Soep, gemaakt Wit Lof

Het valt me al jaren op, de 'v' verandert in een 'f', het is geen vis meer maar fis, van is fan, vragen wordt fragen en ga zo maar door. Eind jaren zeventig zette ik mijn eerste stappen op de middelbare school waar een juiste uitspraak er collectief ingestampt werd. Zeker bij de lessen Engels. The hot potato had de tijd van zijn leven. Ook het grote struikelblok 'the' of het woordje 'with' galmden klassikaal in de rondte. Geen de of se geen wit of wis , uiteindelijk kreeg een ieder het toch min of meer onder de knie al dan niet met een dubbele knoop in de tong van het krampachtig oefenen.
Een hommage aan de juiste pronunciation, soep gemaakt with love, witlofsoep.

Je hebt nodig voor 6 personen:
750 gram witlof - 1 flinke ui - 1 dunne prei - 100 gram roomboter - 2 el bloem - 1 liter kippenbouillon - 1/2 el grove mosterd - 6 plakjes serranoham -50 ml room (optioneel) - staafmixer/blender

Zo maak je het:

Maak de witlof schoon, verwijder kontjes en de buitenste blaadjes, snijd ze doormidden en haal het harde gedeelte er uit. Gooi kontjes en de kernen weg. Hak de rest van de witlof grof.
Schil de ui en snij eveneens grof. Dat geldt ook voor de prei.
Smelt in een flinke pan de roomboter en smoor hierin de witlof, ui en prei zo'n 5 minuten.
Roer er dan de bloem door en laat 2 minuten garen.
Een halve eetlepel grove mosterd erbij en wederom roeren.
Voeg, zeker in het begin, scheutje voor scheutje de bouillon toe. Goed roeren.
Breng de soep aan de kook, zet het vuur vervolgens weer laag en laat zachtjes een half uur pruttelen.
Pureer de soep met een staafmixer of in de blender. Gebruik je de blender? Pureer dan in delen.
Zet weg tot gebruik

Bak de plakjes ham zonder boter of olie toe te voegen krokant en laat even uitlekken op wat keukenpapier.
Roer de room door de soep en warm zachtjes door, het mag in geen geval koken.
Verdeel de soep over diepe borden, verkruimel de ham erover en geef er voor het echte witlof- ham- kaasgevoel eventueel nog een kaasstengel bij.

Bondgenoot zoek

Ruim vijfentwintig jaar hadden wij het bijna iedere dag in handen. Niet alleen om te doen waar het voor was gemaakt, het bleek meerdere kwaliteiten te bezitten. Verzaakte nooit zijn plicht. Erg gehecht waren we aan hem. Niet afkomstig uit een chique familie, dat konden wij ons niet veroorloven en buiten dat zijn wij niet zo gericht op afkomst. En nu, in een moment van onachtzaamheid heb ik hem verstoten, het huis uit gegooid. Echt, het was niet mijn bedoeling en we missen hem zo, onze kaasschaaf.
Die me ook moeiteloos hielp winterwortels schoon te maken voor de hutspot. Op zo'n onbewaakt moment is hij verdwenen, met de schillen van de wortels. Zo maar verdwenen in de afvalbak.
Nu moet ik het doen met twee soortgenoten van duidelijk minder allooi, twee nonchalante types die liever lui dan moe zijn. Die het verdienen om verstoten te worden, hun congé te krijgen. Echt waar, het predicaat schaaf verdienen ze niet, twee botteriken zijn het.
En één van dat duo kocht ik ook nog eens ter vervanging van, spijt!

Daarom... geef me een tip zodat ik niet nog eens een misstap bega...Ik weet het, niet iedereen gebruikt een kaasschaaf maar indien wel, over welke kaasschaaf ben je tevreden en durf je me met een gerust hart aan te bevelen.

twee botteriken

Sentimental journey

Wie hield er vroeger een kookschrift bij, hoe sloeg je recepten in het pre internettijdperk op? In mijn geval schrijven, schrijven tot je er bijna een lam handje van kreeg. Kookboeken uit de bieb halen en recepten overschrijven want geld om ieder boek te kopen was er niet en trouwens op zekere leeftijd geef je het liever uit aan wat anders.
Zelfs een index voegde ik toe, het leek net echt. 
Recepten uit tijdschriften scheuren, nog zo'n bezigheid. Vervolgens inplakken of bewaren in van die hoesjes, in een map stoppen. Het kwam laatst op Twitter weer ter sprake en aangezien ik nog veel van die schriften en mappen heb dacht ik 'Kom laat ik een deel maar eens op de foto zetten' . Doe ik er nog iets mee? Eigenlijk amper maar weggooien kan ik ze ook niet.
Deze recepten lieten me de wereld zien, leerden dat er meer bestond dan rode kool en sla, dat vis best wel met rode wijn kan en ze in Rusland niet alleen maar witte kool eten, rode uientaartjes verrukkelijk zijn en je appeltaart op honderdduizend manieren kunt maken. Mijn sentimental journey

