Frittata di Cavolfiore uit de Italiaanse keuken van Antoinette

Op virtueel bezoek bij Italiaans Koken met Antoinette , een blogster woonachtig in Verona met een zeer vermakelijke schrijfstijl en heerlijke recepten, viel mijn oog op deze frittata met zachtzoete roomwitte bloemkool, knapperige kruidige kappertjes en zilte ansjovis. Nu vind ik de combinatie kappertjes en ansjovis al magistraal, het kostte dan ook weinig tijd om het besluit te nemen een bloemkool op de kop te tikken. De overige ingrediënten had ik nog, lekker gemakkelijk dus.
Daarnaast was het gisteren maandag, Meatless Monday, twee vliegen in één klap! Een nieuw recept en een dagje geen vlees.
Omdat wij tegenwoordig meestal met zijn tweeën eten heb ik het recept qua hoeveelheden aangepast.

Je hebt nodig voor 2 eters:

een halve bloemkool - 4 eieren - 3 à 4 ansjovisfilets - 2 el olijfolie - 3/4 el kappertjes - zout en peper - 4 blaadjes munt in stukjes

Zo maak je het:

• Verwijder harde stronken van de bloemkool, verdeel het in kleine roosjes.
• Breng een pan met water en zout aan de kook en kook hierin de roosjes beetgaar.
• Giet ze af en spoel het koud zodat ze niet doorgaren
• Klop de eieren los en meng er de kappertjes door. Breng op smaak met zout en peper.
• Verhit in een koekenpan de olie en roerbak hierin de roosjes bloemkool plus de ansjovis gedurende een paar minuutjes. De ansjovis lost nu op en dat geeft een heerlijke ietwat ziltige smaak aan de bloemkool maar gaat zeker niet overheersen.
• Schenk het eiermengsel erover en bak aan één kant goudbruin.
• Pak een deksel in dezelfde maat als de pan en schuif het er voorzichtig op en draai het om.
• Nog een minuutje bakken, strooi de munt erover en serveer meteen al dan niet in punten gesneden.

Erbij een frisse salade, zelf had ik sla vermengd met fijngesneden tomaat en komkommer met daar bovenop wat parmezaankrullen, plus brood en je hebt weer een heerlijk maaltje op tafel getoverd.
De hoeveelheid voor 2 klopte behoorlijk goed, er was nog 1 puntje over.

Bron: Italiaans koken met Antoinette; Bloemkool frittata uit Sicilië

Fougasse met olijven

De fougasse komt oorspronkelijk uit de Provence. Het is een plat brood  wat gevuld kan worden met allerlei ingrediënten, niet alleen hartig zoals in dit geval met olijven maar bijvoorbeeld ook met gedroogde vruchten. In het Oude Rome at men  panis focacius, eveneens een plat brood dat gebakken werd in de as van de haard. Focus betekent in het Latijn haard of brandpunt. De oorsprong van de foccacia in Italië, deze fougasse,  de fouaisse in de Bourgogne waar het ook wel foisse wordt genoemd of in Ligurië, de regio in het noordwesten van Italië, waar ze het fugassa noemen maar eveneens de schiacciata uit Toscane stamt dus uit lang vervlogen tijden.

Je hebt nodig voor 1 brood:
350 gram bloem - 1 tl zout - 1 tl kristalsuiker - 1 tl instantgist - 1 el olijfolie plus wat extra om te bestrijken - 210 ml lauw water - 50 gram ontpitte zwarte olijven in kleine stukjes

Zo maak je het:

• Zeef de bloem met het zout in een kom, voeg de suiker toe
• Maak een kuiltje en strooi hier de gist in plus 1 el olijfolie en het water.
• Roer het met je vingers door elkaar en neem iedere keer wat bloem mee vanaf de zijkanten.
• Kneed het zo'n 10 minuten stevig  tot je een elastisch en soepel deeg hebt. Ik doe dat altijd op een werkblad, uiteraard kun je voor het kneden ook een keukenmachine gebruiken.
• Maak van het deeg een bal en leg in een met wat olie ingevette kom met daarover een ingevet stuk huishoudfolie.
• Laat het gedurende ongeveer een uur rijzen tot het volume verdubbeld is.

