Kip met venkel, rode ui, courgette en grapefruit

Nou die eerste Koningsdag hebben we goed ingeluid.  Aan die naam moet ik nog steeds wennen hoor net als aan de datum. Dat merkte ik vorige week op de markt wel. 'Volgende week geen markt he' zei Teresa terwijl ze me de ham en worstjes van Bonte Bentheimer varken overhandigde. Ik keek waarschijnlijk nogal glazig waarop ze me maar even op weg hielp. Ah op die fiets. Echt nog he-le-maal niet in mijn systeem.
Koningsdag dus. Hier in Tilburg werd Koninginnedag de avond ervoor altijd jubelend ingezet tijdens Tilburg Zingt. Met die traditie is uiteraard niet gebroken. Met duizenden mensen zingen of liever gezegd kwelen heeft echt iets lolligs. We voegen ons er al een paar jaar met plezier tussen mits het weer niet al te slecht is. Eén keer zijn we zo gigantisch zeiknat geregend dat we na bui nummer drie  richting kroeg sopten.

Van tevoren hapje eten werd er geopperd. Hoef je geen twee keer te zeggen natuurlijk. Maar waar? Rondom de Oude Markt viel er niks te reserveren aangezien op dertig stappen afstand het zingfestijn plaats zou vinden. De Spaarbank appte vriendin M. Goed plan, gewoon een gezellig stadscafé, niet te moeilijk, prima locatie voor een ongecompliceerde maaltijd met als bonus de heerlijke tuin. Dat werd buiten eten!
Al keuvelend verorberden we zalm met rauwe aspergesalade en een niet zo heel gezonde noordzeeschotel. Vis is toch gezond? Jazeker mits de zwemmertjes niet allemaal uit de frituur komen. Maar dat wisten we hoor en we kozen ook nog eens bewust voor deze fritto misto di mare à la Spaarbank. Bodempje leggen :-)

Na een kop koffie togen we richting zingen. We waren niet de enigen, jee het stond hutjemutje volgepakt. We wurmden onze bevallige  posturen ertussen en voor we het wisten kwèkten we uit volle borst mee. Net carnaval. Om 12 uur eindigde het festijn met het volkslied. Nog een afzakkertje in de Stadhuisstraat om het af te leren en daarna zzzzzzzzz.

En wat heeft dit nu met kip, venkel en grapefruit te maken. Niks maar ik vond het gewoon leuk om te vertellen.

Venkel en sinaasappel zijn dikke vrienden en ook kip voelt zich heel prettig bij die twee. Waarom het zoete niet eens inruilen voor een klein bittertje was mijn gedachte. Citrusfruit heeft als fijne bijkomstigheid dat het vlees mals maakt.
Bij het opdienen wat verse stukjes grapefruit erover strooien maakt het qua frisheid helemaal af.

Voor twee personen het je nodig:

2 kippenbouten - 1 rode grapefruit -  1 grote rode ui - 1 venkel - halve courgette - 5 kleine takjes tijm - halve rode peper - peper en zout - 1/2 tl gemalen venkelzaad - 30 gram roomboter - 2 el olijfolie

Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 175 graden.

Wrijf de bouten in met zout, peper en gemalen venkelzaad. Verhit boter en olie en bak het duo om en om bruin.

Snijd de venkel in dikke plakken, doe hetzelfde met de rode ui en courgette. Pepertje in keine ringetjes.
Haal de kip uit de pan en drapeer ze in een ovenschaal.
Bak in dezelfde pan fluks venkel en rode ui aan. Hooguit 2 minuutjes. Schep het over de kip en leg de courgette, tijm en rode peperringetjes erbij.

Blus het bakvet af met het sap van een halve grapefruit. Even doorroeren en over de kip plus groente gieten.
Dek af met alufolie en schuif een half uur de oven in. Verwijder dan de folie en bak nog 15 à 20 minuten. De baktijd is wel afhankelijk van je eigen oven dus check regelmatig!

Schil de andere helft van de grapefruit dik. Die witte stukjes willen we niet. Het vruchtvlees in stukjes verdelen en vlak voordat je de ovenschaal op tafel zet erover strooien.

Gebakken aardappels erbij, nog wat sla of wat ook lekker is dat laatste kwartiertje een paar gehalveerde tomaten in de ovenschaal erbij leggen.