Enchiladas met salsa fraîche

Na het stamppottengeweld van afgelopen weekend, éven geen aardappels meer hoor. Wat dan wel valt ook niet altijd even gemakkelijk te beantwoorden, zelfs niet met een blog vol recepten en sites om tot het einde der dagen inspiratie uit te putten. Soms heb je daar gewoon geen zin in en dan grijp ik naar de beproefde receptjes, de gemakkelijke, de handige zonder al te veel gedoe en ja zelfs met het gebruik van potjes. In dit geval salsasaus en de stem in mijn hoofd die roept dat je dat ook gemakkelijk zelf kan snoer ik snel de mond. Voor je het weet begint hij ook nog over de tortilla's die vandaag eveneens kant en klaar zijn. Ik vind dat dat mag!
Zo af en toe :)

Voor 4 personen heb je nodig:
8 soft tortilla's - 400 gram rundergehakt - scheutje olijfolie - 1 rode paprika - 1 flinke ui - 2 stengels bleekselderij - 1 blik mais (200 gram) - 200ml crème fraîche -1 teentje knoflook - 200 gram geraspte kaas- zout - 1 tl cayennepeper - 2 tl paprikapoeder - 1 tl gemalen komijn (djinten) - 2 tl gemalen koriander (ketoembar) -  hot pepper sauce - of bij totale luiheid gemengde kruiden uit een zakje.

Verwarm je oven voor op 200 graden.
Vet een grote ovenschaal licht in met wat boter of olie.
Snipper de ui en knoflook, snij de paprika in kleine stukjes. De bleekselderij eerst in de lengte doorsnijden en daarna in halve ringetjes. De mais uit laten lekke in een zeef.
Verhit in een koekepan de olie en bak het gehakt rul. Voeg de kruiden toe, roer goed door en bak even mee.
Ui , knoflook, bleekselderij en paprika toevoegen, paar minuutjes meebakken. De mais erdoor scheppen en vervolgens verder op smaak brengen met zout en wat hot pepper sauce. dat laatste hoeft niet maat wij vinden dat gewoon lekker.
Zet het vuur uit.

Vermeng in een kom de salsa saus met de crème fraîche plus nogmaals wat hot pepper sauce. Smeer wat van de saus op een tortilla, bestrooi met wat geraspte kaas, leg er 2 eetlepels gehaktvulling op en rol de tortilla stevig op. Leg in de schaal en ga door met de volgende tortilla tot ze allemaal op zijn.
Verdeel de rest van de salsa/ crème fraîche over de tortilla's.. bestrooi met de rest van de geraspte kaas en zet de schaal in de oven tot ze gloeiendheet zijn en de kaas gesmolten is.
Simpele salade erbij en klaar is Kees!

Winters Feest

Krakende sneeuw onder de voeten, ijzige wind, rode wangen, druipende neuzen, haren bedekt met een laagje sneeuwvlokken, het is januari 2013. Eenentwintig jaar geleden werd onze zoon geboren, ook op een winterse dag, dat verander je nu eenmaal niet maar wel zonnig en geen sneeuw. Hoe anders is het dit jaar.

Zo'n mijlpaal roept om een feestje. Het nadeel van feestjes in januari , in december is er zoveel gefeest  met bijbehorende lekkernijen dat zoals een vriendin het uitdrukte de olijven en aanverwante artikelen wel een beetje je neus uitkomen. Voedsel om de handen en voeten weer te verwarmen, dat moet er op tafel komen. En wat smaakt met zulke temperaturen nu beter dan stamppot? Snert wellicht, het flitste door mijn hoofd maar viel om praktische redenen af.
Drie stamppotten, afgelopen vrijdag heb ik meer aardappelen geschild dan normaal in twee maanden geloof ik.
Eenvoudige Nederlandse stampen, zuurkool en boerenkool plus een exotischere variant met uitgebakken chorizo, paprika, rode ui, mais en champignons. Deze laatste werd gemaakt door het feestvarken, als iemand aanbiedt te helpen dan heb ik nog wel eens de neiging te zeggen dat het niet nodig is maar om op schema te blijven moet je af en toe over jezelf heen stappen :)
Rookworsten erbij, een pan tot de rand toe gevuld met gehaktballen, heb je meteen een lekkere jus!
Grove mosterd, Dijonmosterd, het feestmaal was compleet.