• Bestrooi je werkblad met een beetje bloem en leg de deegbal erop.
• Sla het nu voorzichtig door, dit is om de in het deeg ontstane koolzuurgas te laten ontsnappen.
• Maak het deeg wat platter en strooi er de olijven op.
• Vouw het deeg 2 of 3 keer zodat de olijven goed in het deeg komen te zitten.
• Rol het nu uit tot een rechthoek van ongeveer 30 cm.
• Kerf met een scherp mes 4 of 5 inkepingen in het deeg maar zorg ervoor dat de randen heel blijven.
• Leg een stuk bakpapier op de bakplaat en leg het deeg erop.
• Rek het deeg nu voorzichtig uit zodat je vorm van een soort ladder krijgt
• Bedek met ingevet huishoudfolie en laat het op een warme plaats 30 minuten rijzen tot bijna dubbele omvang.

• Verwarm terwijl de fougasse ligt te rijzen de oven voor op 220 graden.
• Bestrijk de fougasse voor jet het de oven inschuift met olijfolie.
• Bak in ongeveer 20-25 minuten goudbruin en gaar.
• Laat het tot slot afkoelen op een rooster.

Salade Frankrijkwee

Wij zijn Frankrijkliefhebbers voor het geval jullie dat nog niet wisten, we voelen ons daar enorm op ons gemak en thuis, het voelt ook als een thuis. Zelfs zozeer dat we jaren hebben geroepen dat we ooit, ja ooit echt eens moesten gaan kijken voor een huisje aldaar. Ooit komt nooit, na jaren met de kinderen allerlei campings te hebben bezocht, huren we tegenwoordig huizen, het liefst weg van de bewoonde wereld maar als er dan een dorpje op loopafstand is met een leuk terrasje zoals dit jaar dan zeggen we ook geen nee.
We zoeken ook wel eens ons heil in andere landen en dan genieten we eveneens met volle teugen. Onze rondreizen door Canada en Noorwegen staan nog immer op ons netvlies gebrand. De weerkaatsing van het zonlicht in de fjorden omlijst met de bijna loodrechte rotsen, de watervallen die van honderden meters hun eeuwigdurende weg naar beneden klateren. Maar toch.. Frankrijk blijft trekken, zodra we er twee jaar geen stap over de grens hebben gezet is het geen kwestie van willen meer maar moeten, het trekt ons genadeloos zuidwaarts, de beelden flitsen onrustig door het hoofd, het wordt weer tijd!

Deze salade maak ik daar wel eens, alleen dan met eend of spekjes en eend of alleen spekjes. Eén van beide is wel vereist want van het vrijgekomen bakvet maak je de dressing die warm over je salade gegoten wordt.
Om ons weer even op het overdekte terras in de Bourgogne te wanen, stond het nu ook in Nederland op de tuintafel, bij gebrek aan eend met biefstuk, ook erg smakelijk!

Je hebt nodig voor 2 personen:
 2 tomaten - 2 eieren - 125 gram spekblokjes - 1 biefstuk van ongeveer 150 gram - sla naar keuze - 1 flinke snee liefst boerenbrood en anders wat je toevallig in huis hebt - 1 el dijonmosterd - 1 teentje knoflook -2 el rode wijnazijn - olijfolie

Zo maak je het:

•  Haal de biefstuk een half uur voor je gaat bakken uit de koelkast zodat het op kamertemperatuur kan komen. Maal er peper over
• Was de sla en laat goed uitlekken
• Snijd de tomaten in stukjes, snipper het knoflookteentje fijn.
• Snijd het brood in flinke blokjes, maal er wat zwarte peper over en bak ze zachtjes  in wat olijfolie krokant. Leg ze vervolgens op keukenpapier.
• Bak de spekblokjes zonder toevoeging van boter of olie zachtjes uit.
• Verhit in een andere pan een klein scheutje olie en schroei hierin de biefstuk aan beide kanten dicht. Ongeveer 2 minuten per kant. Haal uit de pan, bestrooi met wat zout en wikkel het in een stuk alufolie. Laat 10 minuten rusten.
• Kook 2 eitjes zacht.of hard als je niet van zachtgekookte eieren houdt.
• Verdeel de sla over de borden, leg de stukjes tomaat erop en er langs.
• De uitgebakken spekblokjes erover verdelen.
• In het spekvet in de pan de mosterd, gesnipperde knoflook en azijn vermengen tot een dressing, eventueel wat verdunnen met beetje olijfolie.
• Pel de eitjes en leg bij de sla
• Snijd de biefstuk in dunne plakjes en verdeel over de borden.
• Leg er wat croutons bij.
• Giet de warme dressing over het vlees en de salade en ga met wat stokbrood, een koel glas wijn zitten genieten op een mooi plekje en waan je elders.

