Kookworkshop bij StarliciousFood in Eindhoven

Het stond al zo lang op mijn verlanglijstje. Een kookworkshop volgen bij StarliciousFood in Eindhoven. Zijn er dan geen kookstudio's in Tilburg, dat is toch dichterbij denk je wellicht. Zeker wel, maar ik ken Jacky een beetje. Het begon ooit op Twitter, daarna ontmoetten we elkaar even op Bazouq en de FeelgoodMarket waar ze haar heerlijke baksels en kooksels verkocht.
Sinds mei van dit jaar heeft ze haar eigen vaste kookstudio in de Visserstraat in deze Lichtstad. Ik hoorde dat ze van plan was een workshop Libanees te organiseren.
Nou ja zeg zelf dan is er geen enkele reden te verzinnen om je niet aan te melden.
En zo toog ik goedgemutst richting mijn geboortestad. Tien minuutjes wandelen vanaf het station, ideaal. Als je goed loopt tenminste. Want deze dame kreeg het voor elkaar de afstand te verdubbelen.
Gelukkig zat de indeling van de wijk nog wel in mijn hoofd en wist ik net op tijd maar natuurlijk wel als laatste de sfeervolle kookstudio te bereiken.

Negen vrouwen, een man. Waar zijn die kookgrage, in het weekend de keuken vervuilende schepsels? Scheve verhouding hoor, maar onze haan in het kippenhok vond het allemaal wel best geloof ik.
Onder het genot van een drankje bespraken we de prima uitgewerkte receptuur. Jacky legde het een en ander uit over het Libanese smaakpalet. Niet pittig wel rijk aan kruiden en specerijen. Denk aan kardemom, za'atar, sumak, saffraan.
Citroen mag niet ontbreken, rozenessence vind je terug en natuurlijk granaatappel. Gelukkig niet al te veel verse koriander, happy me!

Taken verdelen, schortje om, handen wassen, en hups de keuken in waar alle benodigdheden keurig klaar lagen
Zoals jullie weten ben ik niet bepaald 's werelds beste toetjesprinses en indien iets neigt naar de kwalificatie mierzoet pak ik mijn biezen. Er lag een uitdaging voor me. Het dessert!
Libanese pudding met rozenessence en pistache.
Van rozenessence krijg ik meestal al de kriebels, het is zo snel overheersend dat je al vlot het gevoel hebt parfum in je mond te hebben. Niet aangenaam.Deze essence was totaal anders, subtiel, oma's zeep was ver weg.

Maar goed, pudding dus. Ik maak nooit pudding. Op panna cotta na, toch ook een soort pudding.
Dit dessert bestaat uit met suiker gekookte melk en wordt vervolgens gebonden met een maizenapapje. Mijn kookmaatje en ik voegden voorzichtig de essence toe. Proeven, nog een heel klein beetje. In combinatie met de al eerder toegevoegde citroenrasp waren wij dik tevreden.
Een vleugje kardemom erbij, niets meer aan doen. Over kleine glaasjes verdelen. Gehakte pistache erop, drupje honing en het kon de koeling in om op te stijven.
Dit ga ik binnenkort nog eens maken en dan krijgen jullie het recept, goed?

Door de keuken golfden inmiddels rijke geuren. Watertandend bekeken we elkaars creaties. Taboulé met venkel en granaatappel werd kleurrijk op een schaal gedrapeerd, inktvisjes spatterden elders, schaaltjes met bietenhummus, geflankeerd door hummus met pompoen, vrolijkten de boel nog eens extra op. Aan tafel voor een rondje proeven. Gesprekken verstomden even, daarna hoorde je alleen  instemmende mmm-geluiden, handen reikten nogmaals naar de schalen. De dip van walnoot, pijnboompitten en chilipeper vond gretig aftrek.

"Nu moet ik stoppen," hoorde ik mijn buurvrouw mompelen. En gelijk had ze want dit was nog maar het begin.
In de keuken lagen nog kwarteltjes te wachten om onthoofd te worden. Rijst moest er gekookt worden, saus met vijgen gemaakt, komijnzaad geroosterd.
U begrijpt dat het onthoofden van de kleine vogeltjes niet bij iedereen bovenaan het lijstje stond.
Twee meiden van een Eindhovens eetclubje grepen het mes of ze al jaren niets anders doen.Filmpje maken om de niet aanwezige leden te laten griezelen zorgde al voor de nodige hilariteit.

