Posts tonen met het label Yasmin. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Yasmin. Alle posts tonen

maandag 15 september 2014

Eerste editie van De Smaak Karavaan in Tilburg en Yasmin was erbij.

Author: Yasmin

Laat het eten, de drank en de sfeer je smaken; iets wat volgens de organisatoren, de karavanen, de horecaondernemers en alle medewerkers de bedoeling moest zijn. Over smaak valt uiteraard te twisten maar in mijn opinie smaakte deze allereerste editie van de Smaak Karavaan in Tilburg naar meer.

Dat het weer niet meezat, dat Tilburgers blijkbaar liever om 18.00 een GVA’tje naar binnen werken dan de hele avond door kleine hapjes en dat op momentum van een trend (lees: hamburgers) heel horeca-Brabant zich daar op stort; dat zijn punten die anders mogen een volgende keer. Maar met dat gegeven terzijde was het vooral een gezellig, rommelig, knus samenkomen van spijzen, dranken en Bourgondiërs. 

Gecombineerd met  theater, grapjes, een creatief interieur en muziek waren het de perfecte ingrediënten voor een heerlijk weekend-tijdverdrijf.

De Spoorzone is innovatief en hét cultureel gebied van 2014; maar met dat gegeven verras ik niemand in Tilburg meer. Wel gebeuren er dingen die ons verrassen in deze industriële setting als voormalig NS-werkplaats. De Smaak Karavaan is daar een van. 

Een binnen en buiten met allerlei kleine, vrolijke, rollende keukentjes met eigen specialiteiten. Denk aan Noord-Afrikaanse gehaktballetjes van Rolling Rock Kitchen, Palestijnse linzen-olijfoliesoep bij de Kleinste Soepkraam, het zelf gebrouwen Moas bier, boerenkaas in een tempurajasje met balsamico en spinazie van ‘Just Say Cheese’, pasta met gorgonzola en pecannoten bij Pastaiola en de combinatie van de dag bij BBQ Bazen ....  een Wagyu burger met een gepocheerd eitje, ganzenlever, truffel en asperge. Zeg maar even hardop ‘halleluja’ inderdaad! Ook de varkens aan spit bij Yammie waren spectaculair. Zet er een chef mét baard, staart en tatoeages achter; het plaatje is compleet eh?




Wie daar allemaal geen zin in had kon zijn of haar hart ophalen bij de wokgerechten en curry’s van Miss Mie, nacho’s en tortilla’s bij Cantina Mexicana, ICOON met geweldige bio-broodhoorntjes volgestopt met lekkers, chocolade experimenten, bijzondere tosti’s en uiteraard Brabantse worstenbroodjes. 


Of een burger want BBQkramen waren er veul maar dan heul veul.
Overduidelijk de trend van het moment;  burgers, pulled pork, spareribs, burgers, burgers en burgers. Nu kan ik zeker genieten van een hamburger op z’n tijd, begrijp me niet verkeerd (met geitenkaas, bacon, appel en augurk bijvoorbeeld, of met blauwe kaas en portobello, of met rode uien compote en truffelkaas, of….). Maar kraampjes met schaaldieren, spannende salades en stampotten op het menu hadden niet misstaan in ruil voor één van de grill- en burgertenten. Ietsepietsie meer variatie.





Met dat als enig kritiekpuntje was dit food-festival niet alleen geslaagd te noemen; het was bijzonder fijn! Fijn door de lekkere geuren, de gezellige drankjes, het lieve publiek, de geweldige locatie, de gekke aankleding, de goede muziek, de leuke karavaantjes, het grappige theater en natuurlijk met stip op 1, het heerlijke eten. Met een dikke nageniet-glimlach op mijn gezicht zeg ik; hopelijk tot volgend jaar!

vrijdag 12 september 2014

Terug van weggeweest en meteen een nieuwtje

Terwijl er een heerlijke batch tomaatjes in de oven ligt te drogen heb ik mooi even de tijd  om te zeggen : "Halloooo daar ben ik weer!"

Terug van een paar verrukkelijke weken Frankrijk waar de zon overvloedig scheen en het leven zoals altijd goed was.
Relaxen, niks hoeven en fijn genieten van de prachtige omgeving. De Dordogne in dit geval. Minstens 16 jaar geleden met de kinderen al eens gebivakkeerd en nu op herhaling.
Dat beviel weer prima.
Bij het huis dat we huurden hoorde het meest fantastische uitzicht ever. O wat hadden we dat graag mee willen nemen.



Als je dit ziet dan snap je toch meteen wat ik bedoel he. En dat 14 dagen lang.We zaten overigens niet alleen maar boekjes te lezen. Bezochten stadjes, paar tuinen, kastelen en op die ene regenachtige dag de meest commerciële grot ever. Want zoals de husband het verwoordde 'Onder de grond is het droog'. Daar had hij gelijk in maar na afloop heb ik wel even duidelijk gemaakt dat dit mijn allerlaatste grot was voor de rest van mijn leven.

