vrijdag 17 juli 2015

Het paradijsje dat Ducel heet

Tot ons kroost besloot dat er betere opties waren dan vakantie vieren met pa en ma vermaakten we ons op campings. Ideale setting voor kinderen daar blijven we bij. Genoeg leeftijdsgenoten om je heen om ieder jaar bij thuiskomst te verzuchten dat het de beste vakantie ever was.
Missie geslaagd. Het jonge spul blij, wij blij.
Toch vonden wij het uiteindelijk wel welletjes. Iets meer luxe of beter gezegd comfort lonkte. We zwaaiden het fenomeen camping gedag en stapten over naar de huizen, de gîtes.
Heerlijk, alle ruimte voor jezelf, vaak met een reusachtige lap grond erbij en ja in ons geval ook regelmatig in the middle of nowhere. Soms zo nowhere dat we bij een bezoek aan een of ander provinciestadje met ternauwernood tienduizend inwoners bijna schichtig 'al' dat verkeer aanschouwden.
En dan woon je in een stad met 200.000 inwoners. Het kan verkeren....

Een paar weken geleden zakten we weer af naar het door ons zo geliefde Franse land. Einddoel; Birac - sur - trec in de Lot-et-Garonne, op zo'n 65 kilometer van Bergerac.
Na een overnachting in hetzelfde kasteel als vorig jaar dat door ons 'Fawlty Towers' werd gedoopt en waar we ook dit jaar weer voor verrassingen kwamen te staan was het eigenlijk nog maar een kippeneindje naar de gîte  'Ducel'. Haasten tijdens je vakantie is nergens voor nodig en zo kronkelden we langs binnenweggetjes en bekende plekjes Ducelwaarts.
Bij de grote plataan omhoog stond in de routebeschrijving. Die plataan viel ook werkelijk niet te missen. Wat een joekel. Knerpend kwamen we tot stilstand, een deur zwaaide open en daar stond huiseigenaar Chiel en tevens onze buurman voor twee weken.






Na een allerhartelijkste begroeting, ook door puberhond Heros,  en het gebruikelijk inleidende gebabbel gingen we de boel eens bekijken. Even checken of het allemaal wel klopt met de beschrijving. Nou dat deed het hoor, hadden ook niet anders verwacht.
 In de woonkeuken stond een vrolijke bos bloemen uit eigen tuin ons toe te knikken, lonkte een fles wijn en omdat we net de kersenoogst hadden gemist zorgde Chiel voor een potje home made kersenconfiture. "Zo hebben jullie er toch nog wat aan" Vanwege ons mailcontact en het persoonlijke belletje wist hij dat ik van kruiden en specerijen houd en zo vond ik ook nog verse munt. Als je je dan nog niet helemaal welkom voelt dan weet ik het ook niet meer.

Boven bevinden zich de woonkamer met prachtig uitzicht over de tuin en de velden, slaapkamer en badkamer. Via de slaapkamer kun je binnendoor naar de serre. Een paar flinke treden naar beneden dat wel. Wie last heeft van stijve gewrichten kan misschien beter even omlopen :-) Via de tuin kun je namelijk ook naar binnen. Hier zal het ongetwijfeld heerlijk zitten zijn tijdens wat koelere dagen. Aangezien wij het genoegen hadden om een graad of veertig voor de kiezen te krijgen dan snappen jullie dat wij daar niet gezeten hebben.
De woonkeuken bleek een heerlijk koel toevluchtsoord.




We genoten er van het weidse uitzicht en ik wil nu ook kardoen in de tuin! Al zou ik niet weten waar ik deze giganten kwijt kan. Ook aas ik nu op een kappertjesplant. Ik zie in gedachte al een rijtje met potjes zelf ingemaakte kappertjes staan. Dat het wel even duurt voor je dat bereikt daar denken we voor het gemak maar even niet aan.
En zochten verkoeling in het zwembadje want o jongens het was heet! Net als in Nederland begreep ik maar dan ben ik toch blij dat ik daar zat en niet in de benauwde stad.