Hartige taart met raapsteeltjes (Foodblogswap april 2014)

Raapsteeltjes, ik vind deze lentegroente echt heel erg smakelijk. Hoort net als de waanzinnige asperge helemaal bij dit seizoen. En voor je het weet zijn ze weer verdwenen.
Op het blog van Marleen, Eten uit de volkstuin, zag ik deze lekkere hartige taart. Marleen heeft een jaloersmakende volkstuin waar ze met veel liefde en passie over schrijft.
En een foto's jongens! Prachtig! Je krijgt meteen de neiging je tuin om te spitten en te verbouwen tot giga kweekbak.
Het liefst is ze de hele dag in haar tuin in de weer. Naast recepten vind je op Eten uit de volkstuin ook handige moestuintips waar ik nog wel eens gluur. Al is mijn 'moestuin' beperkt tot een kruidencollectie en dit jaar hopelijk heel veel pepers en tomaten. Maar daarover een andere keer meer.
Stiekem droomt ze wel eens van het hebben van een foodtruck, je weet wel zo'n kekke wagen van waaruit je lekkere hapjes kunt verkopen. Gemaakt met de producten uit haar moestuin natuurlijk. Mocht die droom ooit uitkomen dan ga ik graag eens mee op stap.

Voor de Foodblogswap van deze maand gleden mijn ogen  hebberig door haar receptenindex.Want yes! Gekoppeld aan één van mijn favoriete blogs, hoera, mazzel! De keuze voor  raapsteeltjes was niet zo moeilijk getuige het begin van dit blog. Raapsteeltjes in combinatie met verse mierikswortel was Marleens bedoeling. Zeg mierikswortel en ik zeg hallooo. Heerlijk spul. Verse heb ik natuurlijk weer niet, wel in een potje. Na het maken constateerde Marleen dat die fijne pittige smaak van de mierikswortel verdwenen was. Dat schijnt te maken te hebben met het verwarmen. Gossie da's nou weer jammer. Toch schepte ik wat mieriks door de vulling. Marleen heeft gelijk, we proefden er niks van, nou... heel ver weg... zo'n ietsiepietsie... een hintje. Maar in ieder geval zo weinig dat je het inderdaad maar weg moet laten.

Voor de taart heb je nodig:

Een lage taart/quichevorm van zo'n 22 cm doorsnede.

200 gram bloem - 100 gram koude roomboter - 1 ei - snufje zout - maximaal 1 el water.
300 gram raapstelen - 3 lenteuitjes - teentje knoflook - paneermeel of 1 beschuit - 4 el geraspte parmezaan -200 ml slagroom - 3 eieren - peper en zout

Zo maak je het:

Vermeng de bloem met in kleine stukjes gesneden roomboter plus een mespuntje zout en maak er een kruimeldeeg door met je vingertoppen de boter en bloem met elkaar te vermengen tot je mooie kruimels hebt. Je kunt natuurlijk ook je keukenmachine plus pulseknop gebruiken.
Meng er een ei door. Het is nu zaak er vlotjes een deegbal van te maken. Ik stort de inhoud van de kom op het werkblad, veeg de hele boel bij elkaar en druk het zachtjes tot een bal. Voeg ietsje water toe als het te droog is. Ik maak dan gewoon mijn handen even vochtig, dat is vaak al genoeg.
Pak de deegbal in wat folie of een boterhamzakje en leg minimaal een uur in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 200 graden

Vet je vorm in.
Rol het deeg uit op een met wat bloem bestrooid werkblad. Bekleed je vorm en strooi wat paneermeel of een fijngemaakt beschuitje over de bodem. Verdeel de geraspte kaas erover.

Snijd de lenteuitjes in stukjes van een centimeter

Grijp je raapsteeltjes, verwijder een centimeter of 10 van de onderkant.De raapsteeltjes even lekker wassen.
Stoom ze in ongeveer 3 minuten zacht. Als je nu geen stoompan hebt dan breng je in een pan waar je vergiet op past water aan de kook. Vul de pan voor de helft met water. Zodra het kookt zet je het vergiet met de raapsteeltjes erop, bedekt het met de deksel van de pan en voilà.
Raapsteeltjes zacht en wat geslonken? Vuur uit, deksel eraf en het vergiet eraf halen anders garen ze door.
Pers een teentje knoflook uit en vermeng het met de raapsteeltjes.