Terwijl we smulden van het hoofdgerecht kwamen de verhalen en gesprekken weer los en ontdekte ik dat mijn overbuurvrouw ook blogt. Kijk, dat is nog eens leuk. Ellen heet ze en blogt op  Ellen kookt en bakt. Ga maar eens kijken als je zin hebt.
De goed gelukte Libanese pudding viel bij het gezelschap ook in goede aarde.

Het was  een bijzonder geslaagde avond. Een leuke, gevarieerde, gezellige groep mensen. Jacky die met haar helicopterview de boel strak in de gaten hield, indien nodig snel te hulp schoot, heen en weer rende, vertelde. Het was duidelijk, hier was iemand met enorm veel passie aan het werk.

Ook eens een workshop bij StarliciousFood volgen? Of Jacky inhuren als thuiskok, cateraar? Want ook dat kan.
Alle informatie vind je op de website:

http://starliciousfood.nl/

Lezen en koken 50 jaar paprika

De paprika viert feest! Vijftig jaar paprikateelt in West-Europa! Reden genoeg om ze eens in een hartverwarmend zonnetje te zetten.
In 2007 startte een promotiecampagne gefinancierd met steun van de Europese Unie onder de naam Colourfultaste. Toepasselijke naam vind ik.
Op een dag plofte het boek '50 jaar paprika' in mijn brievenbus. Het neemt je mee op reis door de tijd. Over herkomst en hoe ze uiteindelijk ook ons land veroverden. Wetenswaardigheden over innovatie en teelt, tips en natuurlijk ontbreken recepten niet.

Deze kleurige vruchtgroente bomvol vitamine C is allang niet meer uit onze keuken weg te denken. Mijn gedachten schoten even terug in de tijd richting ouderlijk huis. Nu heb ik uiteraard niet zoveel eetherinneringen aan de eerste jaren van mijn bestaan, die zich in de jaren zestig afspeelden, maar in latere jaren kwam de paprika zeker op tafel.
Gevuld met rijst en gehakt is zo'n klassieker, in stukjes door de macaroni samen met de onvermijdelijke zompige hamblokjes en natuurlijk mijn moeders chili con carne die niets met het origineel te maken heeft maar wel erg lekker was.
In het kruidenrekje prijkte steevast een potje paprikapoeder. Voornamelijk gebruikt om de gevulde eieren en huzarensalade een vrolijke touch te geven heb ik het idee. Oh ja en voor de goulash natuurlijk.

En dat terwijl de paprika zo veelzijdig is. Romige soep en saus met geroosterde paprika is een genot. Sowieso ben ik fan van de geroosterde versie. Bijna altijd heb ik wel een pot staan. De oven doet het werk, daarna een kwestie van af laten koelen, ontvellen en in reepjes snijden. Hup in een pot, vinaigrette naar keuze of alleen olie erover en je kunt weer even vooruit. Ideaal!
Chutney en jam, in stoofschotels, vullen want daar blijven ze toch om roepen, Hier in huize Eetlust worden er wekelijks heel wat soldaat gemaakt.

Je hebt ze tegenwoordig in alle soorten en maten, alle kleuren van de regenboog is wat overdreven maar er is meer dan rood, groen, geel en oranje. Niet meer alleen de bekende blokpaprika
Zo heb ik in de tuin een plant met mini-paprikaatjes en ze zijn bruin! En ja dat hoort zo voor je denkt dat ik ze te lang laat hangen.
Wist je trouwens dat de nu zo hippe puntpaprika de voorloper van de blokpaprika is? Op de een of andere manier vond de consument het uiterlijk van de puntpaprika niet zo aantrekkelijk. Bruinsma Seeds liet  Leo van den Berkenmortel onderzoek doen naar een verbeterde versie. Verschillende soorten paprika's werden gekruist en zo ontstond uiteindelijk de voor de kasteelt uitermate geschikte en inmiddels overbekende blokpaprika.

