maandag 30 december 2013

Nog wat kerst en een wens

Het zit er weer op! Kerst 2013 behoort tot het verleden. Zo snel als die dagen altijd voorbij vliegen.Hebben jullie genoten? Wij wel in ieder geval. Lekker samen met de kinderen van een uitgebreid ontbijt genoten om daarna maar eens wat cadeautjes uit te pakken. Ik kan wel zeggen dat ik enorm verwend ben met hele fijne boeken, spulletjes voor in de keuken en op tafel plus van de husband een prachtige art deco lamp die het gesneuvelde lampje van mijn oma en opa gaat vervangen. Die lamp doet het nog wel maar we kunnen geen melkglazen cilinder meer vinden. Als jullie tips hebben... geef maar een gil!

Ondertussen ging een plakje kersttulband er ook nog wel in en een glas met heerlijke crémant de Bourgogne kunnen we ook scharen onder een heerlijk begin van de middag.
Waarin nog wel gekookt moest worden natuurlijk. Gelukkig was het gros al voorbereid. Konijn was de vorige dag al gebraden en met de spruitjesschotel van mijn moeder was ik de dag begonnen. De spruiten waren overigens vakkundig schoongemaakt door echtgenoot.
Dit jaar droegen onze kinderen en de kinderen van schoonzusje en zwager ook een steentje bij. Wat zeg ik een hele steen. Zoonlief en neefje verzorgden de amuses en het voorgerecht, dochterlief en nichtje het dessert. Beide moeders namen het hoofdgerecht met de diverse bijgerechten voor hun rekening. De nietkokers vormden de afwasploeg :)
Rond half twaalf rolden we voldaan van tafel.



En nu is het bijna 31 december, bijna een heel jaar voorbij. Voorbij gevlogen! Na een zeer turbulent 2012 kwam 2013 gelukkig in wat rustiger vaarwater. Natuurlijk ook nu niet louter hoogtepunten maar al met al een goed jaar. En dat gaan we morgen maar eens gepast afsluiten met onze lieve vrienden sinds jaar en dag. Wat bubbels, een hapje hier en daar, een hilarisch spel (wat zeg ik niet voor het geval er eentje dit blog straks ook leest), wellicht een dansje, in ieder geval een hoop gezelligheid!

Over een paar dagen pak ik hier de draad weer op met de vertrouwde recepten, een flink aantal boekbesprekingen en alles wat er verder op mijn pad komt.
Ik weet nu al dat ik binnenkort heel wat medebloggers zal ontmoeten, iets om me nu al op te verheugen. Contacten met een aantal zijn het afgelopen jaar verdiept, enorm leuk!
Ook ben ik erg blij met de steeds grotere schare trouwe bezoekers van dit blog. De reacties, de opmerkingen, de aanvullingen, ik waardeer het hogelijk! En ik ben dan ook heel erg blij met jullie allemaal!!

Ik wens jullie een fantastisch en  smaakvol 2014 toe met veel liefde en gezondheid!

Tot 2014!


donderdag 19 december 2013

Hapje van paarse aardappel met bietenpuree en zure haring

Husband stak met collegae zijn benen onder andermans tafel en wel bij Radio Royaal in Eindhoven op Strijp S. Daar struinde ik een aantal weken ook rond tijdens de Dutch Design Week. Wij aten bij het Ketelhuis, een sfeervolle locatie waar je prima kunt eten voor een eveneens prima prijs. Radio Royaal stapten we wel even binnen vanwege zijn geweldige  industriële interieur en zette het meteen op mijn lijstje voor een volgende keer.