O nee nog niet helemaal, hoe kan ik de taart vergeten. In plaats van alle kookboeken uit de kast te trekken maakte ik twee taarten die ook op dit blog te vinden zijn, frisse appel-citroentaart en het ananastaartje met blauwe kaas en walnoten. Voor chocoladetaart laten de meesten graag een gaatje vrij. Het blijven altijd bommetjes maar door er stijfgeklopte eiwitten doorheen te spatelen is de structuur in ieder geval al luchtig!

Luchtige smeuïge chocoladetaart

Verwarm de oven voor op 180 graden.
Smelt 200 gram roomboter met 200 gram chocolade van goede kwaliteit en minimaal 70% cacao au bain- marie of in de magnetron. Roer er daarna 250 gram suiker doorheen en laat beetje afkoelen.
Splits 5 eieren. Roer de dooiers er één voor één doorheen.
Voeg 2 el bloem toe.
Sla de eiwitten stijf met een snufje zout in een vetvrije en brandschone kom. Spatel ze vervolgens door de chocolademassa.
Giet het in een licht ingevette springvorm van 24 cm doorsnede en bak ongeveer 35- 40 minuten.
Laat vervolgens afkoelen en bestrijk eventueel nog met een topping. Zo'n simpel recept maar zo lekker!
Heerlijk met kaneelroom wat niets anders is dan lobbig geslagen slagroom met wat kaneel erdoor.

Drie grote pannen met stamppot, de zuurkool schepte ik over in een grote ovenschaal, alufolie erover en weer opwarmen in een oven van 175 graden. Het laatste half uur de folie eraf en wat klontjes boter erover verdelen. Kon die pan mooi weer gebruikt worden voor het verwarmen der worsten. Het begon een beetje naar de HEMA te ruiken daar. De andere twee met een plaatje eronder op het allerlaagste vuur en regelmatig omscheppen.
Een uurtje hebben ze zeker wel nodig hoor. Kijk, aan pannen hebben we hier geen gebrek maar aangezien ik geen 12 kinderen heb zijn het geen formaten gaarkeuken. Beetje improviseren dus.

Gisteren nog een beetje zuurkool en boerenkool gegeten. De taarten waren op, de ballen verdwenen in ieders maag en ook de chorizovariant was schoon op. Ik had nog wel een rookworst achter gehouden :)

En vanaf vandaag ben ik moeder van twee kinderen die de titel 'volwassen' mogen dragen, het is me wat.

Update Foodbloggersweekend mei

Goedemorgen dames en heren,

Vanuit een ijzig Tilburg hierbij de beloofde update voor het foodbloggersweekend op 25 en 26 mei 2013.

Morgen, op vrijdag 18 januari om 21.00 uur sluit de inschrijving. Daarna kun je je niet meer opgeven voor deze twee dagen die ongetwijfeld de boeken in gaan als historisch.
Dat durven wij nu al te stellen. Met schorre kelen van het praten, pijn in de zij van het lachen, misschien lichte hoofdpijn en niet heel fris en fruitig maar toch boordevol energie door de nieuwe contacten, opgedane ideeën, uitgewisselde ervaringen en al het plezier keren we zondag huiswaarts.

Waarom nu al definitief inschrijven?
Momenteel hebben zich 15 mensen definitief ingeschreven. Je begrijpt voor zoveel mensen heb je een aardig optrekje nodig, niet qua luxe wel qua grootte. Hoe langer je wacht met boeken des te minder keus heb je. Dergelijke huizen op een locatie die gunstig is voor alle deelnemers liggen uiteraard niet voor het oprapen. Vandaar dus.

Mocht je je inschrijven dan is het bindend. Bedenk je je achteraf ,dan zijn we helaas genoodzaakt toch een deel van de kosten in rekening te brengen.
Denk er dus goed over na en zet vervolgens een groot kruis in je agenda op deze data.

Wat kost het?
Bij de eerste post noemde ik het bedrag van maximaal 150 euro. Dit is inmiddels teruggeschroefd naar maximaal 125 euro.
De kans is groot dat het nog wat lager uit gaat pakken. Onze mening is dat je beter iets te hoog kunt zitten  en het uiteindelijk gunstiger uitpakt dan andersom en we mensen moeten verzoeken bij te betalen. Dat kan niet de bedoeling zijn!
In dit bedrag is het hele weekend inbegrepen met alle toeters en bellen, behalve het vervoer.
Het bedrag van 125 euro hoeft overigens niet in 1x betaald te worden.

