Terug van een paar verrukkelijke weken Frankrijk waar de zon overvloedig scheen en het leven zoals altijd goed was.
Relaxen, niks hoeven en fijn genieten van de prachtige omgeving. De Dordogne in dit geval. Minstens 16 jaar geleden met de kinderen al eens gebivakkeerd en nu op herhaling.
Dat beviel weer prima.
Bij het huis dat we huurden hoorde het meest fantastische uitzicht ever. O wat hadden we dat graag mee willen nemen.
Als je dit ziet dan snap je toch meteen wat ik bedoel he. En dat 14 dagen lang.We zaten overigens niet alleen maar boekjes te lezen. Bezochten stadjes, paar tuinen, kastelen en op die ene regenachtige dag de meest commerciële grot ever. Want zoals de husband het verwoordde 'Onder de grond is het droog'. Daar had hij gelijk in maar na afloop heb ik wel even duidelijk gemaakt dat dit mijn allerlaatste grot was voor de rest van mijn leven.
Op de heenweg overnachtten we in een kasteel. Doe maar chique. Het werd een hilarisch begin van de vakantie. De eigenaar bleek alle rollen te vervullen die je maar kunt bedenken. Inchecken, koken, oberen, drankjes schenken, afruimen, ontbijt verzorgen en de gasten weer uitchecken.
Had de man geen hulp? Hij was wel getrouwd maar madame besteedde haar tijd aan het opjutten en achter de vodden aanzitten van manlief.
Op onze kamer ontdekten we dat er geen handdoeken lagen. Mijn husband naar beneden en aan mevrouw handdoeken gevraagd. 'Geen handdoeken? jawel hoor, op de radiateur" Nadat hij ontkende stiefelde madame de keuken in om Fabian, zo heet de goede man, te vertellen dat wij handdoekloos waren.
Hij hups vier trappen op. Excusez, pardon en zo meer. Vier trappen af, vier trappen op met handdoeken en hopsa de route weer terug om zich te wijden aan het diner.
Wij keken elkaar eens aan en grinnikten wat.
Hij serveerde na huisgemaakte terrine een tongstrelende coq au vin en ja met een echte coq geen poulet! De haan kwam bij de achterburen vandaan. 'Ze noemen het in restaurants wel coq au vin'. vertelde hij, 'Maar negen van de tien keer is het gewoon kip. Nou dan is het toch geen coq au vin.' Dat laatste kwam er behoorlijk verontwaardigd uit. In Nederland kun je amper haantjes kopen legde ik uit maar men is bezig om de haantjes weer terug op de markt te brengen. En ze niet meteen naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Daar kon hij zich helemaal in vinden.
De volgende ochtend bij het ontbijt dook mevrouw ineens op 'Bonjour, bien dormiiiii?' Ah bonjour madame. Monsieur had ons inmiddels voorzien van koffie, croissants, stokbrood. en een scala aan huisgemaakte jam.
Afijn, onze vakantie was goed begonnen. Dit vergeten we nooit meer en de kans is best aanwezig dat we nog eens terug gaan om te kijken hoe het met dit illustere duo gesteld is.
Jullie willen natuurlijk weten wat we zoal gegeten hebben. We verlustigden ons aan confit de canard en salade de gésiers. Nou aan dat laatste alleen ik, manlief krijg ik niet aan de eendenmaagjes. En nu niet meteen 'Iek!"roepen, het smaakt voortreffelijk, Niks geen taaie bedoeningen en orgaanvlees geuren. Ik ben er dol op.
Mosselen aten we ook twee keer, van die kleine, fijne, sappige, kruidige bouchot mosseltjes die we samen gezellig hangend boven de gootsteen ontdeden van baarden. Samen zen.
We proefden in de markthal van Sarlat likeur met truffel. Wat een vreselijke combinatie is dat! Na een uur proefde ik het nog en echt ik vind truffel heerlijk en een ongelofelijke verwennerij. Maar in de likeur.... laten we dat maar niet meer doen.
Het kwam fris, lichtzuur binnen om vervolgens met een kanonslag te eindigen. Bam, truffel, of je met je snufferd er bovenop viel.
Lekker naar de markt, een Label Rouge kip scoren. Daar eten wij met zijn tweetjes 2 à 3 dagen van. Pronte dames! Wat rondneuzen, geitenkaasjes belanden in de tas, gedroogde worst, knapperig brood, pittige radijzen en zondoorstoofde tomaten. Mosterd met walnoten want behalve de streek van de ganzenlever wemelt het er van de notenbomen.
U ziet, wij hebben met volle teugen genoten. Er is nog genoeg te vertellen, wellicht komt dat nog, zo ergens verstopt in nieuwe posts!
Want die komen er weer natuurlijk! En nu beland ik meteen bij mijn nieuwtje.
Vanaf vandaag heeft Eetlust een heuse eigen hotspotter, zo iemand die zodra er nieuwe geuren merkbaar zijn er meteen achteraan fietst. Voornamelijk voor nieuwtjes uit ons eigen Tilburg en omstreken maar deze aanwinst struint ook regelmatig elders rond.
Het is een lekkerbek maar houdt niet van witlof. Vind zelf koken steeds leuker, terwijl het vroeger meer van het zelf opeten was. Heeft door Zuid-Amerika gereisd, gewoond in Amsterdam, Istanbul en Izmir en sinds twee jaar weer op honk in Tilburg.
Je raadt het vast al, het is niemand minder dan mijn allerliefste dochter Yasmin!
Er staat al een blog klaar over De Smaakkaravaan die twee weken geleden de Spoorzone binnen rolde.
Nog heel even geduld :-)
8 opmerkingen:
Wat een smakelijk verhaal weer, erg gelachen over je kasteelavontuur, dat ze bestaan deze mannen ;-) Zou het een slaafs type zijn?! In ieder geval die vakantie klonk heerlijk, daar kan je weer met plezier aan terugdenken.
Haha ik weet het niet. Kan ook een type zijn die denkt " Laat maar kletsen" . Ene oor in, andere uit... zoiets :-) En ja de vakantie was heeeerlijk!
Dat klinkt als een heerlijke vakantie, in alle opzichten! :) En wat een kasteel-verhaal zeg.... Kan me voorstellen dat jullie flink hebben lopen giechelen! ;)
En wat een leuk nieuws! Ik ben erg benieuwd naar de blog!
We hebben zo gelachen Maaike! En jaaaa leuk he:-) Ben er helemaal happy mee.
Klinkt als een vakantie waarop je nog laaaaaang zult terugkijken. Heerlijk! Dordogne is een culinair paradijs voor gekkies als ondergetekende. Ik wacht met spanning op uwes nageslacht haar vertelsels.
Genoten Nell! Jammer dat het altijd zo voorbij vliegt al kun je dat ook als gunstig teken beschouwen :-)
Wat een leuk nieuwtje! Welkom bij de club, Yasmin. Ik zie dat je eerste bijdrage er al staat, ga ik meteen even lezen :)
Ja gezellig he. One big happy family :-)
Een reactie posten