Raapsteeltjes en lenteuitjes erop leggen.
Klop de room met de eieren tot een egale massa. Breng op smaak met een snufje zout en lekker wat gemalen peper.
Giet het mengsel over de taart en zet  30 tot 40 minuten in de oven tot de taart gaar is.

Verdeel in puntjes en geef er een fijne salade bij.

Bedankt Marleen voor het heerlijke recept. Tot gauw!

Ook ik kreeg bezoek en wel van Hazel van Cookie Cottage. Je vindt daar veel zuivelvrije recepten. Toch koos ze mijn kaaskoekjes met rozemarijn en zwarte olijven en gaf er een leuke draai aan. Hier kun je haar variant bekijken.

Verkiezing Beste Appelflap van Tilburg

Op 22 april vond 's avonds op de prachtige locatie van de Rooi Pannen de finale plaats van de 'Beste Appelflap van Tilburg'. Georganiseerd door de Genietgroep die zoals de naam al doet vermoeden het genieten hoog in het vaandel heeft staan. Misschien klinkt dat in eerste instantie wat vaag maar achter het genieten gaat vaak ook veel kennis schuil, passie, liefde. Zo geniet ik van het koken en deel dat het liefst met de mensen om me heen en via dit blog met jullie. Een ander geniet met volle teugen van de natuur, bezit een schat aan ervaring en deelt het met andere liefhebbers. Zo kun je genieten inzetten om mensen samen te brengen, kennis over te dragen maar ook om samenwerking binnen een bedrijf te verbeteren, buurtbewoners elkaar beter te leren kennen en inwoners van een stad met een andere verfrissende blik om zich heen te laten kijken. Met als resultaat een grotere betrokkenheid binnen een gemeenschap. Dat is waar de Genietgroep voor staat. Nobel streven.

Met in het achterhoofd dat de appelflap nogal eens ingezet wordt als traktatie op de werkvloer gingen ze op zoek naar de beste appelflap van Tilburg. Nadat zo'n veertig flappen van evenzoveel flappenbakkers getest waren, kwamen er zeven in aanmerking voor deze eervolle nominatie.  Deze zeven werden opnieuw geproefd, bekeken, besnoven en bevoeld door een zeskoppige jury waaronder ik. Jawel, het wordt nog eens wat met deze blogger.
Een divers gezelschap bestaande uit onze eigen nachtburgemeester tevens bioloog en ecoloog Gert Brunink, Ralph Blaakenburg de chef-kok van Auberge du Bonheur, docent horeca aan De Rooi Pannen Pepijn Boer, student horeca  Puck Kimpel en Theo Bierens als vertegenwoordiger van Sandra's Groente en Fruit.

Heeft u mij ook eens in beeld

Dat niet alle flappen ons konden bekoren moge duidelijk zijn. Wat een verschil in smaak en structuur. Het viel ons op dat het gros wel erg zoet is. Een wat frissere appel of een beetje citroen misstaat de appelflap niet vonden wij. Verder kan ik u vertellen dat het testen van zeven appelflappen geen sinecure is ook al aten we die jongens niet helemaal op anders waren we na nummer vijf wel lichtelijk misselijk vrees ik.
We beoordeelden op reuk, op de kraak, hoe voelt het geval in de hand, de verhouding deeg en vulling, structuur deeg en vulling en natuurlijk de smaak. Voor welke appelflap reppen we ons naar de maker.
Nadat de gegeven cijfers door Sander Hendriks van de Genietgroep op een rijtje waren gezet rolde de winnaar eruit.

Bakkerij Eigenzinnig aan de Molenbochtstraat 46 mag met een score van 7,9 de vlag uithangen en de champagne ontkurken! Gefeliciteerd! Als u het niet erg vindt sla ik de appelflappen even over.

Foto: Nillus' Photography

Het volledige persbericht vind je hier

Over vlechtbroden en overmoed

Met een brunch in familiesferen op komst vliegen de ideeën altijd door mijn hoofd. Sommige Huize Eetlust klassiekers mogen niet ontbreken. Beenham! Bagels! Daarnaast ruimte voor nieuwigheden. Sommigen gaan van tevoren uitgebreid oefenen om zo een prachtig baksel te kunnen presenteren. Ik ben wat dat betreft een beetje eigenwijs en vertrouw soms iets teveel op mijn kunnen.