Echtgenoot was me dus voor. Terwijl ik eenzaam aan de pasta zat verorberde hij een wildmenu, verschil moet er zijn. Hij vertelde me over paarse aardappeltjes waarbij ik in eerste instantie aan truffelaardappeltjes dacht.
Een paar dagen later tijdens mijn rondje boodschappen bij die gele supermarkt spotte ik een bakje met daarin Vittelotte Noire aardappeltjes. Dat zag er behoorlijk paars uit, zouden het die zijn geweest? Hupsakee in het mandje. De man des huizes bekeek 's avonds mijn vondst en constateerde dat ze het best eens konden zijn.
Een kleurig aardappeltje voor een vrolijk hapje met gemarineerde biet en zure haring. Die haring doet me altijd aan mijn in 2012 overleden schoonmoeder denken, potjes sleepten we mee voor haar in die laatste maanden. Veel eten deed ze niet meer maar een 'herrinkske' at ze nog met smaak. Ik denk dat ze dit hapje wel had gewaardeerd.



Je hebt nodig:

1 rode biet - 100 ml azijn - 2 à 3 el suiker - peper en zout - 1/2 à 1 koffielepel mierikswortel - 2 eetlepels room -  potje zure haring - bakje Vittelotte Noire aardappeltjes ( als je die niet kunt krijgen pak je gewoon een ander aardappeltje, wel een vastkoker)

Zo maak je het:

Kook de biet gaar, dit duurt afhankelijk van de grootte een half uur tot veertig minuten. Spoel de biet af onder koud water, verwijder zijn jasje en snijd in plakken en vervolgens in kleine blokjes.
Verwarm in een pannetje azijn met suiker, wat peper en zout. Roeren tot de suiker is opgelost. Proef even of je de smaak goed vindt. De een is wat zoeter aangelegd dan een ander.
Leg de blokjes biet hier in, roer om en zet je hittebron uit. Laat de biet een uurtje marineren.

Je kunt natuurlijk ook voorgekookte biet kopen, eerlijk gezegd heb ik dat nog nooit gedaan dus geen flauw idee hoe die smaken. Een potje kan ook als alternatief dienen. Die bietjes hoef je dan niet meer te marineren dat is al voor je gedaan.

Kook een stuk of 10 aardappeltjes in de schil tot ze gaar zijn. Spoel af onder koud water.

Giet de bietjes af en hevel over in een kom. Pureer het met de staafmixer of prak het samen met mierikswortel naar smaak, room en wat zout en peper. Wij houden erg van de pittige mierikswortel en zijn er dus niet al te zuinig mee. Maar pas wel op het mag natuurlijk niet overheersen en de verschillen tussen de diverse merken geraspte mierikswortel zijn enorm.

Schil de aardappeltjes. Je kunt ze of in dikke plakken snijden of halveren. Verdeel er wat bietenpuree over en garneer met een stukje zure haring. Prikker erin en klaar.

Kleurrijker kun je het bijna niet hebben!




dinsdag 17 december 2013

Glaasje met geroosterde paprika en geitenkaas-basilicumcrème

Heerlijk dat getutsel en gefrutsel in je keuken op een gewone zondag waarbij het wel even duurde voor ik helemaal op gang kwam. De dag begon loom met koffie, nog wat zaterdagkrant, even onder de douche en ach doe nog maar een bakkie leut. Eerste culinaire activiteit van de dag, oven aanzetten en een biet in een pannetje met water mikken en op het vuur zetten.
Van ochtendhumeur heb ik geen last, zodra de ogen open zijn ben ik negen van de tien keer ook echt wakker maar na een feestje in onze hoofdstad ter ere van een nieuwe Sara in ons midden liep het toch net wat stroever zoals u zult begrijpen. Hee, ik ben ook geen twintig meer!
Terwijl het water met biet lustig begon te borrelen, de oven op temperatuur kwam, halveerde ik twee rode paprika's en daarmee begon een dagje keukengefröbel. Moeder was wakker.