Mocht je eendenborst  gebruiken giet dan na het bakken wel een deel van het vet weg, zo'n borstje laat nogal wat los en dan wordt de dressing veel en veel te vet en dat is niet lekker.

Watermeloen met olijven, feta, lenteui en geroosterde pitten

Alle ingrediënten die je nodig hebt staan al zo'n beetje vermeld, gemakkelijker kan het niet he.  Wat versgemalen zwarte peper erover, een straaltje frisgroene olijfolie en klaar is deze zomerse salade. Het lichtzoute van de kaas met de zoete, zachte, bijna smeltende stukjes meloen ik vind het bijna hemels. Feta wordt vaak gebruikt in deze combinatie maar probeer ook eens stukjes belegen schapen- of geitenkaas.
Nu snel de salade husselen om het vervolgens lekker buiten op te smikkelen.

Je hebt nodig:

300 gram watermeloen zonder de schil - 75 gram feta - 12 olijven - 1 lenteuitje - 1 el gemengde pitten/zaden -scheutje olijfolie extra vergine - zwarte peper

Zo maak je het:

• Verhit een koekenpan en rooster hierin de pitten en zaden. Doe in een bakje zodat ze af kunnen koelen.
• Snijd de watermeloen in blokjes evenals de feta.
• Snijd het lenteuitje in dunne ringetjes.
• Pak een bord en schik hier de watermeloen en de feta op.
• Maal er een beetje zwarte peper over
• Verdeel de olijven erover en bestrooi met de lenteui en de zaden en pitten.
• Tot slot wat olijfolie erover sprenkelen.

Eetlust heeft het ook

Echt zo'n titel waar je helemaal niets mee kunt.
Op het moment heb ik bijvoorbeeld een enorme plant Marokkaanse munt die tegen de klippen op is gegroeid, krijg je als je een paar weken de hort op bent.
Inmiddels staat een deel van de plant te trekken met water en suiker en heb ik straks, als het goed is, lekkere muntsiroop wat natuurlijk weer een blogpostje op gaat leveren.
Warm heb ik het ook maar aangezien ik daar niet de enige in ben, ga ik daar niet over zitten zeveren.
Waar het bij dit berichtje eigenlijk om gaat is dat Eetlust nu ook een eigen Facebookpagina heeft. Ik kon natuurlijk niet achterblijven bij mijn collegabloggers en het schept meteen weer een mogelijkheid om nog meer berichten kwijt te kunnen. Vaak kom ik zulke leuke, interessante, boeiende, opmerkelijke verhalen tegen maar heb niet altijd tijd en/of zin er een hele blogpost van te maken. En nu kan ik voortaan lekker linken.
Ik nodig jullie uiteraard graag uit om de nieuwe pagina te bezoeken en als je het leuk vindt het natuurlijk ook te volgen en er een gezellige boel van te maken!

https://www.facebook.com/eetlustblog?ref=hl

Ik ging op reis en nam mee terug....

Het zit er weer op, een paar weken genieten en uitrusten in de wonderschone Morvan, een gebied in de Bourgogne dat in 1970 de status van Parc naturel régional kreeg toebedeeld. Veel (stuw)meren, beekjes en riviertjes, licht bergachtig, bossen en weilanden, de mooie witte Charolaiskoeien en niet te vergeten de buitengewoon aardige mensen die er wonen.
En wat neem je dan mee terug? Herinneringen, beelden, kleuren en geuren, uiteraard wat recepten, veel potjes, blikken, flessen  met allerlei lekkers en ook niet geheel onbelangrijk een uitgeruste geest.
Hierbij een kleine impressie.

