Een foodswap, wat is dat leuk!

Een aantal weken geleden kwam de zeer gezellige blogger Es van  Es' Factory op het idee om een foodswap te organiseren. Zij heeft zich namelijk zo'n 52 doelen gesteld en daar was dit er 1 van. Haar oproep via Twitter deed mij meteen besluiten om er gehoor aan te geven. Het Sinterklaasgevoel in maart!
Veertien mensen voelden zich aangetrokken en Es heeft via het bekende lootjes trekken de mensen aan elkaar gekoppeld.


De opdracht bestond uit het bereiden van:
Een zelfgebakken product: ik maakte olijfoliecrackers met oregano en zeezout, een kruidenmengsel die ik gemaakt heb op basis van paprikapoeder, cayenne, knoflook, uienvlokken en oregano. Daarnaast iets van een gadget, dat werd een handdoekje in de vorm van een cupcake.
Iets zoets: witte chocolade met gedroogde vruchten en hazelnoten.
Om Tilburg te promoten stopte ik er een flesje Schrobbelèr bij. Iets gedroogds moest er ook bij daar heb ik iets geroosterds van gemaakt; paprika's in een marinade van olijfolie, balsamico, knoflook en tijm.
Een recept behoorde eveneens tot de opdracht, ik heb er maar meerdere opgestuurd want ik kon niet kiezen.
En tot slot maakte ik een sticky zoet/zoute notenmengsel met een beetje rode peper en knoflook.

Dit alles heb ik donderdag verzonden naar Candy. Van tevoren heb ik even goed moeten nadenken omdat ik weet dat zij geen producten eet waar granen in verwerkt zijn, op de olijfoliecrackers na ben ik er wel in geslaagd geloof ik, gelukkig zijn er gezinsleden die ze op kunnen knabbelen.

Vanochtend ontving ik mijn pakket van Linda, de kokende boekverkoper en wat heeft zij mij verwend!
Ik ontdekte:
Een potje gedroogde pepers uit de moestuin, een zalige pandancake, pastel goreng, kelepon, Friese droge worst om haar provincie te promoten, een zakje aardperen om in onze tuin te planten, een Indonesisch kookboek (ze blijft een boekverkoper he) en als keukengadget een houten snijplankje wat gemaakt is door een goede vriend van haar.
Daarbij ook nog eens 2 recepten.
Werkelijk een schot in de roos, de mensen die mij kennen weten dat we in Huize Eetlust gek op de Indonesische keuken zijn!

Wat een fantastisch foodswappakket van Linda

Mijn eerste foodswap was echt een succes, het is heel erg leuk om aan mee te doen, dus dit was zeker niet de laatste keer!
En wat ik ook zeker niet mag vergeten is om een groot compliment uit te delen aan Es voor dit geweldige initiatief, helemaal top!

Garnalen om je vingers bij af te likken

Garnalen om je vingers bij af te likken en dat bedoel ik ook nog eens letterlijk.Bij voorbaat een waarschuwing: zorg voor wat servetten op tafel.
Zoals jullie wel gemerkt hebben ben ik al een beetje in zomerse sferen en daar horen voor ons ook zeker garnalen bij. Garnalen gebakken in olijfolie met rode peper, peterselie en knoflook, garnalen die je zelf aan tafel nog moet pellen en besprenkelt met citroen- of limoensap. Knapperig brood dat je in de kruidige olie doopt, salade aangemaakt met olijfolie en citroensap met misschien nog een beetje mosterd. Kijk, daar had ik deze week nou zin in en zo gezegd, zo gedaan.

Een recept voor 2 personen of een voorgerecht voor 4. Ik had deze keer garnalen uit de diepvries, die waren al van hun hoofdjes ontdaan. In Frankrijk kopen we ze altijd in hun geheel, pak dan ook een grotere hoeveelheid garnalen.

Je hebt nodig:
400 gram ongepelde grote garnalen - 1 rode peper - 2 à 3 teentjes knoflook - bosje peterselie - 1 limoen of citroen - een flinke scheut olijfolie - zout en peper


Zo maak je het:

• Als je garnalen uit de diepvries hebt: laten ontdooien in koelkast of op de snelle manier in een vergiet onder koud stromend water. Uit laten lekken en droog deppen met keukenpapier. Je hebt ook diepvriesgarnalen waarvan de darm al is verwijderd, handig!
•  Als de darm er nog in zit, snijd je met een scherp mesje de rug over de lengte in en wip je het er uit.
• Halveer de rode peper, verwijder de zaadjes en snijd in kleine stukjes. 
• Snipper de knoflook
• Verhit een wok of grote koekenpan, doe er nog geen olie in.
• Roerbak de garnalen in de droge koekenpan, schep goed om
• Voeg dan de rode pepertjes toe plus een flinke scheut olijfolie.
• Hussel alles goed door elkaar en bak de garnalen tot ze roze zijn,ze mogen nog een beetje glazig van binnen zijn. Heb je ze liever gaarder dan bak je nog even door.
• Voeg een klein minuutjes voor ze klaar zijn de knoflook toe plus een bosje gehakte peterselie.
• Eventueel nog wat olijfolie toevoegen. Op smaak brengen met peper en zout.
• In een schaal scheppen, vergeet de 'jus' niet, garneren met partjes citroen of limoen.

De knoflook voeg ik bewust pas vlak voor het einde toe om zo verbranding te voorkomen want daar wordt knoflook bitter van en dat is echt niet lekker.
Met salade dus en stokbrood of ander brood. Pellen, dippen, smullen.

Bijna klaar om op te dienen

Pastasalade met tonijn

Als de eerste maaltijdsalades op tafel verschijnen, hebben we de winter echt achter ons gelaten. In februari krijg ik meestal visioenen van de in huize Eetlust zo geliefde asperges, het witte goud. Zelfs nu moeten we daar nog een maandje op wachten, afhankelijk van wat de temperatuur blijft doen de komende tijd. Twee weken geleden zag ik de eerste tekenen van het naderende aspergeseizoen, de bedden hadden hun mooie dekentjes weer gekregen. Ik ga het nu verder niet over asperges hebben, hoe verleidelijk ook, daarmee wacht ik keurig maar vol verlangen tot de start van het seizoen.
Nu de winter, en het viel best mee dit jaar, is uitgezwaaid wordt het ook weer tijd voor de zomers getinte gerechten en met salades plus goed brood doe je mij een heel groot plezier.
De eerste van dit seizoen; pastasalade met tonijn en ander lekkers!