Het informatieve boekje kun je online bekijken en lezen. Recepten als tempura met paprika en pestomayo, paprikajam of bijvoorbeeld gegrilde paprika met couscous en feta zijn eenvoudig te printen. Blader er maar eens doorheen, ik heb er in ieder geval weer het een en ander van opgestoken.
De paprika -tomaatchutney op bladzijde 82 is trouwens zalig al verminderde ik de hoeveelheid suiker behoorlijk. Het is maar een tip ;-)

Pimp your own salad party

Er was er één jarig hoera hoera, dat kon je wel zien dat was ik!
Ja ja dames en heren, sinds eergisteren mag ik er weer een jaar bij optellen. Van het stijgen der jaren heb ik vooralsnog geen last. Het scheelt ook best wel dat ik de jongste van de vriendenschaar ben. Dit typ ik met een grijns. Zo overschrijd ik altijd als laatste mijlpalen en het scheelt enorm als je anderen hebt zien worstelen met het feit dat ze dertig werden of veertig en die erg hoge drempel van vijftig.
Natuurlijk roepen ze daarna heel hard dat het geen enkele pijn doet. Ja houd je maar groot.
En tegen de tijd dat ik 'erbij hoor' zien sommigen alweer een nieuwe grens opdoemen. Het maakt het voor mij zoooo gemakkelijk.

Het leven moet je vieren en dat doen wij graag. Liefst met veel mensen voor extra feestvreugde.
Maar goed, net terug van vakantie, terecht komend in een aardige chaotische week, inderdaad welkom thuis, is het ook fijn om het even klein te houden.
En dat deden we. Of er nu 10 man zit of 30, er moet toch wat op tafel komen. Mijn hersens kreunden en kraakten en ineens wist ik het.
'Pimp your own salad'. Mot het nou weer in het Engels? Nou ja, zo kwam het in me op, spreek het gewoon lekker op z'n Amerikaans uit en de goegemeente verdringt zich rond je tafel.

Een handig thema waar je al je fantasie op los kunt laten.
Vier basissalades maakte ik:

• Pasta met citroen, zure room, bieslook, olijfolie, flink wat zwarte peper en wat zout. Paar handjes gescheurde rucola erdoor voor extra kleur, anders is het zo'n bleke boel.
• Bulgur met komkommer, tomaat, rozijntjes, citroen en peterselie. Een scheut olijfolie niet te vergeten. Uiteraard weer zwarte peper en wat zout. Als je hier regelmatig rondsnuffelt weet je dat dit mijn couscoussalade is alleen deze keer met bulgur. 
• Een grote bak met verschillende slasoorten met geraspte wortel erdoor en wat tomaatjes.
• Een salade van gepofte biet met tijm en beetje knoflook. Deze zal ik binnenkort nog eens maken en het recept aan jullie geven. Gepofte biet is meer dan verrukkelijk. Vol en zoet, het heeft daarna maar weinig meer nodig.

Op een  dienblad en op tafel zette ik:
Een pot met gedroogde tomaatjes en feta. Hier kun je lezen hoe je dat kunt maken.
Een potje met zelfgemaakte pesto.
Geroosterde paprika's met kappertjes.
Geroosterde pittenmix en ongezouten noten
Tomatentapenade
Hummus
Stukjes artisjokkenbodem
Blokjes gerookte kip.
Uitgebakken spekjes
Garnalen gebakken in wat olie met citroen en peterselie plus een ietsiepietsie knoflook.
Kaasplankje want behalve op je stokbrood kan het ook prima door de salade plus een lekker stukje Parmezaan.
Tuinkers
Olijfolie en twee simpele dressings
En nog wat kippetjes uit de oven plus een home made flammekueche. Deze laatste ging al eerder rond zodat ze niet op een houtje hoefden te bijten.

Zoonlief maakte croutons en  zalige rillettes van gerookte makreel. Croutons om te strooien en rillettes om op je broodje te smeren.

Nadat we alles een plekje hadden gegeven kon iedereen los gaan. Maar niet voordat ik had geroepen : 'Come on folks, it's pimp your oooown salad time!"
Pastasalade met extra geraspte parmezaan, spekjes en kip? Je doet je best maar. Ah ook nog een lepel pesto. Van mij mag het.
Garnalen over bulgur plus wat gedroogde tomaatjes. Geen garnalen maar noten. Pastasalade met blauwe kaas, noten en extra 'gewone' sla.
Het lijkt een enorme berg aan voedsel maar ik kan jullie vertellen dat het gros soldaat was gemaakt.

Hopelijk heb ik jullie hiermee op een ideetje gebracht!

Eerste editie van De Smaak Karavaan in Tilburg en Yasmin was erbij.

Author: Yasmin

Laat het eten, de drank en de sfeer je smaken; iets wat volgens de organisatoren, de karavanen, de horecaondernemers en alle medewerkers de bedoeling moest zijn. Over smaak valt uiteraard te twisten maar in mijn opinie smaakte deze allereerste editie van de Smaak Karavaan in Tilburg naar meer.

