Keukenmeidenverdriet

Dit gaat niet over groot leed of  keukenpersoneel die wenend hun ogen deppen met de punt van hun schort, we hebben het hier over een groente; de schorseneer ook wel winterasperge genoemd. Jarenlang heeft het in het verdomhoekje gelegen zodat het vanzelf tot de zogenaamde nu zo hippe vergeten groente behoorde. Gelukkig heb ik schorseneren altijd wel kunnen kopen en tegenwoordig kun je het ook  in de supermarkt weer in je karretje leggen.

Het keukenmeidenverdriet verwijst naar de ongelofelijke vieze handen die je krijgt als je de schorseneren schilt, trek daarom keukenhandschoenen aan en er zal geen verdriet te bespeuren zijn.
Onder de schil zit een mooie witte wortel die enigszins aan asperges doet denken. Leg ze na het schoonmaken wel meteen in een laagje water met wat citroensap of azijn, ze verkleuren namelijk heel snel. Als je van asperges houdt, weet je schorseneren ook zeker te waarderen al smaakt de schorseneer wat zoeter. Dus ook zeker eens proberen als je niet van asperges houdt want ofschoon er overeenkomsten zijn, zijn de verschillen groter.
Het is erg veelzijdig, denk aan soep, salade,  koken, stoven, bakken, frituren al heb ik van deze laatste de meerwaarde nooit ingezien maar het is een tijdje in de mode geweest om salades en dergelijke te versieren met een sliert gefrituurde schorseneer.

Zoals jullie op de foto kunnen zien, had ik een stel heerlijke zanderige exemplaren. Zo opgelost door ze gewoon in de gootsteen te leggen met een laag lauw water, keukenhandschoentjes aan, afspoelen en schillen maar.

• Vervolgens snijd je ze in stukjes en leg je ze meteen in een pannetje met water en citroensap of azijn.
• Zodra ze allemaal gesneden zijn spoel je het verder schoon onder de kraan, er kunnen nog wel eens wat vegen achterblijven op de schorseneer dus vandaar.
• Ik stoof ze in een mengsel van 125 ml room aangevuld met water tot ze net onderstaan plus 1 el citroensap, een snuf zout en versgemalen peper.
• Breng aan de kook, draai het vuur weer laag en laat het ongeveer een half uurtje stoven. In ieder geval tot ze gaar zijn maar nog wel een bite hebben.
• Eventueel nog verder op smaak brengen met zout en peper. Het vocht is nu ingekookt en zo heb je ook meteen je sausje.
• Rasp er nog wat nootmuskaat overheen en klaar ben je.

Ook lekker om vlak voor het einde wat parmezaanse kaas er over te raspen voor een kaassausje.