Je hebt nodig voor 4 personen:
200 gram pasta, ik heb maccheroni gebruikt - 1 rode ui - 2 blikjes tonijn (MSC keurmerk) - 4 zoetzure augurken - 1/2 el kappertjes - handvol zwarte olijven - 10 kerstomaatjes - 150 gram gemengde sla naar keuze - 1 granny smith appel - 2 eieren - vers geknipte bieslook

Voor de dressing:
5 el olijfloie - 2 el limoensap - peper en zout - beetje gemalen chilivlokken.

Zo maak je het:

• Kook de eieren hard, laten schrikken onder koud water, pellen en in plakjes snijden. Lang leve de eiersnijder.
• Kook 150 gram pasta beetgaar, giet af, spoel af met koud water om garingsproces te stoppen en laat afkoelen.
• Snijd de rode ui in dunne ringen en de augurken in zo dun mogelijke plakjes
• Halveer de kerstomaatjes
• Snijd de appel in vieren, verwijder klokhuis en snijd vervolgens in dunne plakjes, de schil kun je gewoon laten zitten.
• Klop een dressing van olijfolie, limoensap, peper, zout en chilivlokken.
• Vermeng alle ingrediënten voor de salade met elkaar en laat de dressing even intrekken.
• Garneer met plakjes ei.

Restje over? Het de volgende dag opsmikkelen als lunch is echt geen straf.
O ja, als jullie denken waar zijn die eieren... die was ik vergeten er op te leggen toen ik de foto maakte :)

Eetlust ontdekt aardbeienmunt

Misschien heb ik wel jaren onder een steen gelegen, opgesloten gezeten in een donkere grot maar vandaag kwam ik pas achter het bestaan van Mentha arvensis 'Strawberry' oftewel aardbeienmunt.
De afgelopen dagen ben ik druk bezig geweest om de tuin weer wat toonbaarder te maken, ik heb me een slag in de rondte gespit, kilo's opkomend zevenblad verwijderd waar ik ook pesto van had kunnen maken las ik eergisteren, geschoffeld, geharkt en een beetje uitgekiend waar onze perenboom (perentwijg zoals zoonlief het jonge boompje noemt) moet komen te staan


Al die inspanning mag best beloond worden met een rondje kweker en ik neem me heilig voor alleen wat kruiden mee te nemen, zaaigrond en mest. Het is lastig om met de handen op de rug te kijken als je ook nog zo'n kar voort moet duwen dus ik moet bekennen dat er ietsiepietsie meer mee naar huis is gegaan dan gepland.
Waaronder deze aardbeienmunt dus. Omdat er een hele border opnieuw ingericht wordt; perenboom in combinatie met kruiden, zocht ik een paar soorten kruiptijm bij elkaar, stond te twijfelen of ik munt in de volle grond of in een pot zou zetten vanwege het woekergevaar en zag ineens de aardbeienmunt staan.
Daar moest aan gesnuffeld worden en ja hoor ik rook aardbeiensnoepjes!
Moet heerlijk zijn in fruitsalade, door ijs, in zomerse drankjes, ijsthee, legio mogelijkheden doemden op.
Inmiddels staat het lekker in de grond, ik hoop veel van onze nieuwe aanwinst te mogen genieten!

Geslaagde avond bij Het Huys van Voskens in Tilburg

In vroegere dagen was het Huys van Voskens een café,; café de Roskam maar in de volksmond bekend als Voskens. In 1797 bouwde Adrianes Voskens er een boerderij annex uitspanning. Die boerderij brandde  af in 1908 waarna er het huidige café werd gebouwd.. Met een leeftijd van ruim twee eeuwen is café Voskens het oudste café van Tilburg. Was het in vroegere tijden een pleisterplaats voor voerlui, boeren en handelaren, na 1940 werd het de thuisbasis voor een studentenvereniging van de R.K. Leergangen. Vanaf de jaren vijftig vonden de Tilburgse intellectuelen hun weg naar dit café. Tegenwoordig is het dus een restaurant waar je goed kunt eten in een ongedwongen sfeer. Voor een woensdagavond was het aardig gevuld, mede ook door de aanwezigheid van een aantal mannen die aan het koken waren in bijbehorende kookstudio 'De Contente Mens' en erg trots waren op hun creaties.

Wij genoten van een viergangenmenu bestaande uit prima gegaarde gamba's in een lichte kerrieboter met een vleug knoflook. Er is bijna niets zo lekker als de saus opdeppen met een stuk brood. Goed begin dus.
Met een licht gebonden rode uiensoep voor mij en een pommodorisoep voor mijn tafelgenoot vervolgden wij onze weg. Prima op smaak en gelukkig was de uiensoep niet overladen met een laag kaas wat ik overigens best wel kan waarderen maar niet als het een tussengerecht betreft.
Het allerbeste moest nog komen, een  angussteak die wij allebei graag medium rare op ons bord wilden zien en ja hoor we zagen het, hoera. Begeleid door een voortreffelijke krachtige, aardse morieljesaus. Daar word je bijna lyrisch van. Ook het spiegeltje bietenmousse, de aardappelpuree met daarom een blokje biet, oerwortel met sesam, en het romanescoroosje voldeden prima.
Alleen voortaan de romanesco niet meer aan de bediening meegeven als zijnde spitskool.....

