij te stoppen. Machine weer aan tot de saus heerlijk groen is. En dat gaat vlot.
Op smaak maken met een paar korrels zout.
In een afgesloten pot minstens een week houdbaar in de koelkast.
Heerlijk bij, lekker origineel, nachos. En bij mosselen ontdekten we gisteren. Op friet! Ook een geweldige combi.Gegrild vlees en bij vis.Door de chili en bij ja waarbij niet. Pittig en fris tegelijk. En die pittigheid bepaal je natuurlijk helemaal zelf.
Nu snap ik dat je denkt 'Wat heb ik hieraan? Geen tomatillo in de buurt te bekennen!'
Sla deze post op, bestel in het najaar een zakje zaad bij bijvoorbeeld bovengenoemde Tomatenzaden.nl en volgend jaar heb jij ook tomatillos. Verder hoorde ik dat Turkse winkels ze nog wel eens schijnen te hebben. Heb het zelf nooit gezien maar goed, misschien heb je mazzel.
Daarnaast kun je de tomatillo eventueel vervangen door groene tomaten, dat wordt ook wel gedaan maar is natuurlijk niet het echte spul he!
Er hangen er nog heel wat te rijpen dus voorlopig blijf ik nog lekker in de tomatillomood!