Voor 4 glaasjes heb je nodig:

2 rode paprika's - 125 gram zachte geitenkaas (Bettine Blanc of iets dergelijks) - 50 ml room - 2 el gehakte basilicumblaadjes - peper - zout - 2 el olijfolie -  2 el extra vergine olijfolie om te marineren - 1 tl witte basterdsuiker - 1 teentje knoflook - 3 kleine takjes tijm - spriets limoensap - 1 el water

Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Halveer de paprika's en verwijder de zaadlijsten. Leg ze in een ovenschaal en besprenkel met 2 el olijfolie, strooi er wat zout over en hussel het even om. Schuif in de oven en bak ze ongeveer 40 minuten. In ieder geval tot het velletje zwart begint te worden en de paprika helemaal zacht is.
Haal ze eruit, doe over in een andere kom en dek af met plasticfolie. Je kunt ook een afsluitbaar bakje gebruiken.

Maak een marinade van de extra vergine olijfolie, suiker, water, een snufje zout en wat limoensap met fijngesneden knoflook. De takjes tijm mogen er in hun geheel bij.

Zodra de paprika's afgekoeld zijn trek je de velletjes eraf. Snijd de paprika's in stukjes en vermeng met de marinade. Zet minimaal twee uur in de koelkast, het liefst nog langer, een nacht is helemaal perfect.

Voor de creme vermeng je de geitenkaas met de room en basilicum. Zet er even de staafmixer op. Proeven, wellicht wat peper erbij. Misschien nog een beetje room maar pas op het moet geen saus worden.

Schep wat paprika in een klein glaasje, beetje crème erop, paprika en tot slot nog wat crème. Steek er een stukje geroosterd brood in en een blaadje basilicum.

Een heerlijk fris hapje om de avond te beginnen.


maandag 16 december 2013

Coquilles met venkel-sinaasappelpuree

Het is weer die tijd van het jaar. Verzinnen van wat nieuwe hapjes. Nu doe ik dat wel vaker maar zo rond Kerst doen we altijd een testdagje. Sommige creaties sneuvelen of behoeven aanpassing, anderen mogen meteen blijven. Husband speelt voor proefkonijn. Een geducht proefkonijn want deze meneer is niet van alle producten en ingrediënten op deze aardbol gecharmeerd. En daar houd je dan rekening mee niet waar. Althans zo veel mogelijk.
Deze coquilles met een pureetje van venkel, sinaasappel en witte wijn mogen op de menukaart van Huize Eetlust. En als hij het zegt dan doen we dat. Nu zijn coquilles ware verwennerijtjes, kleine cadeautjes mits goed bereid. Niet te lang bakken anders worden ze taai en o jee dat is zo zonde!
De allerlekkerste aten we in Normandië waar vrienden van ons wonen. 's Ochtends gaat hij ze halen op een half uurtje rijden van hun huis, 's middags liggen ze op ons bord. Verser kun je ze bijna niet hebben. In één woord verrukkelijk!




Je kunt het serveren als voorgerechtje, voldoende voor 4 personen, maar ook als amuse. Dan kun je uiteraard meerdere mensen van een hapje voorzien.

Je hebt nodig:

12 coquilles ( ik kocht ze al ontdaan van de schelp) - 1 venkel - 1 banaansjalotje - 1 sinaasappel - 1/2 glas droge witte wijn - 1 steranijs - 75 ml room - zout en peper - boter - scheutje olijfolie

Zo maak je het:

Snijd onder - en bovenkant van de venkel plus eventueel het buitenste deel. Beetje afhankelijk van hoe het eruit ziet. Vervolgens in kleine stukjes verdelen.
Snipper de sjalot.
Verhit in een klein pannetje 25 gram roomboter en smoor hierin de sjalot tot het glazig begint te zien.
Voeg de venkel en steranijs toe en bak een paar minuten zachtjes mee. Nu de wijn erbij plus het sap van een halve sinaasappel
Dekseltje erop en zachtjes laten stoven tot de venkel gaar en zacht is. Eventueel wat water toevoegen indien het vocht teveel verdampt.
Steranijs eruit halen, die mag weg.
Giet de room erbij plus nog een extra spriets sinaasappelsap en zet de staafmixer erop.
Zelf vind ik een beetje structuur erin lekker, het hoeft wat mij betreft geen Olvarit te worden
Breng verder op smaak met wat gemalen peper en een beetje zout.