We eindigden met een bordje boerenkaas met bananenbrood en compote van rode ui, ja, tja, dat vonden we wat minder geslaagd. Het bananenbrood en de uiencompote waren niet in balans met de kloosterkaas, brie en taleggio. Het ene te zoet en banaan en kaas....de uiencompote had juist iets gezoet moeten worden.
Daarnaast heeft Nederland zelf zulke mooie kazen, maak daar eens een combinatie van denk ik dan in plaats van die eeuwige brie.
Dat was met 3,50 voor een fles tafelwater dan ook het enige minpunt.
Een viergangenmenu voor 29,95 p.p, ik vind het keurig, prijs en kwaliteit verhouden zich prima tot elkaar.
Al met al een geslaagde avond!

Het Huys van Voskens
Heuvel 5
5038 CN Tilburg
013-5439818

Pissaladière, een goed begin van de lente

Wat begint de lente toch geweldig met dat heerlijke zonnetje en de wel heel aangename temperatuur, echte verwennerij. Het voorjaar vind ik het mooiste jaargetijde, het groen is nog frisgroen, de bomen en struiken die uit beginnen te lopen, planten die voorzichtig boven de grond uitkomen en de vogels laten zich luidkeels horen.
Waar ik iets minder van gecharmeerd ben is de invasie aan zevenblad dat onze tuin jaar in, jaar uit lustig in bezit neemt. We gaan het maar eens opeten denk ik dat zal ze leren.

Bij Pissaladière denk ik aan onze vakanties in Zuid-Frankrijk, aan de markten met de overheerlijk gegrillde Label Rouge kippetjes, de in as of wijnbladeren gewikkelde geitenkaasjes, de perziken à la Toon Hermans en aan alle geurexplosies die je tegemoet komen. Om alvast een voorschot te nemen op een hopelijk mooie zomer eten we dus pissaladière, de Franse pizza met ui, tomaat, olijf en ansjovis.

Je hebt nodig voor het deeg:
1 ei - 100 ml water - 3 gram zout - 3 gram instantgist - 225 gram patentbloem - 25 gram ongezouten roomboter

Je belegt het met:
4 uien - 3 rode uien - blikje ansjovis - 1 el dijonmosterd - 3 tomaten - 1/2 el verse basilicum  - 12 zwarte olijven - olijfolie - zwarte peper


Zo maak je het:

• Kneed de ingrediënten voor het deeg stevig door tot je een bal kunt vormen, dit duurt een minuutje of 10. 
• Vet een kom licht in met wat olijfolie, wentel het deeg erdoor, dek af en laat ongeveer 40 minuten op een warme plaats rijzen tot het volume verdubbeld is.
• Je kunt het ook maken in een broodbakmachine, gebruik dan de stand voor basisdeeg, dat is inclusief de eerste rijs.
• Snijd de uien in dunne plakken.
• Verhit de olijfolie in een koekenpan en voeg de uien toe en bak ze 20 à 30 minuten op laag vuur tot ze heel zacht zijn. Af en toe omscheppen. Breng op smaak met zout, peper en de fijngehakte basilicum. Af laten koelen.
• Ontel de tomaten, haal de zaadjes eruit en snijd in kleine stukjes.
• Oven voorverwarmen op 200 graden.
• Haal het deeg uit de kom of broodbakmachine en sla het voorzichtig door op een licht met bloem bestrooide werkvlak. Laat het een klein kwartiertje rusten onder ingevet cellofaan of grote kom.
• Rol het uit tot een rechthoek van ongeveer 30 x25 cm en leg het op een met bakpapier bekleedde bakplaat. Vouw de randje wat omhoog.
• Besmeer met mosterd, leg er vervolgens de tomaatstukjes op, dan de uien. Maak een soort vlechtwerkje van de ansjovisjes zodat je ruitjes krijgt en leg in ieder ruitje een olijf.
• Bak de pissaladière 25 -30 minuten, of tot de bodem gebakken en goudbruin is langs de randen.
• Serveer heet of warm, besprenkel het met nog wat olijfolie.

Deze hoeveelheid is voldoende voor een lunch voor 4 personen of als hoofdmaaltijd voor 2 à 3 personen, afhankelijk van hoe eetlustig jullie zijn. Serveer er een salade bij, bijvoorbeeld op basis van rucola en in ons geval zevenblad. 
Verdubbel de hoeveelheid en je hebt weer wat lekkers voor een feestelijk buffet.

Lunchen bij 't Kleijn Geluck in Son, het dorp van mijn jeugd

Al vele jaren is het traditie om rond de verjaardag van mijn ouders met de familie op een zondagmiddag te lunchen bij restaurant 't Kleijn Geluck - De huiskamer van Son en Breugel.
Waarom in Son denken jullie nu en misschien ook wel waar ligt dat in vredesnaam. Son en Breugel, met ruim 15000 inwoners,  ligt tegenwoordig praktisch aan Eindhoven vastgeplakt en ik heb er een deel van mijn jeugd doorgebracht en wel van mijn 8e tot mijn 18e.


Pas aan het begin van de 20e eeuw kwam de bevolkingsgroei op gang doordat de Sonse Heide ontgonnen werd waarvoor extra arbeiders nodig waren. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog vonden  er luchtlandingen plaats. Doel was, om als onderdeel van operatie Market Garden, de brug over het Wilhelminakanaal te veroveren. Dat mislukte omdat de Duitsers de brug opbliezen. Voor die nieuwe brug over het kanaal heb ik vele jaren later heel wat keren moeten wachten omdat er vrachtboten doorheen moesten. En nee met verhaal 'De brug stond open' hoefden wij echt niet aan te komen zeilen op de middelbare school.
Vanaf de jaren '60 ontwikkelde Son zich van boerendorp tot forensendorp, veel Philipswerknemers vestigden zich hier, En zo kwam ook ik hier met mijn ouders in 1973 terecht.
Er heerlijk kunnen spelen in de bossen, in de winter schaatsen op de Dommel, sleetje rijden op de Sonse Bergen, buiten rolschaatsen, verstoppertje spelen en tennissen op straat met de vriendjes en vriendinnetjes. Het was wat dat betreft een heerlijke onbezorgde jeugd.
Na het eindexamen vertrok ik met mijn hebben en houden naar Tilburg om me te nestelen in een studentenhuis.