Waar gaan we naartoe?
Momenteel  hebben we een paar locaties op het oog op de Veluwe ,eentje in het land van Maas en Waal en eentje in de provincie Utrecht.
Eén van deze wordt één dezer dagen definitief geboekt.
In principe zijn ze allemaal bereikbaar met het openbaar vervoer, de één wat gemakkelijker dan de andere maar laat je daar niet door weerhouden. We regelen wel wat, doen we graag!

Wat gaan we doen?
Tja, zet een aantal foodies, culi's, mensen die gek op eten zijn en alles wat daarmee samenhangt bij elkaar en dan is het niet zo moeilijk te bedenken wat het hoofdonderwerp zal zijn. We gaan koken (surprise!), er een gezellige boel van maken en verder... laat je maar verrassen!

Klinkt dit goed?
Schrijf je dan als een haas in via eetlustblog@gmail.com. Wij begroeten je met veel plezier op 25 mei rond 14.00 uur en nemen ongetwijfeld met pijn in het hart de volgende dag na het ontbijt weer afscheid.

Iedereen die zich inschrijft of al ingeschreven heeft krijgt volgende week een mail over de locatie plus aanvullende informatie.

Wij hebben er zin in!
Els, Esmée en Tessa

Maaltijdsoep met rundvlees, paprika, kievitsbonen en aardappel

Eigenlijk zou ik het ook een goulashsoep kunnen noemen, maar durf niet zo goed voor je het weet krijg je allerlei varianten om je oren gesmeten van de enige echte goulashsoepen. Daarom deze lekkere mond vol en het dekt meteen de lading, fijn toch die duidelijkheid.
Het is een goed soeppie voor deze witte winterse dagen, uren zachtjes sudderen en stoven. Je krijgt het er warm van tot in je tenen. Het is jammer dat ik mijn gevederde vrienden niet kan verblijden met een bordje vol geur en kleur. Mevrouw Merel wachtte vanochtend al op me, haar verenkleed opgepompt als een michelinmannetje. Zodra ik de deur open komt ze laag over de grond aangevlogen, wacht nog even op gepaste afstand maar het ontbijt is verleidelijker dan mijn aanwezigheid.

Je hebt nodig:
2 rode paprika's - 2 uien - ongeveer 350 gram stoofvlees - 150 gram spekblokjes - 1 teentje knoflook - 6 aardappels - blikje kievitsbonen ( gedroogde kan uiteraard ook,, dan even nacht laten weken) - blikje tomatenpuree - 1 el paprikapoeder - 1/2 tl cayennepeper - 1 tl karwijzaad - 1 liter runderbouillon.- 200 ml rode wijn -zure room (optioneel)

Zo maak je het:

Verwarm een grote soeppan en bak hierin op laag vuur de spekblokjes uit. Olie of boter toevoegen hoeft niet, het vet van het spek doet zijn werk.
Snij ondertussen het vlees in kleine stukjes. Snij de uien en de paprika's in niet te kleine stukjes. Uiteraard eerst even zaadlijsten van de paprika's verwijderen . Snipper de knoflook.
Zodra ze uitgebakken zijn schep je de helft van de spekblokjes uit de pan..
Voeg nu het vlees toe en bak rondom bruin. Voeg uien, knoflook en paprika toe, bak even mee.
Bestrooi met de paprikapoeder en cayennepeper en hussel even om. Schep de tomatenpuree erbij en laat alles een minuutje of 10 zachtjes sudderen.

Trek een fles wijn open en giet 200 ml in de pan, zachtjes paar minuten laten koken. Bouillon toevoegen, roeren, deksel op pan en op laag vuur  4 uur stoven, langer mag ook. Het vlees is dan boterzacht.
Schil de aardappels, snij ze in gelijke niet te kleine stukken en voeg ze 45 minuten voor je gaat eten toe samen met 1 tl karwijzaad en de uitgelekte kievitsbonen. De aardappels sudderen lekker mee maar vallen niet uit elkaar.
Bak de over gebleven spekblokjes nog even zachtjes in een aparte pan tot ze warm en weer krokant zijn

Verdeel de soep over voorverwarmde borden, strooi er wat spekblokjes over en serveer de zure room er apart bij. .
Eet smakelijk!