Dep de coquilles goed droog en bestrooi ze met wat zout en peper. Verhit een koekenpan met een scheutje olijfolie met wat roomboter op hoog vuur. Leg de coquilles erin en bak ze één hooguit anderhalve minuut per kant. Ze moeten stevig aanvoelen maar nog wel meegeven dan zijn ze perfect

Leg op ieder bordje drie hoopjes venkelpuree, drapeer er een coquille op. Strooi er een heel klein beetje sinaasappelrasp over en wat venkelgroen.

Dit zelfde kun je natuurlijk ook doen op een amuselepel dan met 1 dotje venkelpuree en 1 coquille.

dinsdag 10 december 2013

Achterlijk simpele cranberrycompote

Goede Jamie Oliver titel he?  Maar ik kan er niks anders van maken want het is echt zo.Binnen twintig minuten ben je klaar en heb je een overheerlijk bakje frisse niet al te zoete cranberrycompote. Al zou je dat misschien niet denken door de suiker maar cranberries zijn zuur, heel erg zuur! Vooruit je moet het nog even af laten koelen. Alhoewel ik het warm ook ontzettend lekker vind. Voordat het pannetje wordt afgespoeld schraap ik de restjes eruit, zonde om met het water te laten verdwijnen.
In het ouderlijk huis serveerde mijn moeder met Kerst regelmatig een halve peer, ja uit blik, gevuld met zelf gemaakte cranberrycompote. Voor bij het konijn die in mijn eerste levensjaren afkomstig was van opa wat ik toen niet wist al vond ik het op een gegeven moment wel raar dat die beesten iedere keer net na de feestdagen weggelopen waren. Weggelopen richting braadpan ja.

De compote kun je in de koelkast best wel een tijdje bewaren mits goed afgesloten. Waar eet je het bij? Waar niet? In de yoghurt, op je boterham, bij wat oude kaas, bij wild natuurlijk, roer wat door de jus, cranberrybrood, cranberrycake, appel of perentaart met cranberry, over ijs, op de panna cotta of in een chocoladetulband die as we speak staat af te koelen. Maar aangezien ik geen koekenbakker eersteklas ben doe ik daar verder nog geen uitspraken over en al helemaal niet of het straks op dit blog valt te bewonderen.



Deze versie is alcoholvrij dus ook de kinderen kunnen er heerlijk van snoepen.

Je hebt nodig:

Zakje cranberries van 340 gram - 150 ml vers geperst sinaasappelsap - 100 ml water - 165 gram suiker

Spoel de cranberries af in een zeef, vis de minder mooie exemplaren eruit. Mik alle ingrediënten in een pannetje, breng aan de kook en laat zachtjes koken. De berries gaan nu ploppen. Blijf er wel even bij, het kan behoorlijk naar de rand toe borrelen.
Laat een kwartiertje zachtjes pruttelen. Roer regelmatig.

Meer valt er niet over te vertellen. Vuur uit en af laten koelen.

Voor een minder kindvriendelijke versie vervang je een deel van het sinaasappelsap door rode port, dan krijg je de categorie 'Hoe maak ik een baksteen lekker' Een hele fijne categorie overigens.

maandag 9 december 2013

Stoofpotje met rundvlees, paprika en chorizo

Ja hoor daar is ze weer met een stoverijtje, een sudderpotje, een geurenverspreider. Husband liep gisteren om half 1 al te watertanden en dan moet je nog zes uur wachten. Een kwelling, een marteling maar je geduld wordt beloond met boterzacht vlees omhuld door een saus zo vol smaak dat je het wachten met liefde hebt doorstaan.
En zo barstensvol ingrediënten zit het niet eens kun je nagaan. Deze drukke maand roept op zijn tijd ook om onthaasting. Uurtjes waarin je het kerstmenu kunt verzinnen, lijstjes schrijft, wat online bestellingen plaatst, een boek leest of eindelijk die immer te dikke zaterdagkrant uitpluist. En ondertussen pruttelt en stooft het in de keuken dat het een lieve lust is. Wat hebben we het dan toch goed!