Mijn moeder is helaas alweer 10 jaar geleden overleden, mijn vader woont inmiddels ook al een jaar of 6 niet meer in Son maar vanwege de nostalgie komen we nog steeds 1x per jaar samen in dit restaurant.
De persoonlijke en ongedwongen sfeer maakt dat het daadwerkelijk een huiskamergevoel geeft. Denk hierbij niet aan  perzische tapijten en donkerbruine balken, het restaurant heeft een sfeervolle, moderne uitstraling met als ik goed geteld heb een tafel of 8 maar dat kunnen er normaal ook wel wat meer zijn aangezien er gisteren drie families aan het lunchen waren. Wij waren niet de enige die er gereserveerd hadden voor een familie lunch!

De amuse was een heerlijk knolselderijsoepje met een salade van ossestaart waarop schuim van knolselderij. Een goed begin.
Het viergangen keuzemenu bestond uit garnalen omwikkeld met noodles, geserveerd op currygroenten met saus van limoen en soja of kalfsrosbief met een truffelroereitje, salade van bloemkool en truffelmayonaise.
Vervolgens was er de keus uit romige soep van schorseneren, honing en roquefort of bouillon van gerookte eend met bosui en bieslook.
En met de keus tussen gebakken scholfilet met wortelrisotto en saus van bleekselderijj en gebraden konijnfilet gevuld met pruimen en monchou met romige groene kool en saus van bosbessen is volgens mij niks mis.
Tot slot het dessert: parfait van bitterkoekjes met gemarineerde sinaasappel of chocoladebavarois gecombineerd met cappuccinoroomijs

 Ik koos voor de kalfsrosbief, schorsenerensoep, de konijnfilet en de parfait van bitterkoekjes. Wat mij betreft sprong de schorsenerensoep er bovenuit, het zoetige van zowel schorseneer als honing met daarachter de roquefort die overigens niet overheerste, het haalde heel mooi dat zoetje omhoog. 'k Had eigenlijk het recept moeten vragen realiseer ik me nu maar zelf het experiment aangaan is wellicht ook helemaal niet verkeerd.
De kalfsrosbief was mooi rosé, lekker mals, perfect eitje maar de bloemkool had wat mij betreft iets straffer aangemaakt mogen worden.
Ach en het konijntje, heel mooi bereid en prima in smaakbalans met de romige groene kool, lees mousseline met groene kool erdoor, een puik gerecht.
Ik ben niet zo'n dessertmens maar bitterkoekjes vind ik wel erg smakelijk en dat was deze parfait met zijn subtiele bitterkoekjessmaak ook. De sinaasappel erbij was gewoon lekker fris.

Over de andere gerechten kan ik niet oordelen maar ik heb de disgenoten niet horen mopperen, er zijn geen volle borden terug gegaan, de complimenten vlogen in het rond dus ik ga er vanuit dat zij ook genoten hebben.
Het was een zeer geslaagde middag en ik hoop dat we deze jaarlijkse familielunch nog vele jaren mogen herhalen.

Gekarameliseerde witlof met serranoham uit Ottolenghi Het Kookboek

Kookboeken zijn bedoeld om, o verrassing, uit te koken, inspiratie op te doen, te leren en je te verlekkeren boven foto's waar je spontaan trek van krijgt ongeacht het tijdstip. Het Kookboek van Ottolenghi voldoet aan deze criteria. Met alleen de mededeling dat je het kookboek in bezit hebt ben je er niet, je moet wel even laten zien dat je er ook daadwerkelijk iets mee doet.
Dit recept van gekarameliseerde witlof met serranoham vind ik werkelijk fantastisch, heel eenvoudig te bereiden maar o jongens wat een smaakexplosie. In het boek wordt het gepresenteerd als voorgerecht, ik heb er een hoofdgerecht van gemaakt, je hoeft er verder niets anders bij te serveren als een gekookt krieltje of wat puree.

Je hebt nodig voor 4 personen:

4 struikjes witlof - 8 plakjes serranoham  - 125 ml slagroom - 50 gram zuurdesem broodkruim (of gewoon broodkruim) - 70 gram geraspte Parmezaanse kaas - 1 flinke el tijmblaadjes - 40 gram ongezouten roomboter - 4 tl fijne kristalsuiker - grof zeezout - zwarte peper - olijfolie om te besprenkelen - fijn geknipte bladpeterselie, optioneel

Zo maak je het:

•  Verwarm je oven voor op 200 graden
• Snijd de witlof overlangs doormidden
• Pak je allergrootste koekenpan en verwarm de boter met de suiker op halfhoog vuur. Goed door elkaar roeren. Als niet alle struikjes erin passen, bak ze dan in 2 gedeeltes, begin dan ook met de helft aan boter en suiker.
• Zodra het mengsel begint te borrelen leg je de witlofstruikjes er op de platte kant in. Bak ze in 2-3 minuten goudbruin. Haal ze uit de pan en bak nu de andere struikjes als ze niet in 1x in de pan pasten op dezelfde manier met boter en suiker.
• Vet een ovenschaal licht in en leg hier de struikjes in met de gekarameliseerde kant naar boven. Bestrooi ze met wat zout en peper.
• Vermeng het broodkruim met de room, tijm en vers geraspte parmezaanse kaas, 1/4 tl zout en flink wat gemalen zwarte peper.
• Verdeel dit over de witlof en bedek met de plakjes serranoham.
• Zet 15-20 minuten in de oven tot de witlof zacht is. Dit kun je controleren door er in te prikken met een vleesspies of satéprikker.
• Haal uit de oven, sprenkel er wat olijfolie overheen en bestrooi eventueel met wat bladpeterselie.
• Zitten, eten, genieten!

Bron: Ottolenghi 'Het Kookboek', door Yotam Ottolenghi & Sami Tamimi, Fontaine Uitgevers
ISBN/EAN 9789059564282

Ottolenghi Het Kookboek door Yotam Ottolenghi & Sami Tamimi

Sommige kookboeken die je in handen krijgt kunnen zo fascineren, zo prikkelen dat je meteen aan de slag wilt gaan.
Dat overkwam me met het boek 'Ottolenghi Het kookboek' van Yotam Ottolenghi en Sami Tamimi. In 2002 openden zij in Londen Ottolenghi,restaurant, bakkerij, eetwinkel, delicatessenzaak en patisserie ineen.. Zo'n concept kom je niet heel vaak tegen.