Het huis dat we huurden ligt vlak bij Lac de Pannecière, één van de grootste stuwmeren die er normaal voor moet zorgen dat de kades in Parijs niet onderlopen, ik zeg normaal want eens in de 10 jaar wordt er groot onderhoud gepleegd en is het meer leeg. Niet dobberen op je luchtbedje maar wandelen over de bodem van het meer en je verwonderen, verbazen. 

In 2011 is het meer in fases leeggehaald, de vissen gevangen en elders uitgezet, pas in 2013 komt er weer water in te staan.

Het was een prachtige ervaring, waar je een lege bruine, modderige bak verwacht tref je een vallei aan waar de contouren van de weilanden weer te zien zijn, de versteende bomen omlijsten de stukken grond en sieren de oevers van de beekjes en kleine riviertjes die je nu ook weer ziet stromen, een kleurrijke vegetatie waarbij planten die tientallen jaren uit de omgeving verdwenen zijn nu weer opkomen zoals men mij vertelde.

In 2013 is dit weer een meer

Ook restanten van dorpjes zijn er te vinden, keurig aangegeven met een bordje met ernaast foto's hoe het er vroeger uitzag. Het is een rare gewaarwording maar je ziet het overal in de wereld, gehuchten, dorpen die moeten wijken voor het water, een Olympisch stadion, een snelweg of anderszins.

Een kroeg ontdekten we ook, we hebben een donkerbruin vermoeden dat daar nog steeds af en toe een glaasje gedronken wordt getuige de lege flessen die we aantroffen.

We hebben heerlijk door dat meer gestruind, soms klauterend tegenop steile, rotsachtige hellingen, dan weer wadend door de wilde bloemen en grassen, springend over beekjes, zoekend naar het juiste pad om soms tot de ontdekking te komen dat dat pad toch echt een aantal meters hoger of lager te vinden was.

Wat cultuur snuiven in stadjes als Autun, Vézelay en Nevers waar wij als echte Nederlanders steevast tegen lunchtijd arriveren zodat de hele boel op slot gaat. En ja, dat weten we, al vele jaren maar ach die uren kunnen dan weer worden besteed aan mooie wandelingen, het bewonderen van eeuwenoude gebouwen en kerken, een museum hier en daar. De lichtinvallen in onderstaande kathedraal, te vinden in Nevers,  zijn overweldigend zo mooi.

Cathédrale de Saint-Cyr et Sainte-Julitte 

En werd er nog een beetje gedronken en gegeten daar? Maar natuurlijk, al ben ik tijdens vakanties altijd erg van de gemakkelijke. Een boerderijkippetje op de markt, zo'n ferme stevige dame waar wij echt wel een paar dagen van kunnen genieten in gegrilde vorm, de dag erop een snel stoofpotje met rode wijn, dijonmosterd, knoflook, tomaat en courgette, misschien nog wat stukjes in de salade en dan is de 15 euro die je ervoor betaalt meer dan de moeite waard. Vijftien euro voor een kip...er zijn ongetwijfeld mensen die hiervan een rolberoerte krijgen maar hier hebben we het dan wel over Kip met een hoofdletter K en wat mij betreft zouden dergelijke jonkvrouwen ook hier in Nederland meer gemeengoed mogen worden.

Mijn ontbijt bestond regelmatig uit een dikke snee boerenbrood met zonnige zoete plakken tomaat en schijven romige, verse geitenkaas, friszuur en toch al wat pit, peper en een beetje zout erover, besprenkelen met wat olijfolie en aanschouw een gelukkig mens op vakantie.

Onze salade met 'spekkies' , croutons en eend Croutons snijden van een dik plak boerenbrood, zachtjes bakken in wat olijfolie.
Spekjes uitbakken en door het spekvet een flinke el Dijonmosterd roeren met 2 el rode wijnazijn en warm over je salade sprenkelen, er kan weinig tegenop. Om over de eend maar te zwijgen.
Dat was toch wel even smullen geblazen.