Deze hoeveelheid is voldoende voor 2 personen of drie kleinere eters of 2 volwassenen en 1 kind. Door iets meer vlees toe te voegen plus een extra paprika, wat wortel  en ui maak je het al snel geschikt voor vier personen. Verder hoef je niets te veranderen aan het recept.

Je hebt nodig:

450 gram stoofvlees (riblap, sucade, hacheevlees) - 1 rode paprika - 1 gele paprika - stuk of vier waspenen ( of een halve winterwortel) -2 uien - 2 teentjes knoflook - stukje chorizo van ongeveer 100 gram -  1 el tomatenpuree - 1 el milde paprikapoeder - 800 ml rundvleesbouilon - 2 el balsamicoazijn ( beetje afhankelijk van het merk dat je gebruikt, begin met 1 eetlepel en voeg zonodig de andere toe) -  3 el gehakte peterselie - peper en zout- boter

Zo maak je het:

Snijd het vlees in hapklare brokken. Bestrooi met zout en peper.
Verwijder de zaadlijsten uit de paprika's en verdeel de paprika's in grove stukken. De uien van hun jasjes ontdoen en eveneens in flinke stukken snijden. Schrap de worteltjes en verdeel in plakjes.
Knoflook snipperen.

Verhit in een braadpan wat boter en bak hierin het vlees rondom bruin. Bestrooi met paprikapoeder en schep het goed om. Voeg de paprika's, worteltjes en uien toe, laat even meebakken. Dan mag de knoflook erbij.
Roer de tomatenpuree erdoor, laat het een minuutje of drie zachtjes meebakken.
Giet de bouillon erover, roer alles door elkaar, deksel erop, hittebron zo laag mogelijk en sudderen maar.
Je kunt het ook in een oven van 100 graden zetten.

Sudderen, sudderen, urenlang sudderen. Geniet van de rust, maak je hoofd leeg en kijk af en toe in de pan.
Schep het een keer of wat door. Op het moment dat het vlees uit elkaar begint te vallen is het goed. Het vocht is nu voor zeker de helft verdampt.

Nu moet je nog even de chorizo in kleine stukjes snijden en in een droge koekenpan bruin bakken.

Roer de balsamico door het stoofpotje, vergeet niet te proeven en voeg zonodig wat meer toe. Het is een echte oppepper. Dan de chorizo erbij plus de peterselie en laat nog tien minuutjes stoven.

Rijst past er prima bij maar ook puree of een gekookte pieper, pasta, aardappelkroketjes. Net waar je zin in hebt.



zaterdag 7 december 2013

Amuselepel met crème van blauwaderkaas, stoofpeer en roggebroodkruim

Tijd voor lekkere hapjes! Daar hoeft het trouwens geen december voor te zijn. Gisteren gaf ik jullie het recept voor mijn stoofpeertjes.  Als je nu een peertje meer stooft dan daadwerkelijk nodig kun je ook meteen dit hapje maken. Zoet, zout, romig en met wat aardse roggebrood.  Hapt zo heerlijk weg.En het is ook nog eens een werkje van niks, zo gepiept.
In plaats van een blauwaderkaas kun je ook feta gebruiken, een Nederlandse zachte geitenkaas of andere romige kaas maar het liefst wel met wat pit voor het contrast tussen de smaken.
De peer is namelijk behoorlijk zoet en overheerst anders volledig de kaas, dat zou jammer zijn.

Oorspronkelijk wilde ik een panna cotta met blauwe kaas maken plus roggebrood en peer, heb ik ook gedaan en de smaak was goed maar ik kreeg het niet helemaal zoals ik voor ogen had.  Ik blijf fröbelen en hoop het recept op een goede dag te kunnen delen.