De bedoeling was om vlak voor Pasen met een aantal andere bloggers een workshop 'vlechtbroden' bij Levine te volgen. Wegens omstandigheden kon dat helaas niet doorgaan maar er moest en zou zo'n feestelijk brood op tafel komen. Kijk vlechten met drie strengen is een eitje. Hebben we als het goed is allemaal ooit geleerd maar met zes of acht.... Dat is in mijn ogen alweer ingewikkeld geknutsel. Komt misschien ook omdat ik niet zo van het fröbelen ben.
Met een tekening voor mijn neus, echt dat riekte al naar wiskunde met a over f, f over a, e over a en zo verder. Die knobbel bezit ik niet gezien mijn uiterst bedroevende resultaten op de middelbare school, alle bijlessen ten spijt.
Reepjes papier brachten uitkomst en werkelijk het begon zo maar te dagen. Zelfs zo zeer dat me iets overmoedigs bekroop.

Aan de slag met het echte werk. Na het kneden en rijzen kon het vlechten beginnen. Deeg in 6 gelijke stukken verdelen en strengen rollen. Bovenkant verbinden en hoppa a over f, f over a, of was het nu andersom. En ze liggen helemaal niet over elkaar. Opnieuw en warempel daar gingen ze. Nog even kijken hoe de onderkant moet aangezien de strengen dan inmiddels veel te kort zijn om over elkaar heen te leggen. Aha zoiets. Een stap achteruit, kijken, nog eens kijken. Heb ik dat gedaan? Trots!

Nog anderhalf rijzen en dan lekker de oven in. Heb ik straks even iets moois voor de paastafel.

En wat doen trotse mensen die ook op Twitter te vinden zijn? Juist, die maken een fotootje en gooien het erop. De oohs en aahs stroomden binnen. Mijn zelfvertrouwen zwol verder aan. Glunderend stapte ik door ons huis,

Prachtige tweede rijs. De oven opgestookt. Voorzichtig schoof ik het erin. Deurtje dicht. Nog net niet ademloos op mijn knieën voor het glas. De tijd kroop voorbij. Eindelijk, eindelijk was daar het grote glorieuze moment.

.....????? @#$!!!

Bam! Daar sloeg mijn trots aan diggelen. Een helft ontploft. Wat is dat nou? Wat heb ik verkeerd gedaan!!
Te warm, toch niet genoeg gerezen, te strak gevlochten? Boehoe. Dit was niet de bedoeling. Mannin van baksels.net schoot te hulp met tips. En die gaan we binnenkort maar eens opvolgen. Zo zie je maar weer wat er gebeurt met overmoedige koekenbakkers.

Kleine troost, de smaak was heerlijk. Zodra het perfect uit de oven komt krijgen jullie het recept. Met bouwtekening :)

Granita van aardbei grapefruit en Jacob's Creek Moscato Rosé

Ruim honderdzestig jaar geleden plantte de Duitse immigrant Johann Gramp de eerste wijnstokken aan op de oevers van Jacob's Creek op Rowland Flat in de Barossa Vallei. Een tien jaar eerder zette hij zijn eerste stappen op Australische bodem. Zonder wijn en dat gemis viel niet goed te maken door de producten van zijn nieuwe land. De aarde omarmde de met zorg gekweekte stokken liefdevol en zo groeide het  met de jaren uit tot wat het nu is. Een over de hele wereld bekend wijnmerk. Een andere Duitser, namelijk Johannes Menge, was degene die al in 1839 de wijnpotentie van dit gebied ontdekte. Maar Johann en later zijn zoon Gustav plus ook weer zijn zonen maakten Orlando Wines tot het paradepaardje van Australië.