En laat ik ook vooral niet vergeten te vermelden dat we nog twee keer onze lieve waalrese vrienden hebben ontmoet die met camper de laatste paar dagen op vijf kilometer afstand stonden geparkeerd op een prachtige kleinschalige camping. Je zag hun hond denken: Die mensen kom ik werkelijk overal tegen!
Een middag heerlijk kletsen, eten, drinken op ons terras onder het bladerdak, het was tevens de zonnigste dag van de hele vakantie, boften wij even.

Genieten in het zonnetje met boek en een crémant

Op een ochtend word je wakker en is het vertrek daar, nog wat laatste foto's, de auto inladen en terug naar Nederland. De reis verliep zonder files, wat een zaligheid na op de heenweg bijna 3 (!!!) uur te hebben gedaan over het frutstukje Breda-Antwerpen. Tegen half zes openden we de deur van ons eigen huis, ook weer fijn. De kinderen bellen dat pa en ma weer veilig thuis zijn, wasje erin, wat eten, post doorkijken en eenmaal in bed niet in slaap kunnen komen door de geluiden buiten, dat is me ook wat.

De volgende dag pak je de buit uit, de blikken eend, olie, spätzle, linzen, cornichons, gedroogde worstjes, paté ligt al in de koelkast, mosterd, crémant, wat flessen wijn, pain d'épice uit de streek, pakken meel om nu eens echt stokbrood en te kunnen bakken, cassoulet met eend....we hebben het eerlijk gedeeld met zoon en dochter die dat hélemaal niet erg vinden.

En zo kunnen we nog even nagenieten van een paar heerlijke weken

Garnalen met paprika en piment d'espelette

Ja het is zover, het is zomer en dat betekent avonden lang buiten zitten, heerlijk eten onder de bomen of parasol in de tuin. Zin hebben in zomerse maaltjes, salades, koude soepjes vol van vitamines en een weldaad voor het verhitte hoofd. sappig fruit dat smaakt naar de zon, misschien stukje vis erbij of gegrild vlees, een glas gekoelde wijn en wat smaakt water toch verrukkelijk op zulke dagen.
Bij de zomer horen voor ons zeker garnalen, het liefst een hele schaal vol die je nog zelf moet pellen waarbij je de geurige olie waarin ze gebakken zijn dept met een stuk brood, een stuk citroen of limoen voor nog meer smaak en niet te vergeten... een stapel servetten voor de vette handjes en de druppels op de kin zoals ook te lezen valt in Garnalen om je vingers bij af te likken, een ander recept in dezelfde categorie.
Laat de vakantie maar beginnen!

De garnalen van vandaag worden gekruid met piment d'Espelette, poeder van gemalen pepertjes dat ruikt als paprikapoeder maar veel intenser en aromatischer. Het is pittig maar niet te en geeft een fantastische smaak af.
Espelette ligt in Frans Baskenland en het is daar plus nog een aantal omringende dorpen waar deze kleine peper wordt gekweekt. Piment d'Espelette heeft zelfs een officieel keurmerk (AOC) gekregen, hierdoor weet je bij aankoop dat het daadwerkelijk uit Espelette of de erkende buurdorpjes komt.

Je hebt nodig:
600 gram ongepelde rauwe garnalen - 1 grote paprika - 4 tenen knoflook - 3 gedroogde pepertjes - 10 sprietjes bieslook -  4 el olijfolie - 1 tl pikante paprikapoeder - 1 tl piment d'Espelette - 2 limoenen

Zo maak je het:

• Haal de zaadjes uit de pepertjes en hak ze fijn. De pepertjes die ik gebruik komen uit mijn foodswappakket van de Kokende Boekverkoper van een paar maanden geleden.
• Hak de knoflook fijn en zet apart.
• Ontdoe de paprika van zijn zaadlijst en hak in grove stukken
• Dep de garnalen droog met wat keukenpapier, kijk of er nog wat ongerechtigheden verwijderd moeten worden zoals daar zijn een darmkanaaltje. 
•  Verhit een koekenpan en bak hierin de garnalen droog, dat wil zeggen zonder olie en dergelijke. Je zult zien dat er wat vocht loskomt, dat is snel verdwenen.
• Voeg dan 1 el olijfolie toe plus de gehakte pepertjes,  de paprikapoeder en de piment d'Espelette. Snel om en om bakken. Haal ze dan uit de pan.
• Bak in dezelfde pan de paprika op hoog vuur tot ze iets zachter zijn. Zet vuur lager.
• De garnalen mogen er weer bij.
• Nu is het zaak om er voor te zorgen dat de knoflook niet verbrandt. Voeg de resterende olie toe plus de knoflook en laat even trekken met de garnalen en paprika. Knip bieslook erover, hussel het erdoor.
• Alles in een  schaal laten glijden, wat limoenpartjes erop en zorgen dat je vlug aan tafel komt.