Kip met honing, limoen en tijm

Deze maand is het de eer aan Levine om een thema te bepalen voor het foodblogevent, de maandelijkse 'wedstrijd' onder foodbloggers waarbij het thema gekozen wordt door de winnaar of winnares van de vorige editie. Levine koos voor kip. Het sprak me meteen aan, kip, dat eten wij heel vaak dus zo lastig is het niet om het recept te kiezen dat je in wilt sturen. Ja dream on! Ze noemen het niet voor niks het meest veelzijdige stukje vlees... die kip.
Mijn gedachten dwarrelden alle kanten uit, de hele wereld heb ik in luttele uren bezocht om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat een geroosterd kippetje of haar sappige poten in huize Eetlust altijd welkom is. Even vertoefde ik op mijn geliefde Franse markten waar  we zo vaak pronte jonkvrouwen kochten. Volailles fermières oftewel boerenscharrelkip die vaak het label rouge kenmerk dragen. De dames wonen in lichte stallen en kunnen iedere dag naar hartelust buiten wroeten, scharrelen, met elkaar buurten en alles doen wat een kip per dag moet doen.
Uiteindelijk koos ik voor het Foodblogevent van januari 2013 deze bereiding, simpel, uit de oven, een minimum aan ingrediënten om haar in alle eer en glorie te laten stralen. Met honing en uiteraard één van mijn lievenlingsingrediënten; limoen!

Je hebt nodig voor 4 personen:
4 kippebouten die heerlijk rondgescharreld hebben - zout en peper - 4 el olijfolie - 3 el honing - sap en rasp van 1 limoen - 1 limoen - 1 el verse tijmblaadjes.

Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 180 graden. Wrijf de bouten in met zout en peper.
Rasp de schil van 1 limoen, alleen het groene deel. Pers het vervolgens uit.
Snij de andere limoen in plakjes.
Klop een marinade van de olijfolie, honing,tijm, limoen en rasp. Smeer ze zachtjes en met liefde aan alle kanten in.
Leg in een ovenschaal en schik de plakjes limoen ertussen.
Schuif 45 à 60 minuten in de oven tot ze gaar en bruin zijn. Geef ze tussendoor nog een aantal keer een lik van de marinade. Vinden ze heerlijk en wij straks ook.
Roer de aanbaksels, want dat krijg je beslist door de honing,  af en toe even los met een klein scheutje warm water.

Erbij geroosterde aardappeltjes in de schil met sjalotjes, paprika en courgette.

Inzending Foodblogevent januari 2013

Kruidkoek met honing en hazelnoten

Peperkoek, pain d'épices, kruidkoek, er bestaan enorm veel variaties maar de ingrediënten roepen ook om eigen varianten te verzinnen. Het kan gemakkelijk, voeg eens wat gedroogd fruit toe, een scheutje sinaasappelsap of geraspte citroen, chocoladestukjes, noten, experimenteer wat met de specerijen.
De structuur van deze koek is vrij vast en toch smeuïg in de mond. Gewoon lekker om zo te eten of met een lik roomboter maar als je het bakt zonder de hazelnoten kun je de koek ook gebruiken om saus mee te binden, heerlijk in je stoofvlees! Het oorspronkelijke recept staat in Homemade Winter van Yvette van Boven. Zelf heb ik iets meer honing toegevoegd, hazelnoten, sinaasappelrasp plus anijszaad.

Je hebt nodig:
400 gram zelfrijzend bakmeel - 175 gram (biologische) honing - 100 gram bruine basterdsuiker - 85 gram hazelnoten - 200 ml melk - 1 tl gemberpoeder - 1 tl gemalen koriander (ketoembar) - 1 tl kaneel - snufje piment - 1/2 tl gemalen anijszaad - 1 tl sinaasappelrasp

Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 150 graden.
Vet een cakevorm met een inhoud van 1 liter in.

Hak de noten fijn, helemaal niet erg als er grotere stukjes bij zitten.
Meng vervolgens alle ingrediënten behalve de noten goed door elkaar met de mixer.Schep er vervolgens de noten doorheen.
Hevel de inhoud over in het bakblik, het plakt geweldig. Maar proef alvast wat van het beslag, er valt ongetwijfeld iets naast. Nu al lekker!

Schuif het blik in de oven en bak ongeveer 45 minuten, iedere oven is nu eenmaal anders. Controleer na 45 minuten even door er een satéprikker in te steken. Plakt er geen deeg meer aan? Dan is het klaar.
Anders uiteraard nog even terug in de oven zetten tot je prikker er schoon uitkomt.
Haal uit de oven en stort op een rooster. Af laten koelen en dan mag je proeven.

Bron : Homemade Winter van Yvette van Boven, ISBN 9789059563988

Spicy zuurkoolschotel met gehakt en paprika

Zin in zuurkool had ik maar niet in stamp. Na een paar rondjes winterse stamppotten ben ik al gauw uitgestampt en verschijnen ze, waarschijnlijk tot verdriet van de husband, minder en minder op tafel. Ofschoon ik zes zonloze grauwe, grijze, miezerige dagen heb geteld zijn de temperaturen nu ook niet bepaald winters te noemen. Maar.. het is pas begin januari, de winter duurt nog lang en ik ben ervan overtuigd dat hij nog wel van zich zal laten horen.
Deze zuurkoolschotel heeft door de chilipoeder een behoorlijk pitje en verwarmt ook als we ons straks weer rillend hullen in dikke truien. De paprika brengt toch wat zon in huis en dat vind ik fijn.