Toerden natuurlijk door de omgeving. Naar Duras, u weet wel van de wijnen. Er staat ook een kasteel dat zeker een bezoekje waard is. Verwacht geen pronkzalen, het is nagenoeg leeg.
Een must see is de waterleliekwekerij Latour-Marliac in Le Temple-sur-Lot. De prachtigste soorten vind je daar. Joseph Latour-Marliac vond een manier om  waterlelies te kruisen en zo tot nieuwe soorten te komen. Dat procedé is tot op de dag van vandaag een heel goed bewaard geheim. Iedereen kent wel de schilderijen met waterlelies  van Claude Monet . Monet was zo enthousiast over al dit schoons en raakte zo geïnspireerd dat hij hier de waterlelies bestelde voor  Giverny.



Een hernieuwde kennismaking met Bergerac. Is het heel bijzonder? Niet echt maar wel een gezellig stadje om een paar uurtjes te vertoeven. Je vindt er tal van terrasjes en restaurants. Heel fijn om het verhitte hoofd even tot rust te laten komen. Het was die dag namelijk vrij tropisch zal ik maar zeggen. In het hoogseizoen zal het waarschijnlijk erg druk zijn. Maar ja waar niet?

Boodschappen deden we in de supermarkt en op de markt in Marmande, een klein en gezellig stadje op zo'n 10 kilometer

Wat wij zeer de moeite waard vonden was  Saint-Macaire, een dorpje met zo'n 2000 inwoners. Wie geïnteresseerd is in fresco's kan niet om een bezoekje aan  Église Saint-Sauveur et Saint-Martin heen.  Wandel daarna op je gemak door dit oude vestingstadje, ontdek de muren en plaatsen waar ooit huizen stonden.  Doe je ogen dicht en stap terug in de tijd. Totaal niet toeristisch en dat vinden wij fijn.



En natuurlijk verwenden we ook de inwendige mens. Jullie verwachten niet anders. Van salade de gésiers tot salade met restjes kip, koude paprikasoep met feta in Jouy- le- Potier en chocodessert tot
....


Ooit pauweneieren op? Wij niet maar op Ducel zorgen twee pauwendames blijkbaar voor regelmatige aanvoer. Chiel bracht ons twee bakjes met crème anglaise en frambozen . Mét pauwenei gemaakt dus.  Ik was natuurlijk reuze benieuwd of dat anders zou smaken dan kippenei maar dat heb ik niet kunnen ontdekken. Terwijl ei van een eend wel wezenlijk anders smaakt. Afijn... pauwenei... check.

Op de laatste avond verwende hij ons met courgettetaart, zelf gepekelde eendenborst, tonijnmousse met kappers uit eigen tuin dus en meer lekkers. We ontkurkten een flesje of wat, babbelden de avond in en door. Het werd een latertje...

Wie er niet zo op zit te wachten om directe buren te hebben tijdens de vakantie, geen paniek. De ruimte rondom de gite en het hoofdhuis is zo enorm dat je elkaar niet tegen hoeft te komen. Daarnaast is Chiel  een verhuurder die de privacy van zijn gasten respecteert.

Een ideale plek voor mensen die van ruimte en rust houden!

Wie meer foto's wil zien of graag een kijkje neemt op Ducel kan hier rond gaan neuzen. Doen want er staan prachtige plaatjes op.
En besluit je een keer de gîte te huren? Doe Chiel dan heel veel groeten van ons.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Je blog was een feest van herkenning. We wonen in de lot et Garonne , vlak bij Le Temple. ( de waterlelies) en genieten er ieder jaar van alles wat je in je blog beschrijft . Ja hoor dit jaar was en is her nog steeds heel warm !

Eetlust zei

Wat leuk om te lezen, dank jullie wel! We hebben echt genoten, net als vorig jaar. Toen zaten we in Belvès. En die waterlelies, fantastisch! Jullie wonen in ieder geval in een heerlijk stukje Frankrijk!