Zelf ben ik gek op blauwschimmelkazen, op alle kazen eigenlijk wel. Behalve op wortelkaas, kennen jullie dat?  Ooit zag ik het liggen bij mijn favoriete kaasboer en aangezien een mens toch zo'n beetje alles geproefd moet hebben in zijn leven nam ik een stukje mee. Wat een flauwe hap. Dat was eens maar nooit weer. Gelukkig zijn er ontelbare andere heerlijkheden.



Je hebt nodig voor 8 lepels:

100 gram blauwe kaas zoals roquefort, Brabants blauw, Bleu d'Auvergne, Blue Stilton, Fourme d'Ambert. Kazen uit de categorie pittig. - 4 el slagroom - 1 stoofpeertje met wat stoofvocht- 1/4 plakje Fries roggebrood - spuitzak

Van tevoren kun je al doen:

Kaas prakken en vermeng het met zoveel room dat het een smeuïge massa wordt. Zet afgedekt weg tot gebruik.
Verdeel de peer in kleine stukjes. Zet afgedekt weg tot gebruik
Verkruimel het roggebrood.Gewoon met je vingers of anders met een mes, we gaan voor zo'n kleine hoeveelheid geen apparaten laten draaien.

Vlak voor serveren:
Spuit een toefje crème op de lepel, verdeel er wat roggebrood over, paar stukjes peer en een paar druppels stoofperensiroop.Dat is het vocht van de stoofperen wat je ingekookt hebt. Zie het recept van de stoofpeertjes.



Voilà, een kind kan de was doen.

vrijdag 6 december 2013

Kruidige Stoofpeertjes in Port zoals ik ze altijd maak

December, drukke feestmaand met winkelstress en ellenlange lijstjes, rijen voor de kassa en bij de lokale middenstand. Voeten warm stampend bij de kramen op de markt. Koortsig bladeren in kookboeken en magazines. Wanneer halen we de kerstboom? Niet te lang wachten, tegenwoordig verschijnen de eerste exemplaren al op de dag nadat de goede Sint weer is uitgevaren en voor je het weet grijp je achter het net of keer je huiswaarts met een zielig exemplaar. Zo één die niemand wil.
Over versiering hoeven we niet te denken, wij doen niet aan trends. Getooid met zilveren ballen en een kleine verzameling kerstmannetjes staat het straks weer te pronken in zijn oude vertrouwde hoekje. Zilver schijnt in te zijn dit jaar, boffen wij even, toch helemaal hip.
Op cadeautjesjacht, gewapend met meestal te laat ingeleverde lijstjes met soms onvindbare wensen. Omringd door kerstklanken, door Wham en Jingle Bells al dan niet vertolkt door het draaiorgel voor de HEMA. Met verstand op nul en blik op oneindig sla ik me dapper door de mensenmassa heen. Van crisis weinig te merken deze maand.

Opgelucht weer thuis, ook weer overleefd. Gordijnen dicht, kaarsjes aan, de rust in het hoofd wedergekeerd.
Kunnen we eindelijk relaxed gaan koken. Marineren, stoven, hakken en fröbelen meestal bijgestaan door zoonlief die met deze dagen het ouderlijk huis opzoekt. Voorproevers zijn altijd nodig niet waar.
Wat we ook eten met de Kerst, op moment van schrijven heb ik werkelijk nog geen flauw idee, één ding zal nooit ontbreken. Wilder Giesemannen, gestoofd in port met sinaasappel, citroenschil, kaneel en kruidnagel.
Als bijgerecht of als onderdeel van het dessert. Het maakt ze hier niet uit, als ze maar op tafel komen.

Een mooie gelegenheid om het recept te delen. Maak ze een dag van tevoren, de smaken trekken er dan nog beter in.