Krachtige smaken, met liefde bereid, eerlijk zonder al te veel tierlantijnen en door iedereen te maken, dat is waar ze voor staan.Eten zoals eten bedoeld is.
Met zulke overtuigingen heb je mij al snel voor je gewonnen. Door de week heb je nu eenmaal niet altijd tijd om uren in de keuken te staan om één of ander gastronomisch hoogstandje uit de hoge hoed te toveren om over het gebrek aan bepaalde technieken of apparaten maar te zwijgen.

Met boeken van de sterrenkoks van dit moment zoals daar bijvoorbeeld zijn ene Redzepi, een Boer, een Herman kan ik echt wegdromen, de fotografie, de opmaak, de bereidingswijzen, de vernieuwing en het experiment, fantastisch maar voor deze hobbykok is het meeste niet te maken en dat geldt voor de meeste van jullie neem ik aan.
Kookboeken met handzame recepten blijven dan ook welkom, zeker als ze zulke mooie twists bevatten als in het boek van Ottolenghi. Invloeden van tal van culinaire tradities zijn merkbaar en vele gerechten zijn gebaseerd op hun jeugd in respectievelijk West- en Oost-Jeruzalem
Geschroeide tonijn met pistachekorst en papajasalsa,  tea cakes met lavendel en honing, amaretti met morellen, kruisbessenrelish met gember en vlierbloesem, komkommersalade met maanzaad, klinkt allemaal fantastisch toch? En ik geloof daadwerkelijk dat ik het allemaal kan maken
Zo komen culinaire dromen toch uit.

Voor nog meer Ottolenghi  kun je een kijkje nemen op hun site.

Ottolenghi Het kookboek door Yotam Ottolenghi & Sami Tamimi
ISBN/EAN 9789059564282 Fontaine Uitgevers

Gehakt in soja-vissaus met geroosterde pinda's op slabladeren

Een heerlijk licht en snel te maken gerechtje waarbij het gehakt op slabladeren wordt geserveerd. Je kunt het ook omvormen tot een hapje door wat afgekoeld gehakt op een slablad te leggen en het op te rollen. Leuk voor een feestje. Voor erbij heb ik dunne mie gemaakt met wat fijngehakte knoflook, een fijngesneden spaanse peper, lenteui en flinterdun gesneden winterwortel. Op smaak gebracht met sojasaus, scheutje vissaus, klein beetje gembersiroop en sesamolie.
Het oorspronkelijke recept zat iets anders in elkaar maar ik presteerde het weer eens om mijn eigen weg te volgen oftewel het recept niet goed te lezen.  Maar goed, volgens mij is deze veel lekkerder dan het origineel :)

Je hebt nodig voor 4 personen:
450 gram rundergehakt - 2 teentjes knoflook - 3 sjalotten -1 of 2 rode spaanse pepers - 100 ml runderbouillon (van een blokje) - 2 tl bruine basterdsuiker - 2 el sojasaus - 4 el vissaus - 2 el limoensap - 1 tl ketoembar -zonnebloem of arachideolie - handvol basilicumblaadjes - slabladeren (kropsla) - handje ongezouten pinda's - zout - gemalen chilivlokken

Zo maak je het:

• Hak de knoflook fijn, snipper de sjalotten, verwijder de zaadlijsten van de rode pepers en snijd in ringetjes
• Los een kwart bouillonblokje op in heet water.
• Rooster in een hete, droge koekenpan de pinda's met wat gemalen chilivlokken en een snufje zout. Laat afkoelen. Ik neem bewust ongezouten pinda's , je kunt het dan zelf op smaak brengen. 
• Verhit in diezelfde pan een scheutje olie en fruit de pepers, knoflook en sjalot.
• Voeg het gehakt en de ketoembar toe en bak het al omscheppend bruin en rul.
• Roer een sausje van de bouillon, vissaus, sojasaus, suiker en limoensap. eventueel wat extra suiker toevoegen als je het aan de zure kant vindt. Voeg de helft toe aan het gehakt. Laat een beetje inkoken.
• Schep er op het laatst de basilicumblaadjes door, gescheurd of geknipt.
• Leg op ieder bord 1 of 2 slabladeren, schep het gehakt erop en bestrooi met de pinda's. Garneer met wat extra basilicumblaadjes.
• Geef de rest van het sausje apart erbij, wie wil kan dan nog wat extra over het gehakt scheppen.
• Serveer met mie of witte rijst met een komkommersalade

Dit recept is natuurlijk ook uitstekend te maken met vegagehakt!

Eetlust ontdekt brood uit Levines keuken

Sinds een paar weken ben ik weer begonnen met het bakken van brood. In eerste instantie volgens simpel procedé, je koopt een pak meel en je kijkt op de achterkant wat er in moet aan gist, zout, vocht, suiker en boter. De resultaten waren best goed te noemen en ik voelde me zo vrij om wat meelsoorten met elkaar te vermengen voor andersoortige broden maar toch miste ik iets en wist niet precies wat. De smaak was goed, over de korst viel niks te klagen, de textuur ja daar lag het soms aan vond ik alhoewel ik van mijn proefkonijnen geen klachten kreeg. Het brood werd lustig opgegeten dus zo vreselijk zal het niet geweest zijn. En zelf vond ik het brood ook lekker maar toch... het was het soms net niet helemaal.
Op zoek naar andere recepten dus en ik wist meteen bij wie ik moest zijn!

De simpelste manier om aan goede recepten te komen is om een kijkje te nemen in de keuken van Levine, beproefd broodbakster en ze geeft nog workshops ook. Het levert alleen weer andere problemen op, namelijk de enorme hoeveelheid en verscheidenheid aan broden en andere lekkernijen. Aan een aantal waag ik me nog niet hoor, eerst maar eens goed oefenen. En wellicht eens een workshopje bij haar volgen.