Appel-Citroentaart fietst er altijd wel in

Appeltaart is altijd lekker of het nu hartje winter is of dat je jezelf koelte toe moet wapperen. Het aantal recepten is zo immens dat je aan het onderwerp appeltaart al een heel blog kunt wijden. Niet dat ik me daartoe geroepen voel, alles met mate dus ook appeltaart. Er circuleert overigens wel al een appeltaartblog op internet alleen was daar de laatste post in 2010 en een ander hield het in 2006 al voor gezien. Dus voor de ware appeltaartfanaat is er nog een gat te vullen!
Voor een warme dag als vandaag bak ik een friszuur taartje en dat accent komt natuurlijk weer van de citroen. Ik kan het niet laten hoor, citroenen, limoenen, ze gaan er hier met bakken doorheen.
Op een warme dag is het wel zaak het deeg rap te maken zodat het de koelkast in kan want boter en zon, het zijn geen dikke vrienden, houd daar rekening mee.

Je hebt nodig:
225 gram bloem - 110 gram in kleine stukjes gesneden koude boter - 50 gram poedersuiker - 1 eidooier - 1 kg zoetzure appels - 2 grote biologische citroenen anders 3 citroenen gebruiken - mespuntje zout - 125 ml slagroom - 3 eieren - 100 gram suiker - extra poedersuiker om te bestrooien - een lage taartvorm van 28 cm (die van mij heeft een losse bodem met losse ring, erg handig!)

Zo maak je het:

• Zeef de bloem met een mespunt zout in een kom en maak een kuiltje
• Doe de stukjes boter, het poedersuiker en de eidooier in het kuiltje.
• Mengen tot je een kruimelig deeg krijgt. 
• Kneed het dan snel tot een samenhangende bal, niet te lang, probeer te voorkomen dat de boter warm wordt.
• Wikkel het deeg in plasticfolie en leg het minimaal een uur in de koelkast.
• Verwarm de oven voor op 180 graden.
• Schil de appels, snijd ze in drieën, haal het klokhuis eruit en kerf ieder partje in de lengte in. Pas op dat je ze niet helemaal doorsnijdt.
• Besprenkel ze met het sap van een halve citroen.
• Klop de slagroom los met de eieren en suiker.
• Voeg het rasp van 1 citroen toe plus sap van de overgebleven anderhalve citroen en meng het goed.
• Vet een taartvorm lichtjes in.
• Rol het deeg uit tot een lap en bekleed de taartvorm. Verdeel de appelparten over de vorm en giet het roommengsel er overheen
• Bak de taart 35-40 minuten. Na 30 minuten even kijken, de ene oven is de andere niet.
• Vervolgens af laten koelen en daarna bestrooien met poedersuiker.

Penne rigate met venkel, rode ui en gerookte kip

Een heel eenvoudig gerechtje wat je al van tevoren klaar kunt maken zodat het bij thuiskomst alleen nog maar de oven in geschoven hoeft te worden. De lichte anijssmaak van venkel vind ik heerlijk en toch gebruik ik het te weinig naar mijn zin. Daar gaan we maar eens verandering in brengen.