Ik gebruik:

8 Wilder Gieseman peren - 350 ml rode port (Ruby) - 100 ml water - 1 onbespoten sinaasappel - stuk sinaasappelschil van ongeveer 15 cm - 1 citroenschil van ongeveer 10 cm van een uiteraard onbespoten exemplaar - 2 kaneelstokjes (Ceylon) - 6 kruidnagels - 2 el suiker

Zo maak je ze:

Schil de peertjes maar laat het steeltje er aan zitten. Zet ze tegen elkaar aan in een pan. Probeer de sinaasappel en citroen zo dun mogelijk te schillen met zo min mogelijk wit, dat is nogal bitter. Pers de sinaasappel uit.
Meng de port met het water en sap. Giet dat bij de peren. De helft van de sinaasappel- en citroenschil erbij, de rest wordt niet gebruikt.
Kruidnagels erin, samen met de kaneelstokjes en suiker. Zachtjes aan de kook brengen, vervolgens je hittebron zo laag mogelijk zetten en de peertjes net zo lang laten stoven tot ze gaar zijn. Zet er als het mogelijk is een plaatje onder.
Kijk eens naar die kleur, is het niet prachtig!

Laat de peertjes afkoelen in het vocht. Vis ze er daarna uit, zeef het stoofvocht en kook het vervolgens in tot de gewenste dikte. De smaken versterken zich en het wordt uiteraard zoeter en krachtiger. 

We hebben nog wel eens wat over, dat is geen ramp, ze worden de volgende dag opgesnoept maar je kunt er ook andere dingen mee doen. Wat? Dat vertel ik de komende weken.

maandag 2 december 2013

Op de Poolse toer met Salatka Jarzynowa

Niet alleen de gezinsleden van Huize Eetlust houden van smakelijke maaltijden, ook de diverse vrienden en familieleden. Daarom hebben wij een aantal gezellige eetclubjes. Zo wandelen we in één van de weken na Kerstmis met vier vriendenstellen om vervolgens aan de dis te schuiven, kokkerellen we weer met twee andere stellen, hebben en organiseren etentjes met nog weer anderen om eens fijn bij te praten en maken een culinair reisje om de wereld met acht neven en nichten.

Afgelopen vrijdag was het weer zover, Polen stond op de kaart. Het is iedere keer weer spannend waar we nu belanden. De hoge hoed brengt uitkomst. Na afloop schrijft iedereen een land op, vouwt het papiertje zorgvuldig op en mikt het in een bakje. Ethiopië, Griekenland, Cuba, Duitsland, Albanië, België om eens wat te noemen, we zijn er geweest.
Vervolgens worden de gangen verdeeld, vijf stellen betekent een koud en warm voorgerecht, soep, hoofdgerecht en uiteraard een dessert. Ik mocht aan de gang met een koud voorgerecht.
Polen associeer je al snel met bieten, kool in alle soorten en maten, augurken, mierikswortel, worst, haring en wodka. Medeblogger Paul Oosten van Geur van Maillard heeft nauwe banden met Polen aangezien zijn echtgenote daaruit afkomstig is. Mooie gelegenheid voor wat prangende vragen met betrekking tot mijn opdracht. Fijne suggesties rolden binnen waarvan ik er een aantal helaas meteen kon skippen. Dat krijg je wanneer je met tien mensen aan tafel zit, de één lust dat niet, de ander is daar allergisch voor, weer een ander vindt dit niet te pruimen. En daar probeer je toch wel een beetje rekening mee te houden niet waar.

Uiteindelijk is het Salatka Jarzynowa geworden, een beetje veilige keuze maar wel één waarvan ik zeker wist dat het bij iedereen in goede aarde zou vallen. Het recept vond ik op één van de Poolse sites en werkelijk jongens Google Translate heeft me weer hilarische uren bezorgd. Als je een keer uit je humeur bent is dit een echte aanrader, binnen tien minuten zit je breeduit te grijnzen.
Je kunt deze salade vergelijken met onze huzarensalade maar dan grover en zonder vlees, wel met veel ei. Dat is me ook duidelijk geworden, in Polen zijn ze gek op eieren. Als ik het goed heb begrepen worden de groenten in deze salade eerst gebruikt om een groentebouillon mee te maken. Dat riep bij mij een papperige associatie op en heb het dus aangepast naar eigen inzicht oftewel beetgaar koken.
Eén ding is zeker, ik ga het vaker maken. Ideaal als onderdeel van een buffet en  heerlijk tijdens zwoele zomerdagen.