Je hebt nodig voor 4 personen:
Kilo aardappels - pond zuurkool - 1 rode paprika - 250 gram rundergehakt - 1 flinke ui - 1 teentje knoflook - 1 appel (jonagold of iets dergelijks) - 1 el olie - 2 el crème fraîche - melk - 1 tl chilipoeder - 1 tl pikante paprikapoeder - paar takjes verse tijm - zout en peper.- paar klontjes boter -ovenschaal.

Zo maak je het:

Schil de aardappels, verdeel in gelijke stukken en zet ze op met zoveel water dat ze net onder staan. Kook tot ze gaar zijn. Giet af en laat even uitdampen.
Stamp tot puree met de crème fraîche en net zoveel melk tot het smeuïg is. Breng op smaak met zout en peper.

Snij de paprika in stukjes, snipper de ui en knoflook.
Appel schillen en in stukjes snijden.
Verhit de olie in en rul hierin het gehakt. Maal er wat peper over. Voeg ui, paprika en knoflook toe. Bak even mee. Nu kan de chilipoeder, paprikapoeder en tijm erbij. Voeg zout naar smaak toe. Husselen en ook een minuutje meebakken.
Schep de zuurkool plus appel erdoor en laat 10 minuten zachtjes stoven. Als er te weinig vocht is een klein scheutje water toevoegen.

Vet een ovenschaal licht in. Schep hier het zuurkoolmengsel in en dek af met de puree. Trek er met een vork eventueel een patroontje in. Verdeel wat klontjes boter erover en bak in een oven van 200 graden tot het mooi bruin is en gloeiend heet.

Zandbakjes

Hierbij niet denken aan schepjes, emmertjes, wel aan vormpjes overigens. Met slechts 3 ingrediënten kun je brosse bakjes maken die perfect geschikt zijn om te vullen met allerlei hartigs. Er zit geen zout in, geen suiker maar afhankelijk van je vulling kun je nog wel het een en ander toevoegen aan dit basisdeeg. Pas wel op dat je daarmee niet te scheutig bent waardoor de structuur van het deeg kan veranderen.
De hoeveelheid is voldoende voor ongeveer 36 bakjes, mits gebakken in een minimuffinplaat. Ja daar is ie weer, de muffinplaat, eigenlijk zou iedereen er gewoon 1 of 2 in huis moeten hebben. Ze zijn ontzettend handig en niet alleen voor het bakken van muffins, ook voor deze bakjes dus. Ze blijven overigens een aantal dagen goed mits je ze bewaart in een luchtdicht afgesloten trommel of bak.
En daarna lekker vullen, met een paddestoelenragoutje bijvoorbeeld of de fetapesto van Caroline, een mousse van zalm of kip, de bonenpuree met geroosterde paprika waar ik eerder deze week over schreef kan ook prima. Wat niet eigenlijk...

Je hebt nodig voor ongeveer 36 stuks:
250 gram bloem - 125 gram koude boter - 1 ei - minimuffinplaat of kleine bakvormpjes - steker.

Zo maak je het:

Zeef de bloem in een kom. Snij de boter in kleine stukjes en doe bij de bloem. Wrijf de boter nu met je vingertoppen door de bloem net zolang tot het op broodkruim begint te lijken.
Maak een kuiltje in het midden en breek het ei hierboven. Roer het er met je vingers doorheen tot het opgenomen is en je een kruimelig deeg hebt. Het deeg ziet nu ook geel.

Kneed het deeg nu snel tot een samenhangende bal. Wikkel het in plasticfolie en leg het een half uur in de koelkast.
Verwarm de oven voor op 200 graden. Vet je bakvormpjes vast licht in.

Rol het deeg uit tot een lap van ongeveer 2 mm dikte. Bebloem eventueel je werkblad heel licht maar niet teveel want daar houdt dit deeg niet zo van. Je kunt het ook uitrollen tussen 2 vellen bakpapier.
Steek er rondjes uit met een steker van 7 cm. Bekleed hiermee je bakvormpjes en prik zowel in de bodem als de zijkanten met een vork.
Het deeg wat overblijft door het uitsteken vorm je gewoon weer tot een balletje, uitrollen, steken en zo komen we wel aan 34 - 36 bakjes.

Bak ze tussen de 6 à 8 minuten en laat vervolgens afkoelen op een rooster. Daarna tot gebruik bewaren in een luchtdicht afgesloten trommel of bak en ze blijven zeker een dag of 4 goed.