Je hebt nodig voor 4 personen:
250 gram penne rigate - 2 kleine venkelknollen - 2 rode uien - 1/2 bakje champignons - stukje gerookte kip van ongeveer 200 gram - pakje kruidenkaas liefst zonder knoflook - 50 gram geraspte parmezaanse kaas - 1 el citroensap - scheutje olijfolie

Zo maak je het:

• Kook de pasta beetgaar in een pan met ruim kokend water en flink wat zout.
• Snijd de venkel en rode ui in dunne plakjes.
• Besprenkel de rode ui met het citroensap.
• Snijd de champignons in plakjes.
• De gerookte kip in kleine stukjes snijden.
• Verhit in een koekenpan een scheutje olijfolie en bak hierin de venkel, ui en champignons tot ze zacht zijn.
• Verwarm de oven voor op 200 graden.
• Giet de pasta af en roer er de roomkaas door. Spriets er nog wat extra citroensap over.
• Meng vervolgens de groente en stukjes kip erdoor.
• Schep alles in een ovenschaal en strooi er de geraspte parmezaanse kaas over.
• Minuutje of 20 in de oven en je kunt aan tafel.

Bonensalade met hazelnoten en sinaasappel

Deze salade uit Het Kookboek van Ottolenghi passeerde al ettelijke malen mijn blikveld en iedere keer zei ik tegen mezelf dat het er wel dusdanig lekker uitzag dat ik het beslist een keer moest maken.
En zo geschiedde... Vorige week ook weer eens naar de markt voor het gebruikelijke rondje kaas, groente, vis, worst en een bezoekje aan de notenman die sinds jaar en dag op de markt te vinden is.
Hazelnoten moest ik hebben, mèt vlies. Wat ik er mee ging doen was zijn vraag. Het gaat in een salade antwoordde ik. De notenmeneer vond dat ik noten zonder vlies moest pakken want met is niet lekker in een salade volgens de notenmeneer. Ja maar sputterde ik, ik ga ze nog roosteren. Hij keek me ietwat vorsend aan. Of ik wel wist dat ze dan helemaal niet lekker meer zijn, al die aangebrande vliesjes dat doe je toch niet in een salade. Die had 's avonds weer wat te vertellen over dat gekke mens aan zijn kraam dat voelde ik aan mijn water. Gelukkig kon ik hem enigszins geruststellen met de mededeling dat ik de vliesjes er vanaf ging wrijven. Toen ging hij de noten maar in het zakje scheppen,  als zij dubbel werk wilde dan moest ze het zelf maar weten.
Tot de volgende keer he. Ja, fijn weekend tot de volgende keer weer, bedankt voor de noten.

De salade maakte ik als begeleider van het hoofdgerecht, op hetzelfde bordje als van de ZebraBiet, je ziet de bonen er knusjes bij liggen. Tijdens een etentje ben ik al blij dat ik de tegenwoordigheid van geest heb om wat kiekjes te schieten, bij gebrek aan solovoorstelling van de bonensalade gezellig nog een keer het ganse bordje.

Je hebt nodig voor 6 personen:
400 gram haricots verts of sperziebonen - 400 gram peultjes of sugar snaps - 75 gram hazelnoten mèt vlies - 1 biologische sinaasappel - 1 teentje knoflook - 5 sprieten bieslook - 3 el olijfolie - 1 el hazelnotenolie of walnotenolie of een paar druppeltjes sesamolie.- 1 el sinaasappelsap - grof zeezout - peper

Zo maak je het:

• Maak de bonen schoon maar houd ze wel gescheiden.
• Verhit de oven voor op 180 graden.
• Breng een pan met ruim water aan de kook. Blancheer de haricots verts ongeveer 4 minuten tot ze beetgaar zijn. Spoel af onder koud water.
• Doe hetzelfde met de peultjes of sugar snaps maar blancheer die maar een minuutje. Spoel ook af onder koud water.
• Gebruik je sperziebonen, kook ze beetgaar en spoel wederom af onder koud water.
• Rooster de hazelnoten op een bakplaat 10 minuten in de hete oven. Laat ze afkoelen tot je ze vast kunt pakken en wrijf vervolgens de vliesjes eraf. Dit gaat vrij vlotjes.
• Hak de noten vrij grof, er mogen ook hele noten tussen zitten.
• Rasp de schil van de sinaasappel met een zesteur of dunschiller. Gebruik je de laatste snijd de schilletjes dan nog in julienne.
• Hak het teentje knoflook heel fijn. Snipper de bieslook.
• Vermeng alle ingrediënten in een schaal, even proeven en naar smaak nog wat zout en peper toevoegen.