Uit deze wijngaard komen de twee Jacob's Creekwijnen die ik mocht proeven. Moscato Rosé en een witte variant, beiden uit 2012. Fris, licht sprankelend, wat fruit als aardbei, peer, meloen, een hint van wat kruiderijen. Geen complexe wijnen wel fijn gezelschap op zonnige dagen. Waar ik bij dit soort  wijnen vaak bang voor ben is dat het smaakt naar veredeld zuurtjesnat, fijngemalen winegums. Dat is hier gelukkig niet het geval al tref je wel wat zoet aan. Met een alcoholgehalte van 8% hoef je niet bang te zijn voor zware benen nadat je een glas (of twee) op het terras of balkon tot je hebt genomen.

Stop een fles in je picknickmand, zoek een lommerrijk plekje, zijg neder in het gras en ga op zoek naar klavertjes vier. Er zijn vervelendere tijdsbestedingen denkbaar. Vergeet ook niet een bakje aardbeien mee te nemen want daar past deze wijn namelijk heel goed bij.

Om het zomerse gevoel in optima forma over je heen te laten komen maak dan ook deze granita eens. Met aardbeien, grapefruit, wat limoen en moscato rosé. Die kunnen het goed met elkaar vinden merkten wij.
Erbij drink je natuurlijk een glas van dezelfde wijn.

Granita is kinderlijk eenvoudig te maken. Je hebt er zelfs geen ijsmachine voor nodig. Wel een beetje geduld en toewijding, er moet nogal wat geroerd worden maar de beloning is zoet.

Je hebt nodig:

165 ml water - 165 gram fijne tafelsuiker - 300 gram aardbeien - 2 grapefruits - 1 limoen - 325 ml Jacobs Creek Moscato rosé.

Zo maak je het:

Vermeng water en suiker in een pannetje. Laat het op matig vuur al roerende warm worden. Blijf roeren tot de suiker is opgelost. De vloeistof is dan weer glashelder. Breng het vervolgens aan de kook en laat 3 minuten borrelen en bruisen. Zet je hittebron uit en laat de suikersiroop vervolgens helemaal afkoelen.
Zodra de grootste hitte eraf is, kun je het het beste in de koelkast zetten zodat het goed koud wordt. Dit duurt 45 à 60 minuten.

Pureer de aardbeien in de blender. Met de staafmixer gaat ook. Misschien moet je een klein beetje vocht toevoegen om de boel aan de gang te krijgen. Doe dat met een scheutje Moscato.

Pers de grapefruits en de limoen uit. Meng het sap samen met de wijn door de aardbeienpuree. Roer de suikersiroop erdoor. Hevel alles over in een metalen of glazen bak, dek het af  en zet het in de vriezer.
Nu begint het grote roerwerk.
Zodra de ijsvorming aan de zijkanten van de bak begint schraap je dat met een vork naar beneden en roer je het door de rest van de massa.
Na een half uurtje ga je weer even kijken. Met een vork alles doorroeren. Zo blijf je dat doen tot je een slush puppy- achtige substantie hebt. Nog 1x roeren en dan mag je eindelijk blijven zitten.

Maak het jezelf gemakkelijk en maak de granita al een dag of twee van tevoren.
Bestrooi schoongemaakte en in plakjes gesneden aardbeien met wat fijne suiker, twee eetlepels moscato erover en een uurtje laten staan. Vul glazen met de aardbeien en geef ze een mooie hoed granita.

Beide wijnen zijn verkrijgbaar bij Albert Heijn voor 6,59.

Bron: http://jacobscreek.com/about/history

Beide wijnen zijn mij ter beschikking gesteld om te proeven. Dit heeft geen invloed op mijn mening.

Chicken Sweet Onion Salade zelf maken

Of het ook elders verkocht wordt weet ik eigenlijk niet, het zal best,  maar bij de Jumbo verkopen ze bakjes salade 'Chicken Sweet Onion' . De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat die helemaal niet verkeerd smaken. Redelijk goed gevuld ook. Iedereen hier vindt het smakelijk op een toastje. Het probleem met zulke bakjes is, je vult er net een holle kies mee. Geen probleem als er nog andere hapjes op tafel staan maar zo solo is het niet veel.
Dus gaan we  het zelf maar eens maken. Meer kip, minder saus.Mijn variant die volgens mij bijna net zo smaakt als het origineel. Alleen dan zonder conserveringsmiddelen, kleurstoffen en andere ongein. Om het slank te houden geen mayo maar Griekse yoghurt.In het origineel is de kip gepocheerd of gestoomd, iets in die geest. Ik doe het net weer iets anders.

