Feestelijk dilemma

Eergisteren is mijn echtgenoot weer een jaartje ouder geworden en uiteraard moest dat gevierd worden. Bij een feestje horen  familie en vrienden. Gezellig een borreltje drinken, bijkletsen, hapje erbij. Je kunt ze afschepen met een blokje kaas en een plakje worst maar dat is in huize 'Eetlust' uit den boze.
Waarschijnlijk maakt het hen niks uit maar ja als je jaren op rij iedere keer wat anders probeert te verzinnen is de enige voor wie je de lat hoog legt jezelf. Kookboeken worden doorgebladerd evenals een stapel culitijdschriften, internet wordt doorgespit; dilemma's gekweekt.

Gaan we voor een grote pan stoofvlees, nasi, doen we soep, nee soep is onhandig, of gaan we toch voor de fingerfood. Het is november, geen zomer dus op salades zit men ook niet echt meer te wachten en trouwens veel mannen moeten dat 'konijnenvoer' helemaal niet.
Gehaktballetjes, geliefd bij jong en oud, en te maken in talloze variaties zodat je niet het gevoel hebt dat je op ieder feestje diezelfde bal op tafel zet. Niet dat het de gasten uitmaakt als je jaar in jaar uit dat ene balletje presenteert, als het maar een smakelijk balletje is. Maar zo zitten we niet in elkaar; variatie doet eten!
Fingerfood is gemakkelijk voor de gasten, bewerkelijk voor de maker. Gelukkig biedt zoonlief aan te helpen, dat scheelt alweer.


Van een goede vriend kreeg ik een fantastisch recept van een voorgerecht dat we een aantal weken geleden bij hem nuttigden, in mijn ogen een heerlijk  feestelijk hapje. Komt ook op het lijstje, da's al twee.
Bij een bezoekje aan 'mijn' Toko zie ik in de vriezer mini-garnalenloempiaatjes liggen en een grote zak rauwe garnalen...nu kan ik die loempiaatjes ook zelf maken maar hee af en toe dient gemak de mens en het scheelt heel wat tijd. Hoppa in het mandje met die loempiaatjes, de garnalen mogen ook mee. Daar gaan we wat spek omheen wikkelen, bakken, aïoli met citroen erbij en klaar is Kees.
Van de Toko naar één van mijn favoriete kaaswinkels Prinsheerlijk, waar ze vijgennotenbroodjes hebben liggen, zacht, zoet, kleverig, daar hoort een goed stuk oude kaas bij. Bij thuiskomst vroegen man en zoon overigens of het voor de vogels was.....

Na alle boodschappen is het tijd om de keuken in te duiken. Kilo gehakt gekruid met surinaamse sambal, ketjap, knoflook, peterselie,ketchup, zout en peper, balletjes draaien, bakken. Kipdrummets zachtjes laten garen in honing en soja plus scheut water, zodra het stroperig wordt weer wat water erbij. Op het laatst goed door elkaar scheppen voor een glanzend laagje.
Tonijnmengsel maken dat later tussen laagjes gegrillde courgette, aubergine en gerookte ham mag liggen. Ware het niet dat  mijn gegrillde courgette te vochtig blijft om van te voren die mooie rolletjes van te maken, wat het  resultaat niet ten goede zal komen. Denk, denk, peins, peins, recept wordt geschrapt en het tonijnmengsel wordt uiteindelijk met wat rucola op een plakje gerookte ham gelegd en tot een bonbonnetje gevormd.
Een pond kipfilet wordt in heel dunne reepjes gesneden, hier gaan we later wraps mee maken maar dan met een surinaams tintje!
Rode uien snijden voor de mini zoete uientaartjes. Afijn, we bakken, roeren, vullen en snijden, kijken op de klok, help tijdnood, en uiteindelijk is alles natuurlijk gewoon op tijd klaar.


We hebben 't weer gered, een tafel vol hapjes, de herhaling zoveel mogelijk vermeden want o jee je zult eens twee jaar op rij hetzelfde presenteren, voelen de voeten van het lange staan, denken '"Volgend jaar doen we 't anders" en genieten vervolgens van het goede gezelschap en na uren .... de lege borden en schalen.

Eén van mijn problemen is, laat ik het maar ruiterlijk bekennen, dat ik nogal de neiging heb om iets te veel te maken, het zal mij niet overkomen dat er ook maar één gast het pand verlaat en vervolgens vanwege een hongerige maag nog de snackbar of chinees met een bezoek moet vereren. Een schande zou het zijn!
In mijn ogen...