In plaats van notenolie sprenkelde ik er een paar druppeltjes sesamolie over zo heb je toch die notige smaak maar pas op he, een paar druppeltjes is echt genoeg. Daarnaast voegde ik wat sinaasappelsap toe waardoor de salade frisser werd en de citrus versterkt wordt. Alweer een blijvertje deze salade.

ZebraBiet met feta

Zoals zo velen speur ook ik regelmatig internet af naar nieuwe recepten en ideeën, inspiratie opdoen noemen we  dat geloof ik. Hierbij vergeet ik gemakshalve even alle ongebruikte kookboeken en de mappen met ontelbare recepten. Ik léés ze wel maar doe er zo weinig mee. Soms vraag ik me af waarom ik het ook alweer bewaard heb, besluit dat het niet zonder reden geweest zal zijn en klap de map vervolgens weer dicht.Om meestal in het najaar uit alle tijdschriften die inmiddels een indrukwekkende stapel vormen nieuwe recepten te knippen, die ik ongetwijfeld ook weer amper zal gebruiken, zodat de stapel toch enigszins slinkt.
Dit recept kwam ik op het wereldwijde web tegen en jee dat zag er gezellig uit, plakjes rode biet met daartussen een mengsel van roomkaas waar ik echter een fetasmeersel van heb gemaakt. Gelukkig kregen we eters zodat ik een goede reden had om het eens uit te proberen. Bingo! Schot in de roos! Fris, zoet, pittig en wat zien ze er leuk uit. Ook prima te gebruiken voor een buffet, in dikke plakjes of stukjes snijden, prikker erdoor en zeker weten dat je gasten je de hemel in prijzen.

Op de foto links de ZebraBiet, in het midden een varkenshaasje ingesmeerd met Dijonmosterd, bestrooid met rozemarijn en gewikkeld in mager spek, rechts een bonensalade van Ottolenghi met hazelnoten, sinaasappel en walnotenolie die ik niet in huis had en in plaats daarvan gebruikte ik een paar kleine druppeltjes sesamolie, óók een prima match.

Je hebt nodig voor 6 personen:

3 flinke ongekookte biologische bieten - 50 gram feta - 1/2 pakje zachte roomkaas (Philadelphia of iets dergelijks) - 150 ml rijstazijn - 2 el suiker - 5 sprieten bieslook - 5 takjes peterselie.

Zo maak je het:

• Boen voorzichtig de aarde/modder van de bieten af onder stromend water. Zorg ervoor dat het velletje blijft zitten.
• Zet ze op in een ruime pan met ruim water, laat ze zachtjes koken tot ze beetgaar zijn. Dit duurt afhankelijk van de grootte 30-40 minuten. Daarnaast zijn zomerbieten sneller gaar dan winterbieten.
• Laat ze een beetje afkoelen en wrijf dan het velletje eraf, dit gaat vrij eenvoudig.Je kunt ook zachtjes in de onderkant knijpen als het goed is floept de biet er dan zo uit.
• De kontjes gebruik je niet maar kun je wel bewaren om de volgende dag in een andere salade te verwerken. Snijd iedere biet in 4 à 5 plakken wan ongeveer gelijke dikte en steek ze uit met een steker.
• Verwarm in een pan de rijstazijn met de suiker, roeren tot de suiker is opgelost.
• Leg hierin telkens een paar plakjes biet en 'marineer' ze een paar minuten. Laat uitlekken op een paar lagen keukenpapier.
• Herhaal dit tot je alle plakjes gehad hebt.
• Prak in een kommetje de feta fijn, om het te bespoedigen kun je een klein scheutje melk toevoegen.
• Roer daarna de roomkaas erdoor. Knip\bieslook en peterselie fijn en vermeng het met het mengsel.
• Smeer nu op ieder plakje biet een laagje roomkaas/feta, en bouw zo een torentje van vier lagen.
• Wikkel ze in hun geheel in alufolie of huishoudfolie en laat opstijven in de koelkast.
• Haal ze vlak voor gebruik eruit en snijd ieder torentje in vieren. Leg op ieder bord 2 partjes.

Houd er wel rekening mee dat hoe langer je de torentjes in de koelkast laat liggen hoe roder de tussenlaag wordt.  Het blijven wel bieten he.