Het is toch weekend en dan mag een wit bammetje best wel eens. Het recept voor onderstaand brood kun je op haar site vinden en wel hier.  Ik ben in het bezit van een broodbakmachine, alleen laat ik die altijd het werk doen van het kneden of het kneden plus eerste rijs. Bakken doe ik er niet mee, dat vond ik in het verleden nooit zo'n succes.Voor dit brood heeft de bbm het kneedwerk voor me gedaan en verder heb ik keurig alle aanwijzingen opgevolgd. Ik heb er alleen een rond brood van gemaakt. De komende week ga ik één van de bruine varianten proberen en ook voor Pasen heb ik al het één en ander tevoorschijn gevist. Dat vinden de proefkonijnen vast niet erg!

Deze is alvast prima gelukt!

Recept: wit brood (2) uit de keuken van Levine

Citroencakejes met geblancheerde citroenschilletjes

Over een paar weken is het weer Pasen en dat betekent voor ons dat we de familie over de vloer krijgen voor de Paasbrunch. Als het net zo'n weer is als vorig jaar dan boffen we. We konden lekker in de tuin zitten en het was dusdanig warm dat een aantal van de verstopte eitjes flink gesmolten waren.
Op de brunchtafel staan niet alleen hartige zaken maar natuurlijk ook zoete. En om weer eens wat anders neer te kunnen zetten, besloot ik vandaag alvast deze cakejes eens uit te proberen. Missie geslaagd! Heerlijk fris, licht en luchtig.


 Je hebt nodig voor 12 cakejes:
papieren vormpjes - 2 biologische citroenen - 2 el fijne kristalsuiker voor het siroopje - 200 gram fijne kristalsuiker voor het beslag - 1 pakje vanillesuiker - 200 gram zelfrijzend bakmeel - 4 eieren - 140 gram boter - snufje zout - poedersuiker

Zo maak je ze:

• Verwarm de oven voor op 160 graden.
• Schil de citroenen met een dunschiller of scherp mesje. Zorg ervoor dat je zo min mogelijk wit meeneemt.
• Pers de citroenen uit en zeef het.
• Verhit 1 dl water en smelt hierin 2 el fijne kristalsuiker. Doe er de citroenschilletjes bij en laat een minuut of 5 zachtjes koken. Lek de schillen vervolgens uit en laat afkoelen. Bewaar de siroop!
• Hak 1 el citroenschil heel fijn, snijd de rest in dunne sliertjes
• Splits de eieren
• Roer de boter met de suiker romig.
• Voeg er de dooiers, vanillesuiker en het citroensap aan toe en roer door elkaar.
• Zeef de bloem en spatel het door het tot een glad beslag.
• Klop de eiwitten met een snufje zout tot pieken in een brandschone kom en spatel het er ook luchtig doorheen.
• Voeg 1 el fijngesneden citroenschilletjes toe.
• Vul de papieren vormpjes voor 3/4 met het beslag. Ik heb de vormpjes in muffinplaten gezet.
• Bak ze 25-30 minuten. Controleer of ze gaar zijn door er met een houten prikker in te steken. Komt het er droog en schoon uit dan zijn ze klaar.
• Laat afkoelen op een rooster.
• Afwerking: lepel over ieder cakeje 1 tl citroensiroop, bestrooi met poedersuiker, leg er wat sliertjes citroenschil op en lepel er nog een beetje siroop over.

Bron: Libelle Lekker

Keukenmeidenverdriet

Dit gaat niet over groot leed of  keukenpersoneel die wenend hun ogen deppen met de punt van hun schort, we hebben het hier over een groente; de schorseneer ook wel winterasperge genoemd. Jarenlang heeft het in het verdomhoekje gelegen zodat het vanzelf tot de zogenaamde nu zo hippe vergeten groente behoorde. Gelukkig heb ik schorseneren altijd wel kunnen kopen en tegenwoordig kun je het ook  in de supermarkt weer in je karretje leggen.

Het keukenmeidenverdriet verwijst naar de ongelofelijke vieze handen die je krijgt als je de schorseneren schilt, trek daarom keukenhandschoenen aan en er zal geen verdriet te bespeuren zijn.
Onder de schil zit een mooie witte wortel die enigszins aan asperges doet denken. Leg ze na het schoonmaken wel meteen in een laagje water met wat citroensap of azijn, ze verkleuren namelijk heel snel. Als je van asperges houdt, weet je schorseneren ook zeker te waarderen al smaakt de schorseneer wat zoeter. Dus ook zeker eens proberen als je niet van asperges houdt want ofschoon er overeenkomsten zijn, zijn de verschillen groter.
Het is erg veelzijdig, denk aan soep, salade,  koken, stoven, bakken, frituren al heb ik van deze laatste de meerwaarde nooit ingezien maar het is een tijdje in de mode geweest om salades en dergelijke te versieren met een sliert gefrituurde schorseneer.

Zoals jullie op de foto kunnen zien, had ik een stel heerlijke zanderige exemplaren. Zo opgelost door ze gewoon in de gootsteen te leggen met een laag lauw water, keukenhandschoentjes aan, afspoelen en schillen maar.

• Vervolgens snijd je ze in stukjes en leg je ze meteen in een pannetje met water en citroensap of azijn.
• Zodra ze allemaal gesneden zijn spoel je het verder schoon onder de kraan, er kunnen nog wel eens wat vegen achterblijven op de schorseneer dus vandaar.
• Ik stoof ze in een mengsel van 125 ml room aangevuld met water tot ze net onderstaan plus 1 el citroensap, een snuf zout en versgemalen peper.
• Breng aan de kook, draai het vuur weer laag en laat het ongeveer een half uurtje stoven. In ieder geval tot ze gaar zijn maar nog wel een bite hebben.
• Eventueel nog verder op smaak brengen met zout en peper. Het vocht is nu ingekookt en zo heb je ook meteen je sausje.
• Rasp er nog wat nootmuskaat overheen en klaar ben je.

Ook lekker om vlak voor het einde wat parmezaanse kaas er over te raspen voor een kaassausje.