Op de heenweg overnachtten we in een kasteel. Doe maar chique. Het werd een hilarisch begin van de vakantie. De eigenaar bleek alle rollen te vervullen die je maar kunt bedenken. Inchecken, koken, oberen, drankjes schenken, afruimen, ontbijt verzorgen en de gasten weer uitchecken.
Had de man geen hulp? Hij was wel getrouwd maar madame besteedde haar tijd aan het opjutten en achter de vodden aanzitten van manlief.
Op onze kamer ontdekten we dat er geen handdoeken lagen. Mijn husband naar beneden en aan mevrouw handdoeken gevraagd. 'Geen handdoeken? jawel hoor, op de radiateur" Nadat hij ontkende stiefelde madame de keuken in om Fabian, zo heet de goede man, te vertellen dat wij handdoekloos waren.
Hij hups vier trappen op. Excusez, pardon en zo meer. Vier trappen af, vier trappen op met handdoeken en hopsa de route weer terug om zich te wijden aan het diner.
Wij keken elkaar eens aan en grinnikten wat.



Hij serveerde na huisgemaakte terrine een tongstrelende coq au vin en ja met een echte coq geen poulet! De haan kwam bij de achterburen vandaan. 'Ze noemen het in restaurants wel coq au vin'.  vertelde hij, 'Maar negen van de tien keer is het gewoon kip. Nou dan is het toch geen coq au vin.' Dat laatste kwam er behoorlijk verontwaardigd uit. In Nederland kun je amper haantjes kopen legde ik uit maar men is bezig om de haantjes weer terug op de markt te brengen. En ze niet meteen naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Daar kon hij zich helemaal in vinden.

De volgende ochtend bij het ontbijt dook mevrouw ineens op 'Bonjour, bien dormiiiii?' Ah bonjour madame. Monsieur had ons inmiddels voorzien van koffie, croissants, stokbrood. en een scala aan huisgemaakte jam.
Afijn, onze vakantie was goed begonnen. Dit vergeten we nooit meer en de kans is best aanwezig dat we nog eens terug gaan om te kijken hoe het met dit illustere duo gesteld is.

Jullie willen natuurlijk weten wat we zoal gegeten hebben. We verlustigden ons aan confit de canard en salade de gésiers. Nou aan dat laatste alleen ik, manlief krijg ik niet aan de eendenmaagjes. En nu niet meteen 'Iek!"roepen, het smaakt voortreffelijk, Niks geen taaie bedoeningen en orgaanvlees geuren. Ik ben er dol op.



Mosselen aten we ook twee keer, van die kleine, fijne, sappige, kruidige bouchot mosseltjes die we samen gezellig hangend boven de gootsteen ontdeden van baarden. Samen zen.
We proefden in de markthal van Sarlat likeur met truffel. Wat een vreselijke combinatie is dat! Na een uur proefde ik het nog en echt ik vind truffel heerlijk en een ongelofelijke verwennerij. Maar in de likeur.... laten we dat maar niet meer doen.
Het kwam fris, lichtzuur binnen om vervolgens met een kanonslag te eindigen. Bam, truffel, of je met je snufferd er bovenop viel.

Lekker naar de markt, een Label Rouge kip scoren. Daar eten wij met zijn tweetjes 2 à 3 dagen van. Pronte dames! Wat rondneuzen, geitenkaasjes belanden in de tas, gedroogde worst, knapperig brood, pittige radijzen en zondoorstoofde tomaten. Mosterd met walnoten want behalve de streek van de ganzenlever wemelt het er van de notenbomen.


U ziet, wij hebben met volle teugen genoten. Er is nog genoeg te vertellen, wellicht komt dat nog, zo ergens verstopt in nieuwe posts!

Want die komen er weer natuurlijk! En nu beland ik meteen bij mijn nieuwtje.
Vanaf vandaag heeft Eetlust een heuse eigen hotspotter, zo iemand die zodra er nieuwe geuren merkbaar zijn er meteen achteraan fietst.  Voornamelijk voor nieuwtjes uit ons eigen Tilburg en omstreken maar deze aanwinst struint ook regelmatig elders rond.

Het is een lekkerbek maar houdt niet van witlof. Vind zelf koken steeds leuker, terwijl het vroeger meer van het zelf opeten was. Heeft door Zuid-Amerika gereisd, gewoond in Amsterdam, Istanbul en Izmir en sinds twee jaar weer op honk in Tilburg.
Je raadt het vast al, het is niemand minder dan mijn allerliefste dochter Yasmin!
 Er staat al een blog klaar over De Smaakkaravaan die twee weken geleden de Spoorzone binnen rolde.

Nog heel even geduld :-)