Mini Peppadewbroodjes

Een tijd geleden maakte ik tomaten broodrolletjes met pesto naar recept van Kookgek Wilma. Grappige broodjes zijn het, je bakt ze in een muffinvorm en indien je een minimuffinvorm gebruikt zijn de broodjes ideaal voor feestjes of een lunch. Daarnaast zijn ze heerlijk, zacht, en bij het happen en kauwen proef je de pesto. Aanrader dus.
Wat ik altijd zo fijn vind van dit soort recepten, je kunt er geweldig goed een andere draai aan geven. En die draai had ik nodig voor de allerlaatste Foodswap van 2012 met een vurig en knallend thema.
Met een pot pepers gevuld met roomkaas en wat cayennepeper voor door het deeg werd er een nieuwe variant geboren die door het proefpanel in Huize Eetlust instemmend knikkend want praten met de mond vol is not done werd goedgekeurd.

Je hebt nodig voor 24 kleine broodjes of 12 grotere:

350 gram bloem - 35 gram suiker - 7 gram gedroogde gist - 6 gram zout - 1 ei - 180 ml melk - 1 tl cayennepeper - 1 pot hete pepers met roomkaas (peppadews) met een inhoud van 250 gram - 24 zwarte olijven - 1 losgeklopt ei om de broodjes mee te bestrijken - muffinplaat met 6 of 12 holtes. Zelf heb ik 2 platen met 12 holtes gebruikt.

Zo maak je het:

Vermeng bloem, suiker, gist, ei en de melk en kneed in 10 minuten tot een soepel deeg. Voeg na 5 minuten kneden het zout toe. Het deeg blijft redelijk zacht maar dat is ook de bedoeling. Voeg daarom niet te snel bloem toe maar kneed nog even door. Vorm een bal van het deeg.
Vet een schone kom in met wat olie, leg de deegbal erin en draai het rond zodat de bal ook aan alle kanten ingevet is. Dek af met een huishoudfolie of douchemuts (komen die dingen toch nog van pas) en laat een uur rijzen.

Vis in de tussentijd de pepers uit de pot en pureer ze in de keukenmachine of met een staafmixer. Voeg net zoveel olie uit de pot toe tot het een smeuïge pasta is. Zet weg tot gebruik.
Vet de muffinplaat in.

Als je minimuffinplaten gebruikt verdeel je het deeg nu in 2-en en rol je ieder deel uit tot een rechthoek. Voor muffinplaten met 6 holtes rol je de hele bal uit tot een rechthoek van ongeveer 48 cm
Besmeer met de peppadewpasta en rol het deeg op. Druk zachtjes even aan.
Verdeel het deeg voor minibroodjes in 2x 12 stukken  en voor een grote muffinplaat in 12 stukken.
Leg ieder rolletje  in een holte, druk er een zwarte olijf in en laat afgedekt met plasticfolie nog een klein half uurtje rijzen.

Verwarm ondertussen de oven voor op 180 graden.
Bestrijk de broodjes met losgeklopt ei. Bak grotere broodjes ongeveer 25 minuten, de kleintjes hebben aan 10 à 15 minuten genoeg. Laat afkoelen op een rooster.

Bruschetta met gemarineerde paprika en bonenpuree

Op een grijze miezerige zondag togen we met wandelschoenen en een doos vol ingrediënten voor hapjes richting onze zuiderburen. Het was weer After X-Mas Walk time. Een dag bijpraten, lachen, wandelen en uiteraard samen eten. De taken waren weer verdeeld en dit jaar nam ik de hapjes voor bij de borrel voor mijn rekening. Voor mijn gevoel stond ik nu al weken deegbakjes te vouwen, groente te roosteren, te pureren, hakken en bakken, niet zo raar natuurlijk met al die feestelijkheden net achter de rug. Het voordeel, ik hoefde niet zo lang na te denken wat ik nu eens zou fabriceren.

Deze geroosterde en vervolgens gemarineerde paprika's met een puree van cannellinibonen uit 'Het Kookboek' van meneer Ottolenghi, wie kent hem niet, beantwoordden wederom geheel en al aan de verwachtingen. Je kunt het gemakkelijk een dag, zelfs wel twee, van tevoren maken. Ik vind het een topper. In het recept wordt gebruik gemaakt van gedroogde bonen die je eerst moet weken, maar om wat tijd te besparen heb ik 2 blikken cannellinibonen gebruikt, gaat net zo goed.