Eetlust ontdekt: Koken voor 2 en dat valt niet mee

Sinds ook onze zoon op kamers woont, moet ik door de week weer voor 2 man koken. Met een standaardmaaltijd aardappels, groente, vlees of vis of vega is dat best te doen. Maar het is opmerkelijk hoe het koken voor 3 of meerdere mensen in je systeem verankerd zit. Toen onze dochter 5 jaar geleden het huis verliet heeft het zo'n 3 jaar geduurd voor ik een beetje fatsoenlijk de portionering voor 3 personen op de rails had. Gelukkig werden restjes altijd dankbaar aangenomen, het scheelt de arme student weer in de portemonnaie niet waar.
Maar hoe maak je bijvoorbeeld een lasagna voor 2 mensen? Zelfs als ik het maak voor 4 kunnen er 6 van eten. Los daarvan heb ik niet eens een schaal waar ik lasagne voor 2 in kan maken. Het is natuurlijk altijd mogelijk om overschotten de vriezer in te mikken maar eerlijk gezegd vind ik pastagerechten er niet zo geschikt voor.

Gisteravond dacht ik het keurig op orde te hebben met de maccheroni, helaas...na het opscheppen bleek er toch nog een derde portie in te zitten.
Stamppotjes, daarvan weet ik nu al dat dat grote problemen op gaat leveren, gelukkig is het bijna lente en dan komt er bij mij geen stamppot meer in. Alhoewel, op warmere dagen met paprika ,appel, kaas en rucola...we zullen het zien tegen die tijd.
Meten is weten zegt men toch altijd? Misschien moet ik me daar ook eens aan gaan houden want om nu een grotere vriezer aan te moeten gaan schaffen voor de kliekjes is ook zo weer wat. En hoe vaak komt het niet voor dat je iets zoekt in de vriezer en een bakje ontdekt met iets vaags erin omdat je verzuimd hebt er een stickertje op te plakken? Dit wordt een mooie opdracht; koken voor twee, het levert ongetwijfeld weer verhalen op voor het hoofdstuk 'Eetlust blundert'.

Wens me succes, ik zal het nodig hebben.

Waalrese mosterdsoep met gember en gerookte zalm

Een dagje wandelen en gezelligheid met vrienden levert ook altijd weer leuke recepten op en daar maak ik dan weer dankbaar gebruik van. Mosterdsoep vind ik heerlijk en maak ik dan ook zeker een paar keer per jaar. Het soepje wat voorzichtig vanuit Waalre naar Tilburg werd getransporteerd bevat verse gember en dat geeft er weer net een extra dimensie aan. Reden genoeg om het met iedereen te delen vind ik. Uiteraard met toestemming en let vooral ook even op het mooie bord...



Je hebt nodig voor 4 personen:

1 liter groentebouillon - 200 gram gerookte zalm - 2 el grove mosterd - 1 ui - stukje verse gember - 2 cl room - peper -verse dille - 3 el olijfolie - 2 el bloem


Zo maak je het:

• Pel en snipper de ui
• Snijd de gember heel fijn
• Verwarm de olijfolie in een soeppan en fruit hierin de gember en ui tot de ui zacht en glazig is.
• Voeg de bloem toe en meng het goed door elkaar, even mee laten bakken.
• Scheutje voor scheutje de bouillon toevoegen, goed blijven roeren.
• Voeg de mosterd en room toe, meng het goed met de soep en breng het aan de kook.
• Voeg vlak voor het serveren de gerookte zalm toe.
• Even proeven en eventueel wat peper toevoegen.
• Verdeel de soep over 4 soepborden en knip er flink wat dille overheen.

                                              Eet smakelijk en de groeten uit Waalre!

Semifreddo met mango en meringue

 Vandaag zoals beloofd de toet die ik gemaakt heb voor onze jaarlijkse 'Winterwalk'. We hebben weer heerlijk gewandeld, bijgekletst, veel gelachen en gegeten. Deze wandeling is ooit ontstaan met als uitgangspunt een extra frisse neus te halen tussen Kerst en Oud en Nieuw waarbij meteen wat verworven calorietjes weggewerkt konden worden. Niet dat dat erg veel zoden aan de dijk zet als je daarna weer aan een 5-gangenmenu zit. Het was zo'n succes dat het inmiddels een traditie is geworden, alleen wandelen we niet meer tussen Kerst en Oud en Nieuw maar wat later in het jaar, rond deze koers dus.

Beginnen met een glas champagne en vervolgen met paté uit Houten, mosterdsoep met gerookte zalm uit Waalre, Chinees georiënteerde gerechtjes uit Tilburg en de semifreddo uit Tilburg leverde weer een heerlijke maaltijd op. En dan is het altijd erg jammer als 2 mensen er niet bij kunnen zijn door die vermaledijde griep die momenteel veel huishoudens in zijn greep heeft. We halen de schade gewoon snel in!

Nog even over de semifreddo, je kunt het gemakkelijk een dag van tevoren maken, haal het dan een half uur voor het serveren uit de vriezer en zet het in de koelkast. Je kunt er 10 plakken van snijden, een ideaal dessert als je meerdere eters hebt.

Je hebt nodig:
3 eiwitten - 400 ml slagroom - 180 gram suiker - 80 ml water - snufje zout -- 3 mango's - 3 meringues - borrelglaasje limoncello - 3 meringues - bakje (bevroren) frambozen - 1 el suiker.- Mikadokoekjes of iets dergelijks  voor de versiering plus 3 el mangoblokjes - cakeblik met een inhoud van 1 1/2 liter.