Het is echt heel eenvoudig te maken. Kijk maar.

Je hebt nodig:

350 gram kippendijvlees of kipfilet - 1 grote rode ui - 1/2 el olijfolie - 1 tl kerrie madras - 1 el gembersiroop - 1 el honing - peper en zout - 3 el Griekse yoghurt.

Zo maak je het:

De ui halveren en in dunne plakjes snijden. Verwarm een klein beetje olijfolie, niet te heet, doe de ui erin en laat het rustig tien minuten garen. Voeg dan 1 eetlepel honing toe, paar korrels zout, een draai zwarte peper, eventueel paar tijmblaadjes en meng het door elkaar. Op laag vuur, zet er eventueel een plaatje onder, nog 10 à 15 minuten laten sudderen tot de ui helemaal zacht is. Hevel het over in een bakje en laat afkoelen.

Snijd de kip in stukjes. Het kippendijvlees is vaak al fijngesneden, halveer de grotere stukjes nog even. Bestrooi met wat zout en peper.
Verhit een scheutje olijfolie en bak de stukjes kip even snel rondom aan. Bestrooi met de kerrie. Schenk de gembersiroop erbij. Schep alles goed door elkaar en laat even sudderen. Voeg dan een klein scheutje water toe. Laat een kwartiertje pruttelen tot het vocht bijna verdampt is en de kipstukjes een glanzend laagje hebben gekregen en lekker mals zijn.
Eventueel nog extra water toevoegen als het te snel gaat.  Laat afkoelen.

Meng de kip met de ui en yoghurt door elkaar. Proef en voeg eventueel nog een tl gembersiroop toe.

Voilà een lekkere kom vol kipsalade. Hoef je elkaar de hapjes niet uit de mond te kijken.

Verstopt eitje

Nog een paar weken en dan is het alweer Pasen. Traditiegetrouw komt de familie brunchen en alhoewel het aanwezige grut inmiddels minimaal de puberleeftijd heeft bereikt is Pasen niet compleet zonder het verstoppen van eieren.
Een jaar of twaalf geleden waagde ik eens een poging het af te schaffen. Hoogst verontwaardig waren onze kinderen toen toch al zo'n 13 lentes jong. Bij Pasen hoort eieren verstoppen, period! Standvastig duo hebben wij.
Behalve die chocogevallen mogen op de brunchtafel de gekleurde hardgekookte eieren niet ontbreken maar het meest verzot is iedereen op de kleine kwarteleitjes. Fijn getekend zijn ze en lekker vol van smaak. Je hapt er zo een heel stel van weg terwijl die grote daarentegen nogal snel zwaar op de maag liggen.

Dat niet iedereen bekend is met het kwarteleitje merkte ik vorig jaar. Terwijl ik met een paar doosjes in mijn hand bij de kassa stond te wachten voelde ik een blik branden. Dat kun je zo eens hebben, je staart wat ins Blaue hinein maar je kunt je niet aan het gevoel onttrekken dat je bekeken wordt. Beetje ongemakkelijk vind ik dat meestal.
Ik besloot eens te gluren waar die blik vandaan kwam. Voor me stond een boomlange jongen, jongeman eerder,  zo'n beetje de leeftijd van mijn dochter. Vanuit zijn ooghoeken bekeek hij de doosjes. Schraapte eens zijn keel en vroeg voorzichtig: "Mevrouw, mag ik u wat vragen? ' Aangezien vragen vrij is antwoordde ik bevestigend. "Wat zijn dat voor leuke kleine eitjes? " Een twintiger die leuke kleine eitjes zegt! Ik smolt ter plekke. Nadat ik hem uitlegde dat het kwarteleitjes waren, was hij zeer benieuwd wat je er allemaal mee kon doen. Hetzelfde als met kippeneieren dus, bakken, pocheren, koken.... Hij staarde nog eens gebiologeerd naar de eitjes om vervolgens te zeggen : "Goh, die ga ik ook kopen. Leuk voor Pasen."

Speciaal voor deze ontdekker verstopte eitjes. Geen chocolade, niet in de tuin maar in gehakt. Mini scotch eggs. Ook veel beter verteerbaar trouwens als die grote.