Dat het weer niet meezat, dat Tilburgers blijkbaar liever om 18.00 een GVA’tje naar binnen werken dan de hele avond door kleine hapjes en dat op momentum van een trend (lees: hamburgers) heel horeca-Brabant zich daar op stort; dat zijn punten die anders mogen een volgende keer. Maar met dat gegeven terzijde was het vooral een gezellig, rommelig, knus samenkomen van spijzen, dranken en Bourgondiërs. 
Gecombineerd met  theater, grapjes, een creatief interieur en muziek waren het de perfecte ingrediënten voor een heerlijk weekend-tijdverdrijf.

De Spoorzone is innovatief en hét cultureel gebied van 2014; maar met dat gegeven verras ik niemand in Tilburg meer. Wel gebeuren er dingen die ons verrassen in deze industriële setting als voormalig NS-werkplaats. De Smaak Karavaan is daar een van. 
Een binnen en buiten met allerlei kleine, vrolijke, rollende keukentjes met eigen specialiteiten. Denk aan Noord-Afrikaanse gehaktballetjes van Rolling Rock Kitchen, Palestijnse linzen-olijfoliesoep bij de Kleinste Soepkraam, het zelf gebrouwen Moas bier, boerenkaas in een tempurajasje met balsamico en spinazie van ‘Just Say Cheese’, pasta met gorgonzola en pecannoten bij Pastaiola en de combinatie van de dag bij BBQ Bazen ....  een Wagyu burger met een gepocheerd eitje, ganzenlever, truffel en asperge. Zeg maar even hardop ‘halleluja’ inderdaad! Ook de varkens aan spit bij Yammie waren spectaculair. Zet er een chef mét baard, staart en tatoeages achter; het plaatje is compleet eh?

Wie daar allemaal geen zin in had kon zijn of haar hart ophalen bij de wokgerechten en curry’s van Miss Mie, nacho’s en tortilla’s bij Cantina Mexicana, ICOON met geweldige bio-broodhoorntjes volgestopt met lekkers, chocolade experimenten, bijzondere tosti’s en uiteraard Brabantse worstenbroodjes. 

Of een burger want BBQkramen waren er veul maar dan heul veul.
Overduidelijk de trend van het moment;  burgers, pulled pork, spareribs, burgers, burgers en burgers. Nu kan ik zeker genieten van een hamburger op z’n tijd, begrijp me niet verkeerd (met geitenkaas, bacon, appel en augurk bijvoorbeeld, of met blauwe kaas en portobello, of met rode uien compote en truffelkaas, of….). Maar kraampjes met schaaldieren, spannende salades en stampotten op het menu hadden niet misstaan in ruil voor één van de grill- en burgertenten. Ietsepietsie meer variatie.

Met dat als enig kritiekpuntje was dit food-festival niet alleen geslaagd te noemen; het was bijzonder fijn! Fijn door de lekkere geuren, de gezellige drankjes, het lieve publiek, de geweldige locatie, de gekke aankleding, de goede muziek, de leuke karavaantjes, het grappige theater en natuurlijk met stip op 1, het heerlijke eten. Met een dikke nageniet-glimlach op mijn gezicht zeg ik; hopelijk tot volgend jaar!

Terug van weggeweest en meteen een nieuwtje

Terwijl er een heerlijke batch tomaatjes in de oven ligt te drogen heb ik mooi even de tijd  om te zeggen : "Halloooo daar ben ik weer!"

Terug van een paar verrukkelijke weken Frankrijk waar de zon overvloedig scheen en het leven zoals altijd goed was.
Relaxen, niks hoeven en fijn genieten van de prachtige omgeving. De Dordogne in dit geval. Minstens 16 jaar geleden met de kinderen al eens gebivakkeerd en nu op herhaling.
Dat beviel weer prima.
Bij het huis dat we huurden hoorde het meest fantastische uitzicht ever. O wat hadden we dat graag mee willen nemen.

Als je dit ziet dan snap je toch meteen wat ik bedoel he. En dat 14 dagen lang.We zaten overigens niet alleen maar boekjes te lezen. Bezochten stadjes, paar tuinen, kastelen en op die ene regenachtige dag de meest commerciële grot ever. Want zoals de husband het verwoordde 'Onder de grond is het droog'. Daar had hij gelijk in maar na afloop heb ik wel even duidelijk gemaakt dat dit mijn allerlaatste grot was voor de rest van mijn leven.