Zo maak je het:

•  Bekleed het cakeblik met royaal huishoudfolie Laat de folie over de randen hangen.
• Snijd 5 plakken mango af en leg het op de bodem van het cakeblik, snijd de rest in blokjes en zet apart. Doe sowieso 3 el mangoblokjes in een apart bakje of schaaltje, dat heb je nog nodig voor de opmaak.
• Kook 180 gram suiker zachtjes in 80 ml water tot de suiker is opgelost.
• Klop de eiwitten met een snufje zout in een brandschone kom met de mixer stijf.
• Schenk al roerende de suikersiroop bij de eiwitten en laat het afkoelen.
• Klop de slagroom met de limoncello half stijf en schep het luchtig door het eiwitmengsel.
• Schep nu de mangoblokjes erdoor en verkruimel er 2 meringues boven. Schep ook dit erdoor.
• Verdeel de inhoud over het cakeblik en vouw de folie er overheen. Zet minimaal 5 uur in de vriezer.
• Voor de frambozencoulis wrijf je de frambozen met de bolle kant van een lepel door een zeef. Je kunt de frambozen ook zachtjes verwarmen in een steelpannetje, eventueel een schepje suiker toevoegen tot ze zacht zijn en vervolgens door de zeef wrijven.
• De opmaak: Snijd de semifreddo in 10 plakken, verdeel over ieder bordje wat frambozencoulis, leg er een plak semifreddo op of naast, verdeel nog wat mangostukjes over de bordjes, leg er een koekje op, verkruimel 1 meringue en strooi dat over de semifreddo. 

Eigeel over? Maak een snelle frittata met courgette

En zo heb ik ineens een snel recept om even vingervlug op mijn blog te zetten.
Eens per jaar gaan we met een aantal vrienden wandelen en daarna eten. We wonen verspreid door het land tot in België aan toe, ieder jaar wandelen we op een andere locatie en net als bij de neven en nichten op culireis verdelen we de kooktaken. Komende zondag zal ik jullie meer vertellen over de ongetwijfeld leuke en gezellige wandeling die we gemaakt hebben en de smakelijke gerechten die we tot ons hebben genomen.

Dit jaar maak ik het dessert, wat het is komen jullie zondag te weten want er zijn een paar meelezers onder de wandelaars en dan is de hele verrassing eraf, moeten we niet hebben.
Het komt er in ieder geval op neer dat ik 6 eidooiers over had plus wat restjes eiwit. Wat daar nu weer mee te doen, weggooien is ook zonde, pannenkoeken had ik geen zin om te bakken en om op dit tijdstip nog een omelet te gaan nuttigen van 6 eidooiers vond ik ook weer wat overdreven.
Nu lag er nog een kleine courgette in de koelkast en ging het lampje bij me branden. Een frittata, ook koud erg lekker dus we kunnen het morgen nog meenemen om onder het wandelen op te smikkelen en anders daarna bij de welverdiende borrel.

Je hebt nodig:
6 eidooiers plus 2 eiwitten of gewoon 4 eieren - 1 kleine courgette - peper - zout - scheutje melk of slagroom (ik had ook nog slagroom over dus dat werd het) - 1 tl gedroogde oregano - restje geraspte kaas - beetje boter voor het invetten

Zo maak je het:

• Verwarm de oven voor op 150 graden
• Klop de eieren met de slagroom of melk, peper en zout en oregano luchtig.
• Vet een niet te groot  rechthoekig ovenschaaltje in.
• Snijd de courgette in dunne plakjes en verdeel de ene helft over de bodem van het ovenschaaltje. Maal er nog wat peper over en strooi er wat geraspte kaas overheen.
• Verdeel dan de andere helft van de courgette erover en maal wederom wat peper overheen en bestrooi met geraspte kaas.
• Schenk het eimengsel er overheen en zet het een kwartiertje in de oven.
• Af laten koelen, in blokjes snijden, happen. Warm natuurlijk ook uitstekend te eten.

Bonte Bentheimer schouderkarbonade in tomaten-witte wijnsaus

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat schouderkarbonade niet mijn favoriete stukje vlees is, het is zelfs zo dat we het jaren niet gegeten hebben. Een maand of 3 geleden echter ontdekte ik een nieuwe kraam op onze zaterdagse markt en die kraam behoorde toe aan boerderij Sengersbroek.
Zij houden een bijzonder ras varken, de Bonte Bentheimer. De varkens leiden er een heerlijke leventje, worden gevoerd met biologische gerst en tarwe en bijgevoerd met paprika, eikels, aardpeer en tomaten. Daarbij dwarrelen ze lekker rond en krijgen alle kans om rustig te groeien. We weten allemaal, als het goed is, dat het vlees op ons bord niet in de vorm van een bal of karbonaadje geboren wordt , uiteindelijk wordt al het lekkers wat een varken te bieden heeft aangeboden aan de consument.
En wat een fantastische kwaliteit, daar betaal ik graag iets meer voor. Mochten jullie ooit in de gelegenheid zijn om iets bij hen te kopen, probeer dan zeker de droge worstjes oregano en rozemarijn-knoflook, heerlijk zijn die evenals de pâté en de ham en... en... (Nee ik word hier niet voor betaald, dit is een spontane lofzang)

Je hebt nodig:
4 schouderkarbonades - 1 ui - 1 teentje knoflook - 1 glas droge witte wijn - 1 klein blikje tomatenpuree - 50 gram spekblokjes - 1 bakje champignons - tijm - zout en peper - klein schepje suiker

Zo maak je het:

• Wrijf de karbonades in met zout en peper
• Snipper de ui en hak de knoflook fijn.
• Een koekenpan goed verhitten. Doordat een schouderkarbonade goed dooraderd is hoef je eigenlijk geen boter te gebruiken, althans in dit recept. Leg het in de pan en bak aan beide kanten bruin.
• Haal de karbonades uit de pan en leg het zolang op een bord
• Bak de spekblokjes uit in dezelfde pan en voeg champignons, ui en knoflook toe en bak 5 minuutjes mee.. 
• Schep het uit de pan en hou apart.
• Bak in de pan nu even de tomatenpuree en roer los met de witte wijn, voeg ook wat tijm toe en eventueel een scheutje water. Leg de karbonades erin en stoof het zo'n 40 minuten op laag vuur. Af en toe even keren en/of wat extra water toevoegen.
• Voeg 5 minuten voor het einde het spek/champignon/ui mengsel toe.  Vervolgens even proeven en indien nodig op smaak brengen met nog wat peper en een klein schepje suiker.
• Karbonades op borden leggen en de saus erover verdelen.

Mooi vlees of niet?