Je hebt nodig:

250 gram hoh gehakt - 12 kwarteleitjes - 1/4 tl paprikapoeder - mespuntje knoflookpoeder - 1/8 tl gemalen venkelzaad - 1/2 ei (losgeklopt)  - peper en zout - 2 el paneermeel.

Zo maak je ze:

Kook de kwarteleitjes in 3 minuten hard. Spoel ze af en laat afkoelen. Pel ze vervolgens en zet apart tot gebruik.
Vermeng het gehakt goed met de overige ingrediënten. Maak bolletjes ter grootte van een walnoot.
Druk het gehakt plat op de palm van je hand. Leg er een eitje op en vouw het goed dicht. Rol heen en weer zodat ze goed ingepakt zijn. Maak er voorzichtig een eivorm van.
Rol ze door de paneermeel en bak in wat boter in 10 - 15 minuten rondom bruin en gaar op matig vuur. Regelmatig draaien.

Zowel koud als warm lekker. Ok, het is even een gepriegel met dat klein spul maar de beloning is verraste gezichten. Ook wat waard!

Gevulde Portobello met kaas en droge worst

Gevulde champignonnetjes zijn altijd een welkome aanvulling op de hapjesdis laat staan zo'n grote joekel op je bord. Past ook meer in waardoor het ineens een hoofdgerecht wordt.
Je kunt het zo gek maken als je zelf wil maar ik heb quichevulling als uitgangspunt genomen. Met wat room en kaas.En de fantastische droge worst van Sengersbroek, gemaakt van het vlees van Bonte Bentheimervarkens. Een klein taartje zonder deeg. De stevige, vlezige portobello leent zich hier uitstekend voor.

Behalve dat droge worst heerlijk is bij de borrel kun je het ook prima verwerken in warme gerechten. De samengebalde smaken geven het met slechts een klein stukje worst iets uitgesprokens . Een extra hartig accent. Paar stukjes fijnhakken, even zachtjes bakken en over de soep strooien bijvoorbeeld. Of bij een spiegelei. Over een salade, door de pasta en ga zo maar door. Handig als je wel graag wat vlees wilt eten maar ook wat minder. Op die dagen gebruik ik dus droge worst, kan ook chorizo zijn of een paar plakjes droge ham. Met minder evenveel smaak.

Aan de slag maar.
Voor vier stuks heb je nodig:

4 portobello's - 3/4 rode paprika - 1/2 gele paprika - 1 ui - 1 teentje knoflook - 2 tomaten - 1/2 courgette - 75 gram geraspte parmezaanse kaas (of andere, net wat je lekker vindt) - stukje gedroogde worst naar keuze van ongeveer 75 gram- 100 ml slagroom - 1 ei - 1tl gedroogde oregano - peper en zout - scheutje olijfolie.

Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 200 graden (180 hetelucht)

Snijd de paprika's in kleine stukjes. Snipper de ui en de courgette mag in kleine blokjes.
Verwarm een klein scheutje olijfolie en fruit hierin de ui tot het glazig is. Paprika en courgette toevoegen en een minuut of vijf meebakken.
Hak een teentje knoflook fijn. Halveer de tomaten en verdeel ieder stuk weer in 3-en.
Mik het in de pan. Oregano erbij en alvast een beetje op smaak brengen met zout en peper.
Laat het nu zachtjes stoven tot het vrijgekomen vocht bijna verdampt is.

Snijd intussen de worst in dunne plakjes en maak er kleine stukjes van.
Verwijder de steel van de portobello's door ze plat af te snijden. Smeer ze lichtjes in met olijfolie.

Zodra je groentemengsel bijna klaar is voeg je de stukjes worst toe. Heel eventjes mee laten stoven. Proeven en verder op smaak brengen met zout en peper. Een draai chilivlokken doet het ook erg goed.
Laat heel even afkoelen tot de grootste hitte er af is.
Roer er dan een ei door plus de room. Kaas erbij. Roeren. Vervolgens de portobello's vullen met het mengsel. In een ovenschaal of braadslede zetten en een half uurtje de oven in .

Wij aten er een salade bij en om het nog wat meer lenteachtig te maken bruschetta met tomaat en basilicum.

PS Edith stuurde nog een voordeel in van het gebruik van droge worst. Het is lang houdbaar. Kijk, dat vond ik nou een goede!