Op de heenweg overnachtten we in een kasteel. Doe maar chique. Het werd een hilarisch begin van de vakantie. De eigenaar bleek alle rollen te vervullen die je maar kunt bedenken. Inchecken, koken, oberen, drankjes schenken, afruimen, ontbijt verzorgen en de gasten weer uitchecken.
Had de man geen hulp? Hij was wel getrouwd maar madame besteedde haar tijd aan het opjutten en achter de vodden aanzitten van manlief.
Op onze kamer ontdekten we dat er geen handdoeken lagen. Mijn husband naar beneden en aan mevrouw handdoeken gevraagd. 'Geen handdoeken? jawel hoor, op de radiateur" Nadat hij ontkende stiefelde madame de keuken in om Fabian, zo heet de goede man, te vertellen dat wij handdoekloos waren.
Hij hups vier trappen op. Excusez, pardon en zo meer. Vier trappen af, vier trappen op met handdoeken en hopsa de route weer terug om zich te wijden aan het diner.
Wij keken elkaar eens aan en grinnikten wat.

Hij serveerde na huisgemaakte terrine een tongstrelende coq au vin en ja met een echte coq geen poulet! De haan kwam bij de achterburen vandaan. 'Ze noemen het in restaurants wel coq au vin'.  vertelde hij, 'Maar negen van de tien keer is het gewoon kip. Nou dan is het toch geen coq au vin.' Dat laatste kwam er behoorlijk verontwaardigd uit. In Nederland kun je amper haantjes kopen legde ik uit maar men is bezig om de haantjes weer terug op de markt te brengen. En ze niet meteen naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Daar kon hij zich helemaal in vinden.

De volgende ochtend bij het ontbijt dook mevrouw ineens op 'Bonjour, bien dormiiiii?' Ah bonjour madame. Monsieur had ons inmiddels voorzien van koffie, croissants, stokbrood. en een scala aan huisgemaakte jam.
Afijn, onze vakantie was goed begonnen. Dit vergeten we nooit meer en de kans is best aanwezig dat we nog eens terug gaan om te kijken hoe het met dit illustere duo gesteld is.

Jullie willen natuurlijk weten wat we zoal gegeten hebben. We verlustigden ons aan confit de canard en salade de gésiers. Nou aan dat laatste alleen ik, manlief krijg ik niet aan de eendenmaagjes. En nu niet meteen 'Iek!"roepen, het smaakt voortreffelijk, Niks geen taaie bedoeningen en orgaanvlees geuren. Ik ben er dol op.

Mosselen aten we ook twee keer, van die kleine, fijne, sappige, kruidige bouchot mosseltjes die we samen gezellig hangend boven de gootsteen ontdeden van baarden. Samen zen.
We proefden in de markthal van Sarlat likeur met truffel. Wat een vreselijke combinatie is dat! Na een uur proefde ik het nog en echt ik vind truffel heerlijk en een ongelofelijke verwennerij. Maar in de likeur.... laten we dat maar niet meer doen.
Het kwam fris, lichtzuur binnen om vervolgens met een kanonslag te eindigen. Bam, truffel, of je met je snufferd er bovenop viel.

Lekker naar de markt, een Label Rouge kip scoren. Daar eten wij met zijn tweetjes 2 à 3 dagen van. Pronte dames! Wat rondneuzen, geitenkaasjes belanden in de tas, gedroogde worst, knapperig brood, pittige radijzen en zondoorstoofde tomaten. Mosterd met walnoten want behalve de streek van de ganzenlever wemelt het er van de notenbomen.

U ziet, wij hebben met volle teugen genoten. Er is nog genoeg te vertellen, wellicht komt dat nog, zo ergens verstopt in nieuwe posts!

Want die komen er weer natuurlijk! En nu beland ik meteen bij mijn nieuwtje.
Vanaf vandaag heeft Eetlust een heuse eigen hotspotter, zo iemand die zodra er nieuwe geuren merkbaar zijn er meteen achteraan fietst.  Voornamelijk voor nieuwtjes uit ons eigen Tilburg en omstreken maar deze aanwinst struint ook regelmatig elders rond.

Het is een lekkerbek maar houdt niet van witlof. Vind zelf koken steeds leuker, terwijl het vroeger meer van het zelf opeten was. Heeft door Zuid-Amerika gereisd, gewoond in Amsterdam, Istanbul en Izmir en sinds twee jaar weer op honk in Tilburg.
Je raadt het vast al, het is niemand minder dan mijn allerliefste dochter Yasmin!
 Er staat al een blog klaar over De Smaakkaravaan die twee weken geleden de Spoorzone binnen rolde.

Nog heel even geduld :-)