De hoeveelheid is voldoende voor 12 à 14 personen als voorgerechtje en zeker genoeg voor minimaal zes als hoofdmaaltijd.

Ik heb gebruikt:

4 grote vastkokende aardappelen - 5 eieren - 1 grote ui - 6 waspenen - 1/2 knolselderij - 350 gram diepvries doperwten - 8 grote augurken - 5 el mayonaise - anderhalve el Dijonmosterd - 6 takjes dille - peper en zout

Zo maak je het:

Kook de aardappelen in hun schil gaar.  Spoel ze af met koud water, laat verder afkoelen, ontdoe ze vervolgens van hun jasje en snijd in kleine blokjes.
De eieren hard koken, pellen en klein snijden.
De knolselderij in niet al te dikke plakken verdelen, schillen en ook deze mogen in blokjes. Je kookt ze beetgaar, doe in een vergiet, laat er wat koud water overheen stromen om doorgaren te voorkomen en laat ze uitlekken.
De wortels schrappen en in zijn geheel eveneens beetgaar koken. Snijd ze dan in de lengte, halveer nog een keer in de lengte en maak er kleine blokjes van.
Erwtjes even snel koken, ze zijn zo gaar. Af laten koelen in een zeef of vergiet.
Ui heel fijn snipperen en de augurken in de welbekende kleine blokjes.

Vermeng de mayo met de dijonmosterd. Voor een slankere variant kun je een deel van de mayo ook vervangen door yoghurt.

Hussel alle ingrediënten voorzichtig door elkaar in een grote kom. Hak of knip de dille en meng dat er ook door. Breng op smaak met zout en peper en laat de smaken minstens zes uur intrekken.

Geef er roggebrood bij. Voor wat meer kleur vond ik het wel aardig om de salade op te dienen in een rode koolblad.

Wat aten we verder? 



De Poolse benamingen moet ik jullie even schuldig blijven maar zal eens kijken of ik ze kan achterhalen. Neven en nichten  als jullie dit lezen.....

Als warm voorgerecht kregen we verrukkelijke gevulde eitjes uit de oven. De eieren waren eerst hard gekookt, vervolgens met een scherp mes in de lengte gehalveerd waarna het ei uit de schaal werd gehaald en vermengd met diverse kruiden. De schalen weer vullen, aftoppen met kleine croutons en kaas, daarna de oven in. Heerlijk, heerlijk en meteen een geweldig idee voor Pasen.

Mijn schoonzusje en zwager maakten een soep met augurkennat als basis en noedels. Fris. lichtzuur, tevens een fijne soepje voor in de zomer. Ik ga nog even achter het recept aan, dit moeten jullie echt eens proberen al kun je je bij augurkensoep misschien niet zoveel voorstellen.

Het hoofdgerecht was een heerlijke stoof van zuurkool met poolse worst, spek, varkensvlees, tomatenpuree, karwijzaad, jeneverbessen, paprikapoeder en alles wat ik niet heb kunnen traceren met aardappelpuree. Oftewel Bigos, een jachtschotel. Iedere streek heeft zijn eigen variant. De moeite waard om vaker te maken.

En tot slot een frisse, niet al te zoete appeltaart met kruimeldeeg op Poolse wijze. Fijne afsluiter.

De volgende keer gaan we naar Zwitserland. Locatie: Huize Eetlust wat betekent dat het hoofdgerecht eind maart mijn pakkie an is. Raclette riepen ze al, kaasfondue riep dochter. Kaasfondue voor tien.... ik zie het niet voor me en volgens mij heeft Zwitserland veel meer te bieden.Weet het wel zeker trouwens.

De culinaire avonturen van dit illustere gezelschap kun je overigens volgen onder de tag NNOC (Neven Nichten Op Culireis) Onze rondreis startte al voor ik begon met dit blog dus helaas missen er wat tripjes.