Deze hoeveelheid is voldoende voor ongeveer 15 stuks:

Voor de paprika:
2 rode en 2 gele paprika's - 2 el olijfolie - zout - 4 el extra vergine olijfolie voor de marinade - 2 el balsamico - 2 el water - 1 tl lichte rietsuiker ( witte basterd kan ook prima) - 4 takjes tijm - 2 teentjes knoflook.

Voor de bonenpuree:
2 blikjes cannellinibonen - 1 citroen - 1 teentje knoflook - 1 tl zout - flink wat versgemalen peper - extra vergine olijfolie.

En verder:
2 stengels bosui - sneetjes ciabatta of stokbrood of desembrood, net wat je lekker vindt - extra vergine olijfolie - beetje zout

Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Snij de paprika's in vieren en verwijder de zaadlijsten. Doe ze in een schaal met 2 el 'gewone' olijfolie en een snufje zout. Hussel om en rooster ze in de oven in 35-40 minuten gaar.
Doe in een kom en dek af met huishoudfolie. Laat ze zover afkoelen tot je ze gemakkelijk vast kunt pakken.
Trek de velletjes eraf. Snij ieder kwart nog een keer in de lengte doormidden.
Klop in een kom  4 el extra vergine olijfolie, de balsamico, het water, de suiker, tijm, snufje zout en in stukjes gesneden knoflook door elkaar.
Giet dit over de paprika's en zet minimaal een half uur koel weg maar langer is beter voor de smaak.

Verwarm de bonen op laag vuur met 4 el water.  Zodra de bonen warm zijn doe je ze in de blender met het sap van 1 citroen, het teentje knoflook, ,zout en peper. Voeg langzaam scheutje extra vergine olijfolie toe tot je een gladde smeuïge puree hebt. Hevel de puree over in een bakje en laat het afkoelen. Zodra het afgekoeld is weer even proeven en eventueel hoger op smaak brengen met zout en peper. Zet koel weg tot gebruik.

Bestrijk  de plakjes brood met wat olijfolie en bestrooi met een klein beetje zout. Bak ze ongeveer 10 minuten in een voorverwarmde oven van 200 graden. Laat ze vervolgens iets afkoelen. Besmeer met een dikke laag bonenpuree, verdeel er de gemarineerde paprika over en bestrooi met wat in reepjes gesneden bosui.

Waarschijnlijk heb je nog bonenpuree over, besmeer de volgende dag gewoon warme toast met deze puree, eventueel een tomaatje erop, heerlijk! Of gebruik het als dipper met pitabroodjes of naan. Ook lekker om dan nog wat za'atar over de bonenpuree te strooien.

Bron:  Ottolenghi - Het Kookboek

Quick Salsa

De eerste post in het nieuwe jaar en ik loop nu al achter, hoe knap is dat! Een enorme berg recepten staat in de wachtrij en de laatste foodswap van 2012 moet nog vermeld worden. Allerlei activiteiten storen momenteel een beetje mijn blogritme maar na het komende weekend ga ik er weer vol tegenaan! Zaterdag hebben wij weer onze jaarlijkse After Christmaswalk, ook wel Winterwalk genoemd, beetje afhankelijk hoe ver het inmiddels na Christmas is. Een dag om je op te verheugen, een eind wandelen om de trek te stimuleren, vervolgens aan tafel schuiven en genieten van de ongetwijfeld weer heerlijke gerechten die een ieder tevoorschijn tovert.
Voor nu een supersnelle salsa (lang leve de blender!) met een flinke dosis pit. Gemaakt met Oud en Nieuw om maiskoekjes in te dippen. Die maiskoekjes staan ook nog in die rij...

Je hebt nodig: 
6 middelgrote  tomaten - 1 sjalotje - 2 teentjes knoflook - 1 flinke spaanse peper (minder mag natuurlijk ook) - peper en zout - 1 tl gemalen korianderzaad (ketoembar) - 1 tl rode wijnazijn -2 el verse peterselie of koriander - scheutje olijfolie.

Zo maak je het:

• Halveer de tomaten en haal het zaad er uit. Hak vervolgens  in grove stukken, evenals de sjalot en de knoflook.
• Snij de spaanse peper in de lengte doormidden, haal de zaadlijsten eruit, hak in een paar stukken.
• Doe alles in de blender , behalve de olie en peterselie/koriander.
• Blend de hele boel 10 seconden. Voeg wat olijfolie toe plus de peterselie/koriander
• Nog even blenden.
• Proeven en eventueel verder op smaak brengen met zout en (cayenne) peper.
• De salsa blijft mits koel bewaard ongeveer een week goed. Onthoud wel dat naarmate de tijd verstrijkt de smaken steeds meer intrekken oftewel de pittigheid neemt ook toe :)

Lekker met nachochips, maiskoekjes dus, maar ook bij vlees, kaas en vis.